ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΡΟ(Σ)ΚΛΗΣΗ ΣΕ ………………….. Γράφει ο Θανάσης Μουσόπουλος.

 

Κάθε τεύχος είναι μια Πρόκληση /Πρόκληση. Κάθε φορά διαφορετική. Το τεύχος 45 του «Τελεία και Παύλα» αποτελεί μια Ατομική Πρό(σ)κληση σε διαλεκτική / σύγκρουση.   Θυμήθηκα κάποια νεανικά μου κείμενα, 1972-74, που εκδόθηκαν στο 2013 με την επιμέλεια της κόρης μου στο βιβλίο «Αγωνία και Πίστη στο σύγχρονο άνθρωπο». Από κει θα πάρω κάποια αποσπάσματα.

(Το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου αναφέρεται  στον γενικό αφορισμό του Ηρακλείτου “Πόλεμος πάντων πατήρ”, όπου διαπιστώσουμε πόσο εκτεταμένα εφαρμόζεται αυτό, που λέγει ο Εφέσιος, σ' όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης ζωής και κοινωνίας).

Η σύγκρουση γεννά τα πάντα, γεννά το σήμερα και το αύριο, κυοφορεί το απώτερο μέλλον. Κι αυτό ακριβώς το μέλλον, οι ελπίδες και τα όνειρά μας, οι οραματισμοί και ο προγραμματισμός μας για το μέλλον, δημιουργούν έναν κύκλο που διευρύνεται και συστέλλεται, μετατοπίζεται και ενυπάρχει στις πράξεις και στις σκέψεις κάθε στιγμής, κάθε βήματός μας στη ζωή. (…) Αυτός ο πρωτεϊκός κύκλος των δυνατοτήτων ακριβώς κάθε στιγμή εφάπτεται μ' αυτό που καλούμε κοινωνία και πολιτισμό. (…) Ο πολιτισμός, τεχνικός και πνευματικός, και η κοινωνία, που ως τροφός δέχεται και αναπτύσσει αυτόν τον διπλόμορφο και διφυή πολιτισμό, βέβαια ανανεώνονται και μετατοπίζονται, άλλοτε εδώ άλλοτε εκεί. Ποτέ δεν μπορούμε να πούμε τ' αντίθετο, όταν μάλιστα, πιστεύοντας στον τεχνικό πολιτισμό παραδεχόμαστε ότι όχι απλά προχωρεί, αλλά καλπάζει.

Έχουμε λοιπόν κάθε στιγμή, κάθε στιγμή της ζωής του ο άνθρωπος έχει, έναν πολιτισμό και μιαν κοινωνία που αλλάζει θέσεις και προοπτικές. Εμείς οι άνθρωποι, τα άτομα, οι μονάδες, τι ρόλο παίζουμε στο παιχνίδι της ζωής, της ανανέωσης των μορφών πολιτισμού και δομών της κοινωνίας; Οι δημιουργοί, οι προσωπικότητες επιδρούν σ' αυτή την ανανέωση, την επηρεάζουν και, μπορούμε να πούμε, την προκαλούν. Οι υπόλοιποί όμως άνθρωποι;

Οι συγκρούσεις είναι αναγκαίες, το ίδιο η ανανέωση μορφών πολιτισμού και δομών της κοινωνίας είναι κάτι το κανονικό και όχι το τυχαίο (…) Η σύγκρουση των γενεών παίρνει το χαρακτήρα πάλης των ονείρων με την πείρα· το στατικό και το δυναμικό είναι οι παράγοντες που συμβάλλουν στην ανανέωση της Κοινωνίας, του Πολιτισμού. Εγγενείς ιδιότητες του κοινωνικού συνόλου παρέχουν στην κοινωνία την ευχέρεια της εξέλιξης, με ίδια μέσα. Δεν μπορεί να ξεφύγει κανένα λιθαράκι από το νόμο της ανανέωσης. Μόνο που εμείς οι κοινοί δεν μπορούμε να δούμε τον ήλιο που τόσο σοφά περιέγραψε ο Ηράκλειτος λέγοντας “Πόλεμος πάντων πατήρ”. Μέσα στο αδιάκοπο κοσμικό παιχνίδι ο παλιός παίχτης μαλώνει με τον νεότερο, για να αναφανεί ένα καινούριο παιχνίδι πιο ταιριαστό στη στιγμή και στα τωρινά μας βήματα, κι αυτό αέναα και, κατά τον Εφέσιο, για να “ ρέουν τα πάντα”...

Αυτά έλεγα, αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες, όταν ήμουν νέος. Με αυτή την πεποίθηση και πίστη βάδισα στην ωστώρα ζωή μου. Θα μου επιτρέψετε να κλείσω λέγοντας, πως αν θέλουμε να πάμε μπροστά, σε κάθε τομέα, είναι απαραίτητη η «σύγκρουση», ώστε από τη διαλεκτική αντιπαράθεση θέσης και αντίθεσης να γίνει η σύνθεση – και τούτο αέναα…

 

 

 

 

Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου

Εκπαιδευτικά
Κοινωνικά
Πολιτιστικά
Τοπικά