Η Τσικνοπέμπτη… «έπεσε». Ο στόχος επετεύχθη και τώρα μας μένουν δύο εβδομάδες καιρό για να συνειδητοποιήσουμε ότι και η Καθαρά Δευτέρα θα κάνει το ίδιο.

Και έπεται συνέχεια, γιατί το Πάσχα πέφτει 2 Μαΐου και πρέπει να έχουμε κάνει την ανάλογη προθέρμανση.

Εμείς «τσικνίσαμε» πάνω από την γκριλιέρα. Με τη σειρά, όλα τα μέλη της οικογένειας τέντωναν το κεφάλι και συμμετείχαν στο… δρώμενο της ημέρας, που επιβάλλει, εκτός από υπερκατανάλωση κρέατος και την.. εμπότιση με την ανάλογη εσάνς, η οποία αναδύεται από παΐδια, πανσέτες, σουβλάκια και πάσης φύσεως κοψίδια άμα, βεβαίως, ψήνονται και καλύτερα, άμα ψιλοκαίγονται. Βέβαια, όχι όπου κι όπου. Απαιτείται κάρβουνο, για την απόλυτη επίτευξη του στόχου… Αλλά, τι να κάνεις; Πιαστήκαμε εξ’ απήνης και η φουφού είχε μεταφερθεί στον τόπο του… παραλίγο «εγκλήματος»…

Γιατί, αυτό έγινε φέτος εάν δεν το καταλάβαμε. Πώς γίνονται ανά την Ελλάδα αναπαραστάσεις εθίμων που… χάθηκαν στον χρόνο; Πήραμε μια γεύση από τα προσεχώς και θυμηθήκαμε που πριν από μερικά χρόνια, ένας αμερικανός (που έγινε και πολυεκατομμυριούχος) είχε βγάλει μια σειρά αρωμάτων με μυρωδιά χάμπουργκερ… Τότε πολύ γελοίο μας είχε φανεί και ολίγον αηδιαστικό, τώρα όμως σα να «κούμπωσε» με έναν τρόπο, η πληροφορία…

Πάντως, αυτό που παρακολουθήσαμε εχθές δεν ήταν ενημέρωση κόβιντ, αλλά μια αξιολόγηση (που είναι και της μόδας, τελευταία) της συμπεριφοράς μας καθ’ όλη τη διάρκεια της καραντίνας (Μετράμε ήδη 117 μερούλες-κι αν χάθηκε καμιά… είναι γιατί σώθηκαν τα… δάχτυλα).

Γιατί, τι ήθελε να πει ο ποιητής όταν εξειδίκευε στους κωδικούς της καρδιάς μας 2, 3, 4 και 6; Αυτό, που λίγο ως πολύ γνωρίζουμε όλοι. Κλέβουμε, βρε… Και επειδή οι άνθρωποι έχουν και μια αγωγή να περισώσουν, μας έδειξαν ότι το κατάλαβαν… περιγραφικά. Και τώρα καλούμαστε να βάλουμε κι άλλους αριθμούς στη μνήμη. Δηλαδή δε φτάνει το ΑΦΜ, ο ΑΜΚΑ άντε και ο αριθμός αστυνομικής ταυτότητας, οι κωδικοί TAXIS, το συνθηματικό του τηλεφώνου το 13033 και το… κακό συναπάντημα, είμαστε υποχρεωμένοι να μετράμε πώς θα ξεμυτίσουμε…

Πώς θα μετράμε; Αφού ξεμείναμε από δάχτυλα, με τους… πήχες. Εμ, αφού ζούμε το σήμερα, διαγράφοντας το… χθες της ελληνικής ηθογραφίας μας, ας μας πάρει η… νοσταλγία (γενικώς) κι ας μας σηκώσει. Όχι, δε θα φυσάει την Καθαρά Δευτέρα, οπότε, γλιτώνουμε και εκείνο το βάσανο «σήκω στο… πέφτει!» που ακούς σαν ηχώ, άμα τύχει και βρεθείς, τέτοια μέρα, στις ραχούλες, τις κορφούλες και τις απόλυτες πεδιάδες της θρακιώτικης φύσης…

Εμ, ας προσέχαμε. Γιατί, άμα, πούμε να το παρακάνουμε, του δίνουμε (λέει) και καταλαβαίνει.

