Πολυτεχνείο. Η Ποίηση του Θανάση Μουσόπουλου

 

Έγραψα ποιήματα που σχετίζονται με τον αγώνα του Πολυτεχνείου.

Θα παραθέσω τρία από την πρώτη μου συλλογή «Ο ήλιος σκιάδιο» (έκδ. 1978, με ποιήματα 1967 – 1977):


Τα ποιήματά μου αποπνέουν μια πίκρα ή ένα φόβο για εκμετάλλευση του αγώνα των νέων.

Δυστυχώς πολλά επιβεβαιώθηκαν


1.
- Ανύποπτα χαμένος
Θαμένος στις δάφνες κάτω
Ένωσες την καρδιά σου
Με τα χέρια του Σολωμού και του Κάλβου
Για να γραφεί το καινούριο θούριο
«για τη χαμένη τη γενιά του 73»,
Αν και πολύς ο κίνδυνος να γυρι-
στεί και σήριαλ…

2.
- Όταν δεν είχαμε ψωμί
Για το ψωμί μιλούσαμε
Όταν δεν είχαμε χαρά
Τη χαρά κυνηγούσαμε.

Τώρα φυλακισμένοι
Ανάμεσα σε τόνους ψωμί
Κι ανάμεσα σε ποτάμια χαρά
Φυλακισμένοι δεν αναζητούμε
Τη λεφτεριά μας.

3.
- Δεν βγήκα σήμερα έξω
Και πού να πάω
Μ’ αυτή την πληγή στο στήθος
Όλοι θα με κοιτάζουν
Μπορεί να πέσεις κάτω και νεκρός
Μπορεί να γίνεις ήρωας
Απ’ αυτή την ασήμαντη πληγή.

Εσύ γι’ άλλες πληγές πολέμησες
Κι αυτές δεν φαίνονται
Γιατί δεν βλέπουν τέτοιες πληγές
Οι άνθρωποι.

Ένα ραγισμένο κέλυφος ελπίδας
Δεν κάνει ήρωες, για τους ανθρώπους
Μόνο μια στο στήθος πληγή.

 

Η ποίηση του Θ.Μ. αναφέρεται στην ελληνική ιστορία, χωρίς την παραμικρή διάθεση πατριδοκαπηλείας.

Η αγωνιστικότητα είναι το μόνιμο χαρακτηριστικό της ελληνικής παρουσίας εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια.

Από  τη συλλογή «Διοίκηση Αλλοτρίων» :

 

  «Αν κάποτε σημαία δείτε να κυματίζει,

Το ξέρω πως θα ειδοποιήσετε το 100

Ή των Πρώτων Αντικοινωνικών Βοηθειών,

Για να προλάβετε επανάσταση

Κατά του καθεστώτος των κονταριών».

Οι σημαίες γεννούν αγέρα και θύελλα,

Τα κοντάρια τίποτα…

 

 Όπως σημείωσε ό ίδιος σε κείμενό του (Εφημερίδα ‘Εμπρός’, 19 – 11- 2003) :

 

«Για τις μεγάλες ώρες ο καθένας έχει τη δική του κατάθεση, όπως μπορεί. Το Πολυτεχνείο και τα γεγονότα του 1973 δεν είναι μόνο η 17η Νοέμβρη, είναι ένα κορυφαίο σύνολο γεγονότων που τριάντα χρόνια τώρα περιβάλλει τη Νεοελληνική πραγματικότητα, από το ‘Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται’ ως το ‘Ο αγώνας τώρα εξαργυρώνεται’».

 

  Τα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας είναι γεμάτα αγώνες και θυσίες.

 

Στην ποίηση του Θ. Μ. υπάρχουν ποιήματα και αποσπάσματα για την αγωνιστικότητα των Ελλήνων διαχρονικά – άρα επίκαιρα.

 

- Κάθε μέρα να γιορτάζουμε την Ελληνική Ιστορία

   Γιατί είναι ιστορία ανθρώπων, καθημερινών.

 

  Κάποια ποιήματα προσεγγίζουν από πολλές πλευρές την αγωνιστικότητα :

 

- Άλλος έτσι

  Άλλος αλλιώς

  Όλοι πεθαίνουν

 

  Εσύ τι κάνεις

 

  Στη ζωή

 

*

-         Ψάξε στη βιβλιογραφία την πλούσια,

Να βρεις κι άλλους νεκρούς που θα γεννηθούν

Αύριο και μεθαύριο στον κόσμο:

Υποψιάζομαι ότι οι κήποι, τα νεκροταφεία μας δηλαδή,

Ότι είναι γεμάτα από τέτοιες μορφές υπάρξεως…

 

 

 

 

Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου

Κοινωνικά
Πολιτιστικά
Τοπικά