Η σημερινή ευαγγελική περικοπή παρουσιάζει τον αυθεντικό λόγο του Κυρίου μας περί των εσχάτων. Γιατί σήμερα αυτό το κείμενο; Διότι προηγήθηκαν πολλές περικοπές με κορυφαίες τις δύο προηγούμενες, του Τελώνη και του Φαρισαίου και του Ασώτου υιού, οι οποίες παρουσιάζοντας γλαφυρά τη θεία αγάπη, μπορεί να μας οδηγήσουν στο να παραθεωρήσουμε τη θεία δικαιοσύνη. Περιγράφεται, λοιπόν, ο τρόπος με τον οποίο θα μας κρίνει ο Θεός, για να κατανοήσουμε ότι κανείς δεν ξεφεύγει από τη θεία δίκη, αλλά και για να προβληματιστούμε γόνιμα για το μόνο γεγονός που αποτελεί αφορμή προβληματισμού για τον κάθε άνθρωπο, το πως θα σταθούμε ενώπιον του φοβερού κριτηρίου και θα δώσουμε «την καλήν απολογίαν».

Ποιό το παράξενο στην κρίση του Θεού; Πουθενά δεν γίνεται λόγος περί αμαρτιών και παραπτωμάτων, αλλά φαίνεται τα πάντα να εξαρτώνται από τη στάση του καθενός μας έναντι του άλλου, του εμπερίστατου ανθρώπου, του πλησίον. Και μάλιστα με την έντονη διαβεβαίωση του Κυρίου πως ότι κάνουμε στον αδελφό μας, το κάνουμε προσωπικά σε Εκείνον. «Εμοί εποιήσατε»!.

Γιατί δεν γίνεται λόγος περί αμαρτίας; Ας θυμηθούμε το πως συντελέστηκε το προπατορικό αμάρτημα και εισήλθαν η αμαρτία και ο θάνατος στον κόσμο. Ο αρχέκακος όφις απομονώνει την Εύα και την παρασύρει σε συζήτηση μαζί του. Η Εύα αντί να καλέσει και τον Αδάμ, ώστε ενωμένο το ανθρώπινο γένος να αντιμετωπίσει την πειρασμική προσβολή, συνεχίζει μόνη της ένα διάλογο με κύριο χαρακτηριστικό την αλλοίωση της αντίληψης του ανθρώπου περί του αγαθού θεού. Η αρχή της αμαρτίας ήταν η διάσπαση της ενότητας των πρωτοπλάστων, της συνάφειας του άνδρα και της γυναίκας, της αγαπητικής εξάρτησης του ενός από τον άλλο!

Φυσική λοιπόν, ήταν η συνέχεια και εξέλιξη της αμαρτίας, όταν η Εύα και πάλι μόνη της αγνοώντας τον Αδάμ και ακυρώνοντας την παρουσία του, όχι μόνον γεύεται τον καρπό του δένδρου του «γνώναι καλόν η κακόν», αλλά πορεύεται στη συνέχεια προς αυτόν και τον υποτάσσει προσφέροντάς του τον ίδιο καρπό και προστάζοντας τον: «Φάγε»! Πριν αμαρτήσουν εναντίον του θεού οι Πρωτόπλαστοι, αμάρτησαν ο ένας εναντίον του άλλου. Και πριν ολοκληρωθεί η προσβολή εναντίον του θεού, είχε συντελεστεί η προσβολή εναντίον του ανθρώπου.

Αυτή την διάσταση της αμαρτίας έρχεται να θεραπεύσει η σημερινή περικοπή, χωρίς καν να μιλάει για αμαρτία! Αντιστρέφει την διαδικασία της πτώσης και προτάσσει το γεγονός της αγαθής πορείας του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο, ως απαρχή και επιβεβαίωση της αγαθής του πορείας προς τον Θεό Πατέρα.