ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

 

Επιμέλεια: ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

 

[Η 2^η Κυριακή του Μάη είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα τις Μητέρας. Το 1914 καθιερωνόταν για πρώτη φορά η Ημέρα τις Μητέρας ως εθνική εορτή στις ΗΠΑ.]

 

  Επέλεξα ποιήματα δύο γυναικών  (Μαρίας Πολυδούρη και Κικής Δημουλά) και δύο ξανθιωτών ανδρών (Στέφανου Ιωαννίδη και Θανάση Μουσόπουλου).

 

Μαρία Πολυδούρη: Μητέρα μου

 

Μητέρα μου, πόσο φρικτὰ βαραίνει

ἡ μοίρα σου  στὸ νεανικό μου στῆθος.

 Ὅλοι μου οἱ πόνοι καταφεύγουν πλῆθος

 γύρω στὴ θύμησή σου ποὺ πικραίνει.

Ἐμένα, ποὺ σὲ δέχτηκα εὐλογία

κ᾿ ἔγινα τιςὸ θαυμάσιο ὁμοίωμά σου,

ἂς μὲ δεχτῆ σὰ νἆμαι ἁμάρτημά σου

ἡ μνήμη σου, μαρτυρικὴ κι᾿ ἁγία.

Στὴ μοίρα σου, ποὺ γνώρισα σὲ μένα,

τιςὴ σπαραγμένη σκέψη μου προσφέρω.

Μὰ στὴν καρδιά μου μόνο ἐγὼ θὰ ξέρω

πόσους μετροῦν νεκροὺς τις ἀγαπημένα.

Μητέρα μου, πόσο μου λείπεις

τώρα ποὺ πνιχτικό, βαθὺ σκότος

θὰ γίνη στὴ μάταιη ζωή μου ποὺ ὅλο σβήνει...

 Ἄχ, πώς μου λείπεις σὲ μία τέτιαν ὥρα.

 

Κική Δημουλά «Το μικρό μου παιδί»

 

Το μικρό μου παιδί

σοβαρή αταξία έκανε πάλι.

Στο πεζούλι του σύμπαντος σκαρφάλωσε,

σκούντησε με το χέρι του

το κρεμασμένο

στον τοίχο τ’ ουρανού

κόκκινο πιάτο,

κι έχυσε όλο το φως επάνω του.

 

Ο Θεός απόρησε

που είδε τον ήλιο

ντυμένο ρούχα παιδικά

να κατεβαίνει τρέχοντας

τις φαντασίας μου τη σκάλα

και να έρχεται σε μένα.

 

Κι εγώ κάθομαι τώρα

και μαλώνω αυστηρά

το μικρό μου παιδί,

ενώ κλέβω κρυφά

τον χυμένο επάνω του ήλιο.

 

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

 

Τρομαγμένοι

ρωτήσαμε τη μάνα τις μήπως

έρχεται να σαρώσει ο εχτρός

τη σοδιά τις και πάλι.

Χαμογέλασε τις μόνο οι μάνες

ξέρουν να χαμογελούν στα παιδιά τις.

Σφόγγιξε με τα χείλια τις

απ’ το μέτωπό τις την αγωνία

«Ησυχάστε» τις είπε

με την αλάθητη πείρα τις,

«δεν είναι ποδοβολητό.

Είναι ο ουρανός που βροντά, ησυχάστε!

Ανοίχτε τα στήθια

χαρείτε τη βροχή που θα έρθει».

 

 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

  Το 2000 κυκλοφόρησε η συλλογή «Άδηλες σχέσεις» που περιέχει ποιήματα τις δεκαετίας 1986 – 96. Σε δύο ποιήματα πρωταγωνιστής είναι η μάνα.

Α

Ξέρεις πως μέσα σου κρατάς

τον πόνο τις αιώνιας μάνας

που στον κόρφο τις κρύβει

την αιώνια άνοιξη

ή καλύτερα

αυτό που θα φέρει τον άνθρωπο του

ανθρώπου το κάλλος.

 

Β

Τρεις μήνες τώρα καρτερώ

Να ξεσπάσει πόλεμος

Πάντων πατήρ

Ή

Χρόνος πάντων πατήρ

Η μητέρα έφυγε

Ταξίδι

Τις κροκάλες πετώντας

γράφοντας ποίηση στον Πόντο

 

εγώ καρτερώ…

 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΑΝΘΗ, ΜΑΪΟΣ 2018