Η Κουήν Μινασιάν,  γεννήθηκε  και μεγάλωσε στην Κοκκινιά, με γονείς τον Γκάρο και την Κοάρ Μινασιάν, πρόσφυγες από την Μικρά Ασία.

Σπούδασε Παιδαγωγικά και το 1984 άρχισε να εργάζεται στο σχολείου «Ζαβαριάν» του Αρμενικού Κυανού Σταυρού στη Νίκαια.

Το 1991 μετανάστευσε στην Αυστρία, στη Βιέννη, όπου συνέχισε να σπουδάζει και παράλληλα εργάστηκε αρχικά στο «Ινστιτούτο Κάιλ», στο πλαίσιο του προγράμματος ένταξης παιδιών με ειδικές ανάγκες.

Ακολούθως, στον Αυστριακό Οργανισμό «Φίλοι του Παιδιού-Wiener Kinderfreunde» στο πρόγραμμα δημιουργικής απασχόλησης «Παιχνιδολεωφορείο» αλλά κυρίως στα πλαίσια του προγράμματος πολυπολιτισμικής διαπαιδαγώγησης στο διδασκαλείο Europahaus του ίδιου οργανισμού.

Για περίπου ένα χρόνο ήταν εμψυχώτρια στις εβδομαδιαίες συναντήσεις των γονέων και παιδιών της Ελληνικής Κοινότητας Αυστρίας στη Βιέννη.

Έχοντας πλουτίσει τις γνώσεις αλλά και τις εμπειρίες της, επέστρεψε στην Ελλάδα και από το 1996 έως και σήμερα εργάζεται και πάλι στο Δημοτικό Σχολείο Ζαβαριάν ως δασκάλα Αρμενικής γλώσσας και Ιστορίας.

Μαζί με τους συναδέλφους της ξεκινήσαν τότε και το εθελοντικό πρόγραμμα διδασκαλίας Ελληνικών στους μετανάστες από την πολύπαθη Αρμενία.

Τα τελευταία χρόνια είναι εθελόντρια δασκάλα στο Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά.

Συνεργάζεται με το ελληνόφωνο περιοδικό «Αρμένικα», όπου δημοσιεύει αφηγήσεις – μνήμες αφανών επιζώντων της Γενοκτονίας, την καταγραφή των οποίων θεωρεί επιτακτική.

Συμμετέχει στα κινήματα για τα δικαιώματα των γυναικών και των μεταναστών.