Όμως, γιατί και πάλι λουκέτο βάζουν εστίαση και πολιτισμός; Ίσως, γιατί, οι ομοτράπεζοι, αλλά και «οι συμμετέχοντες», κατά τον Αδαμάντιο Κοραή, «στα ανώτερα προϊόντα του τρόπου ζωής μιας κοινότητας» δεν έχουν θέση σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης…

Βεβαίως, στο «ημερολόγιο του κορωναϊού», μια τέτοια προσέγγιση προσιδιάζει (εν μέρει) με την… κυνικά αμέριμνη αντίδραση της Μαρίας Αντουανέττας όταν έμαθε πως «ο λαός δεν έχει ψωμί». «Ε, ας φάει παντεσπάνι», είπε…

Κι είναι γνωστό πως, τις «αντουανέττες» ακολουθούν πάντα «γκιλοτίνες»…

Γι’ αυτό, καλά κάνει και η κυβέρνηση και συμβουλεύεται τους ειδικούς. Γεγονός είναι ότι αυτοί, εδώ και πολύ καιρό, ζητούσαν τα μέτρα. Μα εκείνα δεν ερχόντουσαν. Ίσως, γιατί ακόμα και οι «ειδικές απόψεις» επιδέχονται «πολιτικού φιλτραρίσματος».

Είναι το «τάιμινγκ» που κάνει κουμάντο, που θέτει όρια και πλαίσιο, το οποίο ακολουθείται μέχρι εξαντλήσεως. Κι ύστερα, ακολουθεί εκείνο το λεπτό οριακό σημείο που αναβοσβήνει σε άσπρο και κόκκινο φόντο: δεν πάει άλλο…

Ναι, ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Κι έχουμε ζήσει πολλές «πρωτόγνωρες». Όμως, ως βάτραχοι μέσα στην κατσαρόλα, προσαρμοζόμαστε στο… «βαθμιαίως ζεστό» έως τελικού βρασίματος -και σερβιρίσματος, ενίοτε…

Το σίγουρο είναι πως η Βόρεια Ελλάδα, θα βράσει στο ζουμί της. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή κατέχει τα πρωτεία στην αύξηση των κρουσμάτων και προφανώς δεν έχει να κάνει με τις κλιματικές συνθήκες.

Γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, η Αττική (παρεμπιπτόντως, τι υπέροχο, μεσογειακό κλίμα), θα έπρεπε να θυμίζει… Κίνα, στην καθημερινή καταμέτρηση των κρουσμάτων. Αλλά, δεν…

Ότι δεν «αποκλείστηκε», ακόμα, έγινε για τους προφανείς λόγους: όταν η οικονομία της χώρας κινείται στην πρωτεύουσα, θα ήταν τουλάχιστον οξύμωρο να της βάλεις λουκέτο και μάλιστα όταν έχεις κάνει τόσες προσπάθειες να αποδείξεις ότι το δίπτυχο «υγεία-οικονομία» μπορεί να αποτελεί πάζλ, αλλά… γιατί είσαι εσύ, εδώ: για να το λύσεις…

Δεν είναι το κλίμα, η εστίαση, ο πολιτισμός, το ότι ήμασταν απείθαρχοι στα μέτρα. Είναι που ο ιός μεταφέρεται… «πρώτη θέση με παράθυρο» κι έχει μια… «μεγάλη λανθάνουσα περίοδο»: δηλαδή, σήμερα κόλλησες, περίμενε έως και δύο εβδομάδες για να νοσήσεις...

Καθώς, λοιπόν, τα αστικά κέντρα τον γιγάντωσαν, δεν ήταν τόσο δύσκολο και να τον «εξάγουν». Είτε ως φοιτητές, τουρίστες, εργαζόμενοι αλλού… Πόσο είναι η Θεσσαλονίκη από έναν προορισμό στη δυτική ή την ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη, φερειπείν; «Δύο τσιγάρα δρόμος»…

Και καθώς είμαστε ακόμα στην αρχή, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να περιμένουμε. Να προσέχουμε και να περιμένουμε.

Μάλλον και να «γκριζάρουμε», προτού… βαθμιαίως κιτρινίσουμε και τελικώς, ασπρίσουμε (γιατί, όχι).

Άλλωστε και στην κυβέρνηση, μέσες άκρες, μια «νέα κανονικότητα» υπονόησαν. Αυτή που θα επέλθει μετά από δεκαπέντε μέρες, όταν τα μέτρα -εάν εφαρμοστούν σωστά- αποδώσουν.

Και τότε, θα έχουμε ένα «μικρό καλοκαιράκι»: δηλαδή, την περίοδο των Χριστουγέννων, στην οποία προσβλέπουν όλοι, τελικά. Πώς έγινε με τον τουρισμό, αλλά σε «μικρογραφία».

Για να έχουμε έναν… πώς το είπε ο πρωθυπουργός… «έναν πιο κανονικό Δεκέμβρη», που μπορούμε…

Γιατί και η κανονικότητα έχει διαβάθμιση βρασμού, τι νομίσαμε;