Η Βέρα πήρε λάπτοπ. Κι αν αυτό από μόνο του δε συνιστά «είδηση», εντούτοις, όπως έχει διαμορφωθεί η καθημερινότητα, είναι…

Γιατί, η Βέρα, εκπαιδευτικός στη Δευτεροβάθμια και υπό καθεστώς τηλεκπαίδευσης εδώ και μια εβδομάδα, έχει και τρία παιδιά -κι όλα, στις αντίστοιχες εκπαιδευτικές βαθμίδες…

Ο γιος της, φοιτητής Νομικής, παρακολουθεί ανελλιπώς τα μαθήματα, από την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους, όπως συνεπώς και συνετώς «εκπαιδεύτηκε», εκ γεννησιμιού του, (ακόμα και τα πλεονεκτήματα, φτάνει η ώρα που γυρίζουν… μπούμερανγκ, σκέφτεται με κάποια ενοχή, η Βέρα), και χρησιμοποιεί τον φορητό του υπολογιστή -δώρο (τελευταίας τεχνολογίας) από τους γονείς, για την είσοδό του στη Σχολή…

Τον «σταθερό» τον χρησιμοποιεί η ίδια, που ως φιλόλογος έχει πολλά τμήματα και άρα και παιδιά, αλλά και «πολλή χαρτούρα» και μολονότι δεν καταλαβαίνει πολλά από ηλεκτρονικά, (όπως τα περασμένα χρόνια δε γνώριζε από… ηλεκτρολογικά), νιώθει πως αυτή η… σταθερότητα της εγγυάται μια αίσθηση ασφάλειας...

Από την άλλη, η δεύτερή της κόρη, στην τρίτη λυκείου φέτος, «μοιράζεται» τα «ασύρματα εκπαιδευτικά πρωινά» της, σε διπλανά δωμάτια με τη μάνα της και ονειρεύεται την επόμενη χρονιά ότι θα περάσει στο τμήμα αρχαιολογίας -κατά προτίμηση, Θεσσαλονίκης- και το σπουδαιότερο πως… ΘΑ ΠΑΕΙ, «γιατί μέχρι τότε, το εμβόλιο θα βρεθεί και θα ηρεμήσει η… πλάση», όπως διακηρύσσει, σε όλους τους τόνους και με τη διαβαθμιζόμενη αισιοδοξία που απαιτείται, κάθε φορά, ανάλογα με το ημερήσιο δελτίο του ΕΟΔΥ…

Κι είναι και η μικρή, στην πρώτη δημοτικού… Που από σήμερα, επανήλθε και επισήμως στην κλίμακα Μαρτίου: «κολλάει πολύ» και την Τετάρτη θα κάνει την ηρωική της… είσοδο στην τηλεκπαίδευση, στη «νέα εκπαιδευτική διαδικασία» που επιτάσσει η πανδημία και οι νέοι της κανόνες -στις νέες συμπεριφορές και.. φόρμες.

Να, γιατί αγόρασε, η Βέρα, λάπτοπ. Γιατί, το «στερνοπούλι», μπορεί να «εκπαιδεύεται» σε απογευματινή βάρδια, χρειάζεται όμως τον δικό του… χώρο… Που θα μπορούσε να είναι τάμπλετ, αλλά αυτός ο «χώρος» θα πρέπει να είναι από την αρχή διαμορφωμένος και σε… «κάποιες βάσεις»…

Κι είναι αλήθεια, πως από το Σάββατο, που η Κεραμέως εξήγγειλε τα «σπουδαία», όλα τα υπόλοιπα μέλη, κρατούν περισσότερο τα μάτια τους πάνω στο «μικρό», τον «σπόρο», το «κουκλάκι» της οικογενείας… Σα να καταλαβαίνουν πως αυτό το «μικρό» και «σπόρος» και «κουκλάκι», θα είναι ο… γνήσιος εκφραστής της Νέας Κανονικότητας. Γιατί θα ζήσει μέσα σε (και από) αυτήν, χωρίς άλλο μέτρο σύγκρισης ή αναφορά. Όποια ενθύμηση, ανάκληση, «ανταύγεια» νοσταλγίας σε κάτι αορίστως γνωστό, είναι προορισμένο να αγκαλιαστεί με τη λήθη… Βολικό, σαν ένα άγραφο, λευκό χαρτί, για να δεχτεί νοήματα πρωτοφανέρωτα, πρωτόγνωρα. Πρωτόλεια…

«Άραγε, θα υπάρχει σχολείο, δάσκαλοι και μαθητές σε δέκα δεκαπέντε χρόνια ή μια καινούρια παράδοση δημιουργείται με τη συνδρομή όλων ημών…», αναρωτιέται η Βέρα, με μια δόση μελαγχολίας, αλλά και με την πικρή παραδοχή, ότι τίποτα δεν ελέγχει, ουσιαστικά, ο άνθρωπος. Σίγουρα, όχι την «εξέλιξη» του χρόνου…

Ναι, οι οικογένειες εκπαιδεύονται στη νέα πραγματικότητα. Μέσα στο σπίτι, στο δικό τους, οικείο περιβάλλον, υπό την αμέριστη συνδρομή του… εθνοσωτήριου WiFi…

Που «τα κάνει όλα και συμφέρει» σε γενικές γραμμές, που ακόμα κι αν οι συνέπειες από τη χρήση του στον ανθρώπινο οργανισμό ήταν επιβεβαιωμένες (που δεν είναι…), καμία μεγαλύτερη απειλή από τον νέο κόβιντ και τις μεταλλάξεις του… Μέχρι την επόμενη…

