Η εκπομπή της 6^ης Δεκέμβρη 2017 αναφέρεται στο δικαίωμα στην απεργία και τη σημασία που έχει η διαφύλαξή του. Χιλιάδες τα παραδείγματα των απεργιακών αγώνων.

Ας θυμηθούμε την ηρωική θυσία των απεργών εργατριών γυναικών στις 8 Μάρτη 1857 στη Νέα Υόρκη. Εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία και στα ραφτάδικα διεκδικούσαν δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών.

Της μεγάλη απεργία στο Σικάγο των ΗΠΑ με αίτημα την καθιέρωση της 8ωρης εργάσιμης μέρας την 1η Μάη του 1886 που καθιερώθηκε ως η Εργατική Πρωτομαγιά.

Αλλά και στην Ελλάδα, η μείωση της εργάσιμης ημέρας ήταν βασικό αίτημα των εργατών από τις πρώτες κιόλας σοβαρές απεργιακές τους κινητοποιήσεις. Τέτοιο αίτημα έθεταν - ανάμεσα σε άλλα - οι εργάτες της Σύρου στην ιστορική απεργιακή τους κινητοποίηση το 1879, την πρώτη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση στην Ελλάδα.

Έχουμε την ηρωική εξέγερση των αγροτών του Θεσσαλικού Κάμπου (6 Μάρτη 1910). Οι κολίγοι διεκδικούσαν και λίγα χρόνια αργότερα πέτυχαν την απαλλοτρίωση των τσιφλικιών.

Οι μεταλλεργάτες της Σερίφου το 1916 δημιούργησαν σωματείο με αιτήματα την καθιέρωση του 8ωρου, την αύξηση των ημερομισθίων και τη λήψη μέτρων ασφαλείας των εργαζομένων. Μετά από σειρά υπομνημάτων που συνέταξε και απέστειλε στους αρμόδιους το σωματείο, ξεσπά τελικά η απεργία στις 7 Αυγούστου 1916. Οι απεργοί έδωσαν μια σκληρή ταξική μάχη απέναντι στην εργοδοσία και τους χωροφύλακες.

Στις 9 Μάη 1936 σχεδόν όλη η Θεσσαλονίκη απεργεί. Μαζικά συμμετείχαν καπνεργάτες κι από την Καβάλα, τη Δράμα, την Ξάνθη και την Κομοτηνή.

Στον 21^ο αιώνα, φωτεινό παράδειγμα ηρωικού αγώνα ενάντια στην αστική τάξη και τους κατασταλτικούς της μηχανισμούς μένει η 9μηνη απεργία των εργατών στην Χαλυβουργία του Ασπρόπυργου. Συγκλονιστική και η ταξική αλληλεγγύη που εκδηλώθηκε από ταξικά σωματεία και εργαζόμενους από όλη την Ελλάδα!

Εκατοντάδες, χιλιάδες είναι και τα καθημερινά παραδείγματα αγώνων και κατακτήσεων στο σήμερα που φροντίζουν πολύ καλά να μας κρύβουν. Παραδείγματα απολύσεων που πάρθηκαν πίσω, παραδείγματα καταβολής δεδουλευμένων, παραδείγματα υπογραφής συλλογικών συμβάσεων κι ένα σορό άλλα που μας δείχνουν ότι ο μόνος δρόμος όχι μόνο για να μη χειροτερεύσει η ζωή μας αλλά για ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας είναι ο δρόμος του οργανωμένου αγώνα.