Και ευτυχώς που δε θα χρειαστεί να ανατρέξουμε στην Google για διευκρινήσεις περί πήχεων, αφού τα έξυπνα τηλέφωνά μας έχουν τη δυνατότητα να μας καθοδηγούν είτε μετρώντας βήματα είτε χιλιόμετρα. Και όλο και κάποιο πρόγραμμα θα υπάρχει να «κατεβάσουμε», ώστε όταν χανόμαστε στο... μέτρημα, εκείνο να… μετατρέπεται σε σειρήνα αμερικάνικου περιπολικού που καταδιώκει, σε απευθείας μετάδοση, τον ύποπτο (άντε και στα δικά μας…). Δηλαδή, όποιος τολμάει ας το «κατεβάσει». Να τρέχεις από την Καραολή στη Σταυρούπολη για φέτα κι αυτό να κάνει σαν δαιμονισμένο στην τσέπη σου… Είχε προσφορά το σούπερ μάρκετ κύριε αστυφύλαξ, τι να έκανα; Ε, ωραίες στιγμές του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου, ίσως όχι παλιού και καλού και κινηματογράφου… αλλά σίγουρα «ελληνικού».

Το πρόβλημα βέβαια, εστιάζεται, λέει, με τη μετάβασή μας στις τράπεζες. Διότι, όλες είπαν να… αναδιοργανωθούν (ναι, πάντα, αυτή η διαδικασία προϋποθέτει την έννοια της περικοπής) και κλείνουν υποκαταστήματα, αφαιρούν ΑΤΜ, γενικώς… όλο και αναδιοργανώνονται.

Ε, εδώ οι άνθρωποι μας έστειλαν ένα κρυφό μήνυμα, μια που έχουμε αποδειχθεί ιδιαιτέρως ευφάνταστοι, όλο αυτόν τον καιρό. Σου λέει, πού θα πάει, θα το αποκωδικοποιήσουν… Διότι, τι το χρειάζεται ο κάτω των 70 το «κας» τη σήμερον; Πλαστικό χρήμα και ηλεκτρονικές τραπεζικές συναλλαγές είναι ένας τομέας που έχει υποχωρήσει στη χώρα μας (και όχι μόνο), εξαιτίας του κορωναϊού και τώρα βρήκαν την ευκαιρία να «πιάσουν» όσους είναι… εύκαιροι. Ποιος, επί της ουσίας, «μετακομίζει» για να βγάλει από το μηχάνημα ευρώ -κανείς- αλλά μπορεί να καταρτιστεί στο... ίμπανκινγκ που είναι και ευρωπαϊκή επιταγή…

Αφού, λοιπόν (σου λέει), έχεις … ξεσκεπαστεί, κάνε λίγη εξάσκηση, που θα έρθει το 24 (πρώτα ο Θεός) και θα πάθεις κατάθλιψη από την έλλειψη νομίσματος… Άσε που θα κυκλοφορεί, ήδη και το ψηφιακό και θα μοιάζεις με δεινόσαυρο που δεν του είπε κανείς ότι έχει εξαφανιστεί ως είδος…

Τώρα τι θα κάνουν οι άνω των 70, είναι μάλλον μια απορία κενού γράμματος: ε, μέχρι τότε θα έχει (προσευχόμαστε) λήξει η καραντίνα και τα μέτρα θα έχουν μερικώς ανακληθεί. Όλα αυτά, βεβαίως, αν συνεχίσει να ισχύει η εξαίρεση της συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας από την εικονική πραγματικότητα του… «δούναι και λαβείν»…

Κι ύστερα είναι οι απανταχού μαμάδες, γιαγιάδες, θείες και νονές που έχουν επιφορτιστεί (όταν το σχολείο είναι ανοιχτό, φυσικά) να συνοδεύουν παιδιά, εγγόνια, ανίψια και βαφτιστήρια, στο «πήγαινε», κυρίως, αλλά και στο «έλα» των μαθητών.

Δηλαδή ποια από τις παραπάνω ομάδες θα συνδυάσει την «αποστολή» με ψώνια, βόλτα, καφέ (στο χέρι)… Σύμφωνα με τα μέτρα, όλες.

