Παγωμένη η κοινωνία της Ξάνθης, από τον άδικο χαμό ενός εφήβου που διάλεξε, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, να φύγει από αυτόν τον κόσμο.

Μετά από το πρώτο σοκ της είδησης, που έφτασε λίγη ώρα μετά το γεγονός, ακόμη όλοι νιώθουμε ακινητοποιημένοι - ακυρωμένοι και στην ουσία δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσει κανείς σκέψεις, προβληματισμούς, ερωτηματικά...

Ένας έφηβος της Ξάνθης, ένα παιδί της διπλανής πόρτας, μια  χαρούμενη ψυχή, ένας άνθρωπος δραστήριος, ένας άνθρωπος κοινωνικός, ένας άνθρωπος αγαπητός, με παρέες και φίλους στο σχολείο, στην πόλη, στις κατασκηνώσεις, με ανησυχίες και στόχους, με αγωνιστική διάθεση στη μελέτη στο σχολείο αλλά και στη ζωή, με κλίσεις και τάλαντα, με διακρίσεις, προικισμένος με ευαισθησίες, ισορροπία και ενδιαφέρον για τους γύρω του. Και ξαφνικά.....

Σου κόβονται τα πόδια, κόμπος το στομάχι, δάκρυ στα μάτια, σε όλους της μικρής μας κοινωνίας. Ένα το ερώτημα, γιατί;

Από εχθές σιωπή στην Πόλη, ένα βουβό πένθος στην ψυχή των ανθρώπων. Τίποτα δεν  μπορούσε να προϊδεάσει, να μαρτυρήσει τη σκέψη για μια τέτοια πράξη. Το αντίθετο θα έλεγαν μάλιστα όλοι όσοι ήξεραν τον Παντελή από κοντά. Όλοι κοιτούν στα μάτια τα παιδιά τους, τα ανίψια τους, τα ξαδέλφια τους, τα βαφτιστήρια τους, όλοι κοιτιούνται στα μάτια μεταξύ τους θέλοντας, με την τραγικότερη μορφή αγωνίας, να αποκρυπτογραφήσουν τις σκέψεις του άλλου. Θα μπορούσε να ήταν το δικό τους.... Σιωπή...

Δεν υπάρχουν λέξεις. Δεν μπορεί να υπάρξει παρηγοριά για τους γονείς που τους έλαχε να σηκώσουν αυτό το βάρος.

Θρήνος.......