Μέρες, που τις κοιτάς από μακριά. Μέρες που δεν ζεις…

Τέτοιες είναι οι μέρες, στην εποχή του κοροναϊού. Δίνουν την ψευδαίσθηση της συλλογικότητας, όμως, επειδή ακριβώς ο καθένας μας ζει την στενή καθημερινότητά του, ως ξεχωριστός και μόνος, μπαίνουν σε κουτί… αμπαλάρονται και σερβίρονται σαν κάτι ξένο και διαφορετικό. Ερήμην…

Η πραγματικότητα «ισιάζεται» στα μέτρα της ατομικότητας…

Αν το Πολυτεχνείο είναι μια… αφορμή για διεκδικήσεις και δεν είναι αιτία για συλλογισμό, αν οι πακτωμένες ΜΕΘ προκαλούν τρόμο, αντί για ανακούφιση, αφού υπάρχουν άνθρωποι που πολεμούν εκεί μέσα, αν το συναίσθημα είναι… «σοκ» για την κατάσταση στη Θεσσαλονίκη και την Βόρεια Ελλάδα και όχι περηφάνια που εξειδικευμένοι νοσηλευτές από όλη τη χώρα μπαίνουν εθελοντικά στην πρώτη γραμμή της μάχης, αν -στην τελική- φωτογραφίζεις τα πολυέλαια, αντί να ευχαριστείς τον Πολυέλαιο, που είσαι ακόμα εδώ ή εκεί, τότε οι μέρες… κυλούν μακριά.

Εμείς, απόντες.

Δεν είναι γνωστό, το τι… μας ποτίζουνε, αλλά το σίγουρο είναι ότι το πίνουμε με… δόσεις.  Σαν το κορονοεμβόλιο, προσεχώς…

Μικροί «λωτοφάγοι» της Pfizer ή της Moderna -αν και ο Μόσιαλος, που δίνει πάντα μεγάλη προσοχή στις λεπτομέρειες είναι υποχρεωμένος να… προκρίνει την πρώτη, αφού οι πιθανότητες κάλυψης είναι 0,5%, περισσότερες…

Και κάπως έτσι, περνάει ο καιρός.

Με τον κ. Τσιόδρα να κάνει επισημάνσεις… δια αντιπροσώπου, για να σημάνει τον κώδωνα του κινδύνου στις «κόκκινες» περιοχές της Β. Ελλάδας, δύο εκ των οποίων και στην Περιφέρειά μας (Δράμα, Έβρος) και με το μάτι στραμμένο στα πρώτα Χριστούγεννα του κοροναϊού, σαν μια επισήμανση της «νέας κατάστασης», που διανοίγεται μπροστά μας, αλλά δε διαθέτει ψήγμα δυναμικής.

Επισήμανση, η οποία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το μήνυμα του Σαραντάμερου, που αφορά στην Προσδοκία και στην Προετοιμασία…

Έννοιες αλληλένδετες, αλλά μάλλον ασύμβατες με τη… νεοελληνική μας φύση, που επιμένει να προσδοκά, αλλά αρνείται να προετοιμαστεί –σε όλα τα επίπεδα…

Εν τω μεταξύ, στα νοσοκομεία της Μακεδονίας και της Θράκης νοσηλεύονται σχεδόν 2.200 άνθρωποι που μολύνθηκαν με τον ιό και νόσησαν με covid 19, με τους 259 να είναι διασωληνωμένοι…

Η Θεσσαλονίκη συνεχίζει να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, παρά τη… «σαφή βελτίωση σε σχέση με τις προηγούμενες εβδομάδες», όμως, όπως λένε οι ειδικοί, «και πάλι μιλούμε για αύξηση».

