Οι σπουδαστές των εργαστηρίων του Θεάτρου "Ανατολικά του Νέστου",  προσκεκλημένοι στην εκπομπή του Γιάννη Στεφανίδη,  που μεταδίδεται κάθε ημέρα από τις 15:00 έως τις 17:00, ενόψη της θεατρικής παράστασης που ετοιμάζουν και θα παρουσιάσουν την Τετάρτη 28 και την Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017 στο θερινό Δημοτικό Θέατρο σε συνεργασία με το Κέντρο Πολιτισμού του Δήμου Ξάνθης, μίλησαν για τις εμπειρίες τους από τα μαθήματα στα εργαστήρια, για την επαφή τους με την τέχνη, αλλά και για όλη την προετοιμασία, τις πρόβες και την αίσθηση που έχουν από το έργο του Μπρεχτ  "Η Όπερα της Πεντάρας"  που ανεβάζουν για τη φετινή χρονιά.

Παίζουν:

Γιώργος Αποστολίδης

Αργυρώ Γιαπουτζή

Κατερίνα Ζανίκου

Φωτεινή Ζάχου

Δημητρούλα Κοτσάκη

Μελίνα Κυπαρισσίου

Αγγελίνα Λεοντή

Γιώργος Μπόσκου

Έλενα Πατυνιώτη

Αναστασία Σαλαμπάση

Ζωή Σιαμαντά

Χριστίνα Χαρακίδου

Αστέριος Φαρίνης

Σκηνοθεσία: Πολυξένη Καρακατσάνη, Βασίλης Λειβαδίτης

Κοστούμια : Αναστασία Σαλαμπάση –Styling: Οράλ Καλεντζή

Ενορχήστρωση: Κωνσταντίνος Κόκκινος, Δημήτρης Σφυρής

Ακορντεόν: Δημήτρης Σφυρής

Κιθάρα: Κωνσταντίνος Κόκκινος

Ακούστε τους:

Η όπερα της πεντάρας

Ο Μπρέχτ έγραψε την αριστουργηματική Όπερα της Πεντάρας  το 1928 διασκευάζοντας την προγενέστερη «όπερα του ζητιάνου» που γράφτηκε από τον Τζων Γκέι το 18^ο αιώνα .  Ο Τζων Γκέι θέλοντας να σατιρίσει  τον καθωσπρεπισμό του αγγλικού κοινού  για την όπερα έγραψε ένα έργο στο οποίο πρωταγωνιστούν πρόσωπα του υποκόσμου, συσχετίζοντας με σαφή υπαινιγμό τους ήρωες του έργου με τους απατεώνες της καλής κοινωνίας.

 Ο Μπρέχτ κράτησε το σατιρικό  ύφος χωρίς να δίνει έμφαση στο να   διακωμωδήσει το μουσικό είδος αλλά εστιάζει στο να στηλιτεύσει την αστική κοινωνία και την υποκρισία της. Μία επιχείρηση ζητιάνων , ένας απατεώνας του υπόκοσμου που διαπλέκεται και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του αρχηγού της αστυνομίας, έρωτες κατά συνθήκη επικερδείς, συνθέτουν κωμικοτραγικές καταστάσεις σε έναν κόσμο όπου το χρήμα λύνει και δένει σε επίπεδο κοινωνίας, οικογένειας , κρατικών θεσμών…

Η όπερα της πεντάρας γραμμένη  με  λογοτεχνική μαεστρία και  κυνισμό ,επενδυμένη  με την εμπνευσμένη , αιχμηρή μουσική του Κουρτ Βάιλ , όπου αξίζει να σημειωθεί πως ήταν η πρώτη προσπάθεια να γίνει η τζαζ αντικείμενο μελέτης από ένα σοβαρό συνθέτη ,γοητεύει και παρασύρει το κοινό σ’ ένα θεατρικό ταξίδι,  όπου ουδεμία σχέση έχει .. ..με  πραγματικά πρόσωπα και ονόματα…..

Ο Μπρεχτ δεν θα ήταν ο Μπρεχτ που ξέρουμε σήμερα εάν «η όπερα της πεντάρας» δεν έκανε όλη αυτή την τεράστια επιτυχία που οφειλόταν αφενός στην άρτια θεατρική της δομή και αφετέρου σε όλο το θόρυβο που δημιουργήθηκε γύρω από αυτήν από μία επαναλαμβανόμενη σειρά σκανδάλων που κράτησαν χρόνια.. για λογοκλοπή και για την κινηματογραφική της μεταφορά που ταλαιπώρησε το συγγραφέα σε δικαστικές διαμάχες για μία σειρά ετών.

Όπως και να ΄χει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ με αυτό το έργο χάρισε στο θέατρο και στο κοινό του ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα που παραμένουν πάντα επίκαιρα και αναλλοίωτα στο χρόνο.