Γραμμές, σαν ευθείες που τρέχουν αναπόσπαστες από τα συμβάντα γύρω…

Κι άλλοτε, σα να κοντοστέκονται να ρίχνουν μια ματιά και ν’ αλλάζουν… σχέδιο.

Τότε γίνονται σαν τόξα, σε στάση άγρυπνης βολής κι ύστερα γυρτές και κουρασμένες -σκονισμένες, απ’ τη νίκη ή την ήττα…

Άλλες φορές με ελλείψεις και παράπονα για τα πεπραγμένα, γι’ αυτά που έγιναν και δεν έγιναν χωρίς σχεδιασμό ή πρόγραμμα. Χωρίς σκέψη…

Με υπερβολές και… παραβολές για την εμπέδωση των νοημάτων και των μηνυμάτων που μας στέλνει το γεωμετρικό μας περιβάλλον.

Πολλές νέες λέξεις και φράσεις είχε το ’20… Η πανδημία άλλαξε άρδην την καθημερινότητά μας και αυτό επέφερε και «αλλαγή» στον τρόπο που μιλάμε και επικοινωνούμε, όταν, δηλαδή γίνεται αυτό…

Και δεν είναι τα κλικ και τα εγουέι, που μπήκαν, για να κάνουν τη ζωή μας άνω-κάτω. Αυτά είχαν μπει από παλιά και την… τακτοποιούσαν από χρόνια. Απλώς τώρα βλέπουμε το «νοικοκύρεμα»…

Μα είναι λέξεις και φράσεις, που καθορίζουν το σήμερα -και το μέλλον εντονότερα, στα σίγουρα- αφού αυτές θα αποτελούν πλέον τον κώδικα της ζωής μας…

«Δεν ξέρετε πότε θα σας χρειαστούν», έλεγε ο κ. Βαΐτσης, μαθηματικός προ τριακονταετίας με μάτια που κοιτούσαν το «πότε» με δέος και άφατη προσμονή. Τότε, άρπαζε σαν κολαούζο το μοιρογνωμόνιο, ανεμίζοντάς το πάνω από βαριεστημένα (ως επι τω πλείστω) κεφάλια, ξορκίζοντας τα χρόνια και τα λάθη…

Η συγκεκριμένη μαθητική «φουρνιά», αν μη τι άλλο, θα πρέπει να σκέφτεται πολύ αυτόν τον καιρό, τον κ. Βαΐτση και τα… απόκοσμα μάτια του, που όταν δε… διάβαζαν το μέλλον, επέμεναν να το αναζητούν μέσα από τις καμπύλες και τις συναρτήσεις τους…

Γιατί και η «φουρνιά» κι άλλες πριν ή μετά από αυτήν, κάτι έχουν καταλάβει πια, από «επεξεργασία πραγματικών δεδομένων». Κι ας γίνονται «επί χάρτου»…

Κι ενώ η καραντίνα δε φαίνεται να αποφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, που όμως ίσως έρθουν σε 15 μέρες, η αίσθηση της αβεβαιότητας -ατομικής και συλλογικής- γιγαντώνεται…

Πόσο ακόμα «λοκντάουν», δηλαδή, φαίνεται να αναρωτιούνται όλοι -ακόμα και οι επιστήμονες που έχουν και το χαρτί και τα δεδομένα, «εύκαιρα». Και συνεχίζουν να παρουσιάζουν τις εργασίες τους να εφιστούν την προσοχή, ν’ ανοίγουν χαραμάδες αισιοδοξίας όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο…

Κάτι, σαν «Πυθίες», αλλά με στοιχεία… Και το σπουδαιότερο, χωρίς να μασούν «δάφνες»… Απλώς, αναμασώντας την πραγματικότητα…

Στην ουσία, κάνουν προβλέψεις. Γιατί, μια ορθή απόφαση για να ληφθεί, απαιτεί… δεδομένα «στρατιωτάκια». Όμως, σε περιόδους αβεβαιότητας όπως η πανδημία, μάλλον την εικόνα του άτακτου στρατού έχουν…

Αλλά, οι «καμπύλες πρόβλεψης» επιμένουν.

Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα του Εργαστηρίου Νανοτεχνολογίας του ΑΠΘ, σε δεκαπέντε μέρες κι εφόσον το λοκντάουν συνεχιστεί να… τηρείται αυστηρά, αναμένεται μείωση κατά σχεδόν 50% του αριθμού των ασθενών με κόβιντ που νοσηλεύονται διασωληνωμένοι στις ΜΕΘ της χώρας…

Κι ενώ η παραπάνω πρόβλεψη είναι κατά το ήμισυ υποθετική, η επόμενη -που ας μην ξεχνάμε πως αποτελεί συνάρτησή της- δίνει μια ιδέα καταφατικότητας: Υπολογίζεται ότι στις 14 Δεκεμβρίου ο αριθμός των διασωληνωμένων θα έχει πέσει στους 320 ασθενείς, ενώ την ίδια περίοδο, ο ημερήσιος αριθμός κρουσμάτων θα έχει πέσει, πανελλαδικά, στα 540 και στα 110 (μόλις) στη Θεσσαλονίκη!

Θεωρητικά, ενθαρρυντικό «μήνυμα», αν βεβαίως εστιάσεις στον όρο «αριθμό» και δεν ξεχαστείς κοιτώντας, από πίσω, τους ανθρώπους…

Αλλά και το «αυστηρή τήρηση των μέτρων», δίνει ένα μεγάλο… πλεονέκτημα στους επιστήμονες…

Διότι, εάν οι πολίτες ακολουθούσαν με ευλάβεια προσωπικά και συλλογικά μέτρα προστασίας, τότε, ο μήνας της καραντίνας μας θα είχε αποφέρει τους πρώτους «καρπούς»…

Κι έτσι, θα χαλάρωναν και οι διοικούντες, οι οποίοι σε κάθε αποστροφή του δημόσιου λόγου τους επαναλαμβάνουν τη «γνωστή επωδό» ή… εκφράζουν τον φόβο τους για τυχόν πρόωρης χαλάρωσή τους…

Όμως, η ελληνική περιφέρεια, η Βόρεια Ελλάδα και η δική μας Περιφέρεια, συνεχίζει να «δίνει» κρούσματα, να καταγράφει διασωληνώσεις, να «μετρά» τους νεκρούς της…

Είναι που η «καμπύλη των θανάτων» δεν αφήνει περιθώρια…

Θα συνεχίσει, λένε να ακολουθεί ανοδική πορεία, με μέγιστο αριθμό θυμάτων τους 119- μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου και στη συνέχεια θα αρχίσει «ο σταδιακός περιορισμός του»…

Στις μακάβριες προβλέψεις του εργαστηρίου η επισήμανση πως στα τέλη του Φεβρουαρίου του 21, η Ελλάδα θα μετρά συνολικά 5.166 θανάτους λόγω της πανδημίας…

Ναι, ακόμα πιο δύσκολο το κρυφτούλι πίσω από τον αριθμό…

Αλλά, «μ’ αυτά και μ’ αυτά»… καλό Γενάρη. Οι καμπύλες μίλησαν και δεν αστοχούν όχι τουλάχιστον περισσότερο από μια Πυθία, μια… Σίβυλλα…

Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι έτσι και… μείνουμε σπίτι (όπως μένουμε, τέλος πάντων) μέχρι το Γενάρη, θα έχουμε ελάχιστες λοιμώξεις… Που βεβαίως θα αυξηθούν «και είναι λογικό» μόλις βγούμε από την καραντίνα και…

Σαν σκύλος που κυνηγάει την ουρά του, χωρίς όμως το θέαμα να είναι τόσο χαριτωμένο, στην αρχή τουλάχιστον, γιατί δεν είναι και τόσο ωραίο να βλέπεις έναν σκύλο να σκουντουφλάει από τη ζάλη…

Αλλά, εμείς, γενικώς «σκουντουφλάμε»…

Σε «ημερομηνίες ορόσημα», σε κανονικές διάρκειες και παρατάσεις, σε υποθέσεις και ερωτηματικά…

Ζούμε με τις «καμπύλες» για να… συνεχίσουμε την ζωή μας. Και κρατάμε σημειώσεις, απολύτως βέβαιοι πως θα μας χρειαστούν…

Μόνο που όταν τις συμβουλευόμαστε δε μας λένε τίποτα. Προφανώς, γιατί αργήσαμε να τις συμβουλευτούμε…

Είναι και οι καμπύλες -λόγω σχήματος- που δείχνουν… φιλικές. Συναισθηματικά οικείες…

Σχήματα, απλώς…