Τι να καταλάβει ο… λωτοφάγος, από τη συγκεκριμένη νοηματική» αλληλουχία»;

Ίσως το μέγεθος της… τοπικής τραγωδίας, αφού ο καθένας, πλέον μπορεί να αντιληφθεί την εικόνα στα νοσοκομεία της πόλης και το ότι όλοι πλέον γνωρίζουν κάποιον που νοσεί με κοροναϊό, νοσηλεύεται, πέθανε, «ξέφυγε»…

Αλλά, αν «ο καθένας γνωρίζει τι συμβαίνει στα νοσοκομεία της πόλης» -και κάθε πόλης- τότε, σίγουρα, θα έπρεπε να Μένει Σπίτι. Ή να προσέρχεται για ένα ΤΕΣΤ, με το φόβο μήπως είναι ασυμπτωματικός, μήπως, δηλαδή, «διασπείρει τον ιό στην κοινότητα» -ερήμην του…

Ή να δείχνει έμπρακτα το σεβασμό του, σ’ αυτούς τους άντρες και γυναίκες γιατρούς και νοσηλευτές των ΜΕΘ που η καθημερινότητά τους, θυμίζει χαρακώματα πολέμου.

Θα έπρεπε να μας «αναπαύει» και μόνον η πληροφορία ότι εξειδικευμένοι νοσηλευτές πηγαίνουν εθελοντικά να στελεχώσουν τις ΜΕΘ των νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης.

Και ίσως, θα έπρεπε οι γονείς να μιλούν στα παιδιά τους «γι’ αυτά τα πέντε μέλη από το Σισμανόγλειο Νοσοκομείο Κομοτηνής» ή τα «δέκα κορίτσια από την Κρήτη», αλλά και «τις έξι νοσηλεύτριες από το Άργος και τον νοσηλευτή από τα Ιωάννινα». Τι περισσότερο διδάσκουν, δηλαδή,  ο Σπάιντερμαν ή η Έλσα και η Άννα από το Φρόζεν…;

Δεν ξέρω εάν το έχετε παρατηρήσει, αλλά από τον περασμένο Φεβρουάριο, οι «μάχες» δίνονται από λίγους…

Καθώς, η ημερομηνία για άρση του λοκντάουν μετατίθεται για τον Δεκέμβριο, το «μάτι» επιστρέφει εμμονικά στα Χριστούγεννα και τον… εορτασμό τους!

Η κυβέρνηση διέρρευσε ότι, σε αντίθεση με το περσινό Πάσχα, που το γιορτάσαμε… μόνοι μας, τα φετινά Χριστούγεννα, θα μας… αφήσει να τα περάσουμε και με άλλα άτομα…

Και βέβαια, υπάρχει όριο (στη… γαλαντομία): Μέχρι δέκα…

Είναι, λέει, ψυχολογικοί οι λόγοι:

Αφενός, για τους ανθρώπους που ζουν μόνοι τους… Σκέφτηκε, δηλαδή, το επιτελείο, ο «μόνος του», που είναι όμως, συνήθως, ένας «παππούς» ή μια «γιαγιά» να μην περάσει και τις γιορτές των Χριστουγέννων, όπως αυτές του Πάσχα, αλλά να… συγχρωτιστεί με τα εγγονάκια του -πού το περίεργο σε αυτήν τη συνδυαστική;…

Αφετέρου, επειδή είναι πολύ μεγάλη η κούραση των ανθρώπων, από την πολύμηνη «μάχη» με τον… εχθρό. Σκέφτηκαν (πάλι) πως θα πρέπει να… δώσουν κουράγιο…  στους πολίτες -προφανώς μαζί με το επίδομα, με το οποίο θέλουν να αντικαταστήσουν το «δώρο»- ενόψει της συνέχειας…

Ε, ναι, έπεται συνέχεια, αφού για αρκετούς μήνες αναμένεται να «παλεύουμε» με την πανδημία, μπαινοβγαίνοντας σε lockdown…

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά με το που «βγήκαμε» από το Μνημόνιο, τα… μαστίγια είναι πάντα περισσότερα από τα καρότα, τα οποία, συνήθως εννοούνται…

