Μια σημαντική πνευματική προσωπικότητα του τόπου μας, τον Θανάση Μουσόπουλο είχε την τιμή να φιλοξενήσει το Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξάνθης, με αφορμή τους εορτασμούς για τα 101 χρόνια από την απελευθέρωση της πόλης μας. Μεστός στο λόγο, προσηνής παρά τη γνώση, θεματοφύλακας του χθες, αλλά και προάγγελος των μελλούμενων, ο κ. Θανάσης Μουσόπουλος μίλησε για τη σπουδαιότητα -και την αναγκαιότητα- του να βιώνει κανείς το «σήμερα», ως ομιλούσα και δρώσα κοινωνική οντότητα…

Όταν Πολιτική και Οικονομία ταυτίστηκαν…

Ο κ. Μουσόπουλος τόνισε ότι η απελευθέρωση της Ξάνθης και της Θράκης και η ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα είναι το αποτέλεσμα μιας «συνάρτησης»: «Εκείνη την περίοδο», είπε, «Πολιτική και Οικονομία ταυτίστηκαν. Η σύμπλευση, είναι αυτή που αλλάζει τα πράγματα».

Επισήμανε, μάλιστα ότι η Επέτειος «μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε τι κάναμε, αλλά και να αλλάξουμε όλα όσα δεν κάναμε σωστά. Πρέπει να φτιάξουμε μια νέα κοινωνική συνείδηση» υπογράμμισε και πρόσθεσε με νόημα: «Τον τελευταίο καιρό βλέπω ότι πολύ μιλάμε και λίγο πράττουμε… Πολιτική πράξη δεν είναι να πω τη γνώμη μου, αλλά να συγκρουστώ για να κάνω το καλύτερο για τον συνάνθρωπό μου. Η τελειότητα επιτυγχάνεται με τη συνεργασία».

Η διαδικασία του «απολογισμού», σύμφωνα με τον κ. Μουσόπουλο, θα πρέπει να ακολουθηθεί και στο πλαίσιο της δεύτερης μεγάλης επετείου που έχουμε μπροστά μας, ως Έλληνες, την επέτειο των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821.

Ο ίδιος, μίλησε για την εμβληματική αυτή στιγμή της Ιστορίας μας, υπενθυμίζοντας, πώς οι μεγάλες δυνάμεις καθόρισαν την πορεία μας -«οι ίδιες αυτές μεγάλες δυνάμεις που και σήμερα μας λένε τι να κάνουμε…»- και πώς αντισταθήκαμε για να φτιάξουμε κομματάκι – κομματάκι, την Ελλάδα που γνωρίζουμε σήμερα…

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην Κύπρο: «Εκεί που μας σταμάτησαν ήταν η Κύπρος. Γιατί, η Κύπρος και γλωσσικά και πολιτιστικά είναι μια προέκταση της Ελλάδας. Όμως αυτά δεν αποτελούν κριτήρια -άλλα είναι τα κριτήρια. «Αυτό το διάστημα διαβάζω Μακρυγιάννη… Πόσο καταλυτικός ο τρόπος που λειτούργησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις! Διάβασα ότι στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, Αγγλία και Γαλλία δεν ήρθαν να συνδράμουν τους Έλληνες, παρασυρμένες από τον φιλελληνισμό των πολιτών τους, αλλά επειδή εκείνη την περίοδο η Βρετανία… είχε χασούρα το Χρηματιστήριο! Συγκλονίστηκα με αυτήν την πληροφορία…».

Όταν η ιστορία δε διδάσκεται…

Ο κ. Μουσόπουλος αναφέρθηκε και σε δύο ακόμα βιβλία, του Νίκου Τσιφόρου, που αυτό τον καιρό διαβάζει, στις «Σταυροφορίες», όπου ο συγγραφέας εκτείνεται από την πρώτη σταυροφορία του 1095 ως το 1289, οπότε οι Άραβες δίνουν οριστικό τέλος στην προσπάθεια των δυτικών να ιδρύσουν ένα ευρωπαϊκό κράτος στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και στο «Εμείς και οι Φράγκοι», στο οποίο εξιστορούνται τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάλυση του Βυζαντινού κράτους και την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 από τους Σταυροφόρους, την Φραγκοκρατία που διήρκεσε περίπου τρεις αιώνες μέχρι και την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τον Μωάμεθ τον Β΄ και την κατάλυση του δεσποτάτου του Μυστρά...