Μ’ αυτό το… «πραγματάκι» (που λέει και η Βέρα) χτίζεται η νοοτροπία του μέλλοντος…

Χωρίς φόβο, ενοχές ή «κάποια σκέψη», που ειρήσθω εν παρόδω, θα ήταν απολύτως ασύμβατη με τη φιλοσοφία του ασύρματου δικτύου και, αν μη τι άλλο, «πασέ»…

Δεν είναι μόνο το «μικρό» που θα κάθεται για μερικές ώρες να παρακολουθεί τα μαθήματα της «Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης», από τον δικό του ασύρματο «διαμορφωμένο χώρο». Αλλά και οι υπόλοιποι, αντιστοίχως…

Γιατί, με μια ματιά στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, μπορεί κανείς να καταλάβει πως… «τόνους» δεν επιδέχονται μόνον οι λέξεις, πως η ώρα και ο χρόνος δεν προσδιορίζονται απλώς από τον ωροδείκτη, τον λεπτοδείκτη και τη φορά τους και σίγουρα οι… νοερές πράξεις δεν έχουν πάντα μόνο θετικό ή αρνητικό πρόσημο -όπως και οι πραγματικές…

Ωωωω, προβλέπονται μερικά, συχνά, κατατοπιστικά και ταχύρρυθμα μαθήματα εκπαίδευσης και αντίληψης…

Ίσως, το επόμενο διάστημα να είναι κάπως… άχαρο, καθώς κυρίως οι «παλιές γενιές» θα προσπαθούν να συνταιριάξουν τα «αταίριαστα»…

Έννοιες, όπως «κόστος και προοπτική», εάν μιλάμε για την ελληνική οικονομία που σχοινοβατεί από… πάντα και κρύβεται πίσω από αλχημείες και τη «δημιουργική λογιστική»…

Δεν είναι σίγουρο αν θα καταφέρει να ξεφύγει και από την μέγγενη του ιού, που την κοιτά ευθύβολα και της… τάζει μια αντίστοιχη ριξιά…

Μάλλον, θα είναι που η ελπίδα πεθαίνει τελευταία… Γιατί, τι κι αν τα ελλείμματα έχουν ξεφύγει -είναι και η… ρήτρα διαφυγής (άλλο οξύμωρο «σχήμα» αυτό), που εγγυάται ένα, κάποιο συμμάζεμα, σε μια διετία, αν φυσικά επιβεβαιωθούν οι ελπίδες και βρεθεί… καταψύκτης που να συντηρεί στους -70 το κορωνοεμβόλιο…

Ούτε που το χρέος εκτινάχθηκε πάνω από 200% του ΑΕΠ, αφού την προηγούμενη εβδομάδα μας αναβάθμισε η Moody’s (τη θυμάστε, πώς μας γκρεμοτσάκιζε παλιότερα;), δηλαδή, όχι «εμάς», αλλά την… πιστοληπτική μας ικανότητα.

Κι ως γνωστόν, άμα σε… πιστώνουνε με χρήμα, χρόνο ή… ανοχή, προχώρα –«κάνε τα δικά σου»…

Όπως αυτά, με την επέτειο του Πολυτεχνείου… Να ’μαστε πάλι στα… χαρακώματα με τα… «αταίριαστα», της λογικής και πρακτικής μας. Που οδηγούν σε νομικίστικους τακτικισμούς και «ετσιθελικές» (πολιτικές) συμπεριφορές… Που κοντράρουν με την… αντιληπτική μας ικανότητα και καμιά αντίστοιχη Moody’s δεν προλαβαίνει να μας ανά.. ή υπο-βαθμίσει…

Γι’ αυτό και η απαγόρευση συναθροίσεων που «πέρασε» με πράξη νομοθετικού περιεχόμενου -πριν καλά-καλά «σκάσει» το πρώτο κύμα πανδημίας- την οποία και κύρωσε η Βουλή, «περνάει στα ψιλά»… Τι, στο καλό, κάπου θα προβλέπεται… η επιλεκτική εφαρμογή της…

Θρησκευτικές γιορτές δεν έγιναν, οι εκκλησίες έμειναν χωρίς εκκλησίασμα, τοπικές επέτειοι δεν τιμήθηκαν, ούτε και η παρέλαση της 28^ης Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε (και όπως πάει ούτε και της 25^ης Μαρτίου, προβλέπεται…), επειδή αυτό θα προϋπέθετε «συνάθροιση»…

Φέτος, ούτε η υπόμνηση της μαύρης επετείου από την ανακήρυξη του ψευδοκράτους του Ντενκτάς δεν ήταν εφικτή… Που, αν το καλοσκεφτούμε, ήταν και επιβεβλημένη, μετά τα «όργια» του Ερντογάν στην Αμμόχωστο και τα… «λέμε… χωρίς να λέμε τίποτα» από τους εταίρους της ευρωπαϊκής μας… ολοκλήρωσης…

«Μα, γιατί, δεν κάνουν… μία πορεία, αλλά για όλα αυτά», ρωτάει το «μικρό», που έχει το συνήθειο να απευθύνει ερωτήσεις για το καθετί χωρίς να περιμένει απάντηση…

Ευτυχώς, δηλαδή… Γιατί, τι θα μπορούσε να απαντήσει κανείς...