Ωστόσο, άλλα προέχουν, άλλα είναι τα κρίσιμα, πριν από τον σχεδιασμό της κυβέρνησης για το πώς θα… παραταχθούμε στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Θ’ ανοίξουν τα σχολεία; Το λιανεμπόριο; Η εστίαση;

Οι εποχές, που λέγαμε «για μια μέρα, και τι έγινε», έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Το «άνοιγμα των σχολείων» διαιρεί ειδικούς και… διαχειριστές, για ευνόητους λόγους. Είναι και το «αγκάθι» της τηλεκπαίδευσης που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκεται στα «μαλακά» της Κεραμέως, αλλά αυτός είναι μάλλον ένας ευσεβής πόθος, νοημόνων και εχόντων… εν δράσει την κοινή λογική. Γι’ αυτό και το θέμα έρχεται και ξανάρχεται στο «τραπέζι» προς αναδιαπραγμάτευση…

Από την άλλη, είναι και η αγορά. Χριστουγεννιάτικη περίοδος χωρίς τα εποχικά, φαγώσιμα και διακοσμητικά και κατ’ επέκταση του συνολικού εύρους του καταναλωτικού πεδίου δε νοείται.

Προτεραιότητα πάντως, δεν είναι ο «καταναλωτής» και η ψυχολογία του, αφού αυτή… τακτοποιήθηκε στον «κωδικό»: εορτασμός εν στενώ οικογενειακώ κύκλω, αλλά οι έμπορες και ελεύθεροι επαγγελματίες οι οποίοι, βρίσκονται στα κάγκελα (χωρίς εισαγωγικά) και απαιτείται μια… ανάσα ανάνηψής τους (επίσης, χωρίς εισαγωγικά) μια και, μεταξύ αστείου και σοβαρού, τους… έχουν ξεχάσει «κλειστούς», από το πρώτο κύμα..

Όπως, δηλαδή, και αυτούς της Εστίασης…

Οι τελευταίοι, ετοιμάζονται να… διχαστούν, καθώς η κεντρική διοίκηση σκέφτεται να ενεργοποιήσει το γνωστό μοντέλο… των δύο ταχυτήτων. Έτσι, εκτός κι αν συμβούν «δραματικές ανατροπές», η εστίαση θα ανοίξει στις 19 Δεκεμβρίου. Όμως, αυτή τη φορά, το «άνοιγμα» θα αφορά μόνο στα εστιατόρια και ίσως και τις καφετέριες. Από την άλλη, κλειστά, φαίνεται ότι θα παραμείνουν μπαρ και κλαμπ, ενώ… άγνωστο είναι και… το πότε αυτά θα ανοίξουν!

Αλλά, οι μέρες περνούν. Κι ο Μητσοτάκης επιμένει ότι η Ελλάδα είναι η ήρεμη δύναμη της Μεσογείου, ενώ ο Ερντογάν ετοιμάζει μπαράζ αναγνώρισης του ψευδοκράτους και την προώθηση νέων τετελεσμένων για την ουσιαστική διχοτόμηση. Τη «λύση» των «δύο κρατών»…

Κι είναι κι η Κομισιόν που την «μέτρησε» την ύφεση της χώρας για το ’20 και την… βρήκε στο 9%, ενώ το χρέος… πήρε αύξηση από 180,5% του ΑΕΠ, το ’19, σε πάνω από 207%, το ’20…

Όμως δε θα πρέπει να ανησυχούμε. Γιατί, το χρέος το βάφτισαν «βιώσιμο» και σε τρία χρόνια (2023), η ελληνική οικονομία θα επιστρέψει σε πλεονάσματα…

Τι άλλο να ζητήσει κανείς… Είναι άλλωστε και οι μέρες που περνούν.

Που… μας κοιτούν από μακριά…