Και ως δάσκαλος, δε θα μπορούσε παρά να προτρέψει τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους να διαβάσουν αυτά τα δυο βιβλία, μια και… «Στο βιβλίο της Ιστορίας που ανέτρεξα, το θέμα για τις Σταυροφορίες είναι μισή σελίδα»…

Είναι γνωστό τοις πάσι, πως… η ιστορία επαναλαμβάνεται -κυρίως επειδή και όταν την αγνοούμε…

Ιστορία, είναι οι άνθρωποι που τη δημιούργησαν

Και καθώς η ιστορία γράφεται από ανθρώπους, δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί σε αυτούς, τους άνδρες και γυναίκες, που έγραψαν ιστορία στην Ξάνθη, τους ανθρώπους, που όπως επισήμανε, μύησαν μια ολόκληρη κοινωνία στην παραγωγή πολιτισμού και διάδοσης του πνεύματος.

Εμβληματικές προσωπικότητες, που παρήγαγαν την πνευματική και πολιτιστική κληρονομιά αυτών των πρώτων 100 χρόνων, οι οποίοι, σήμερα δεν είναι πια κοντά μας.

Ξεκινώντας από την τελευταία απώλεια, τον Γιώργο Κολλάρο, «έναν ολοκληρωμένο δάσκαλο και άνθρωπο, ένα σύγχρονο κομμουνιστή, με βασικά εργαλεία του την ενότητα και τη σύνθεση», ο Θανάσης Μουσόπουλος, έκανε αναφορά στους σημαντικούς Γιάννη Κάμφορα, Στέφανο Ιωαννίδη, Κική Kιούση, Κρυωνά Σεργκενλίδη, Κώστα  Δέλκο, αλλά και στην Κατίνα Βέικου Σεραμέτη, η οποία έφυγε από τη ζωή το 1989 -ανήμερα της επετείου των Ελευθερίων της Ξάνθης- στις 4 Οκτώβρη.

«Πόσο σημαντικό, αλήθεια», είπε «να φεύγει, αυτή η μεγάλη κυρία της Ξάνθης, αυτήν τη μέρα», υπογραμμίζοντας το συμβολισμό. «Η Κατίνα ήταν η ζωντανή ιστορία, η λαογραφία της Ξάνθης. Μια μεγάλη ποιήτρια όχι μόνο της Θράκης, αλλά ολόκληρου του μεταπολεμικού ελληνικού χώρου. Πρωτοπόρα για την εποχή της -έδρασε τη δεκαετία του 50. Δασκάλα στο επάγγελμα εργάστηκε σε σχολείο στη Μύκη, για δύο χρόνια.. Παντρεύεται και δε δίδαξε ποτέ μετά. Όμως ήταν ενεργή, όσο κανείς. Δραστηριοποιήθηκε στη Φ.Ε.Ξ. Παράδειγμα γυναίκας με μόρφωση που προσφέρει στην κοινωνία. Την τιμώ», υπογράμμισε.

Το μήνυμα

«Το μεγαλύτερο λάθος είναι να διακρίνουμε τους ανθρώπους σε εμάς και στους άλλους», είπε και απήγγειλε δυο στίχους από ένα ποίημά του: «γερνάς ανυπόφορα/όταν χωρίζεις τους ανθρώπους στους δικούς μας και στους άλλους».

Ο ίδιος υπογράμμισε ότι η Ενότητα επιτυγχάνεται μέσα από τη συν-ύπαρξη και συν-λειτουργία -ανάμεσα σε ομιλούντα και δρώντα πρόσωπα και κάλεσε τους συντοπίτες του, αλλά και όλους τους Έλληνες «να προσαρμοζόμαστε , αλλά και να βλέπουμε ψηλά και μπροστά. Να συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις πολιτισμού, λαμβάνοντας όλα τα μέτρα. Όχι μόνο σούπερ-μάρκετ»…

Ακούστε τον Θ. Μουσόπουλο.