Και πολύ καλά κάνουν και μοιάζει ακατανόητο ότι αυτό συνιστά «πρόβλημα». Διότι ο «συνδυασμός» πρέπει να θεωρείται το αγλάισμα της συμπεριφοράς εγκλείστου. Γιατί κάνεις πολλά πράγματα μαζί την ίδια, σχετικά, χρονική περίοδο και δεν μπαινοβγαίνεις καμιά 10αριά φορές τη μέρα, όλη την ημέρα… Γιατί, «στοχοποιήθηκε» αυτή η ομάδα δεν καταλαβαίνω…

Τα ίδια, πάνω κάτω ισχύουν και στην περίπτωση της «βοήθειας ηλικιωμένου». Δηλαδή, μέχρι να φτάσεις στον ηλικιωμένο, κυρίως στις μικρές πόλεις, όπως η δική μας, μπορείς να περάσεις από τον φούρνο για ψωμί και τα αγαπημένα του πτι φουρ με στέβια, το φαρμακείο για τα φάρμακα για το ζάχαρο, το ΑΤΜ για να του βγάλεις χρήματα, την εκκλησία, για να του ανάψεις ένα κερί, αφού εκείνος δεν μπορεί, το μαρκετάκι της γειτονιάς, για να πάρεις τα γιαουρτάκια που έχει αδυναμία και τέλος, από το παρακείμενο καφέ, γιατί τόση δουλειά έκανες -ένα εσπρεσάκι στο χέρι, σου αξίζει…

Και δηλαδή, σε περίπτωση ελέγχου, πώς θα γίνονται, αυτές οι «περαιτέρω διευκρινήσεις». Η μεν μαμά θα καλεί τον διευθυντή του σχολείου του παιδιού της η δε… κόρη, τον ηλικιωμένο πατέρα που φροντίζει; Έλεος, δηλαδή… Εκτός κι αν τα ανακριτικά που κυκλοφορούν στον δρόμο, έχουν ανάγκη από.. εξάσκηση για να μην ξεχνούν και τις τεχνικές…

Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι με τον κωδικό 6 και την έννοια της γυμναστικής, καθώς κυβερνώντες και ειδικοί έχουν μείνει στην εποχή της Τζέιν Φόντα… Καταρχήν εδώ είναι Ελλάδα και κυρίως στις μεγάλες πόλεις το κοντινότερο πάρκο είναι… εκτός. Πώς θα πάω, τρέχοντας; Επίσης, αυτός ο όρος με τα πόδια ή με το ποδήλατο, υπάρχει κίνδυνος να γυρίσει… μπούμερανγκ. Κι εξηγούμαι: Από πέρσι τον Μάρτιο, με το πρώτο καθολικό λοκντάουν έχει δημιουργηθεί μια όψιμη κατηγορία αθλητών, για να μην πούμε «υπεραθλητών» και υπερβάλλουμε, οι οποίοι, λόγω και της καθημερινής προπόνησης έχουν εξελιχθεί σε μεγάλα τσαμπιόνια. Και είτε τρέχοντας είτε περπατώντας -καλά, για το ποδήλατο δε χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα- μπορούν να διανύσουν όχι διαδημοτικές, αλλά και διαπεριφερειακές αποστάσεις. Οπότε, εδώ, μάλλον πολλά προβλήματα θα προκληθούν και μάλλον… «ασχεδίαστοι» πιαστήκατε. Αλλά δεν πειράζει…

Άλλωστε κι εμείς δεν είμαστε αναμάρτητοι… Οι συμπατριώτες μας πεθαίνουν σωρηδόν κι εμείς γκρινιάζουμε επειδή γίναμε κόκκινοι με ένα, δύο, τρία και τέσσερα κρούσματα. Και θυμόμαστε όταν εμείς ήμασταν σε δύσκολη θέση, που οι υπόλοιποι ζούσαν τη ζωούλα τους… Ναι τη ζούσαν... κάπου στο Ακαπούλκο, αραχτοί στη σεζλόνγκ, με τη μαργαρίτα στο χέρι και τον μήνα στις 9…

Που οι ΜΕΘ αγκομαχούν, οι γιατροί επιστρέφουν «στα όριά τους», η πολυπόθητη «ενίσχυση του ΕΣΥ» μοιάζει με μπαλόνι γεμισμένο με ίλιο, που ταξιδεύει με απίθανη σβελτάδα στον ουρανό και μας πήρε ο πόνος που οι αναθεωρημένοι χάρτες του ECDC, σβήσαν το κίτρινο και πήραν να βάφουν την επικράτεια με κόκκινο…

Που οι μεταλλάξεις κάνουν πάρτι και η συνταγή παραμένει η ίδια. Δηλαδή, όπως, με τον περιορισμό του πληθυσμού, ελέγχθηκε ο ιός, έτσι, θα ελεγχθούν και οι μεταλλάξεις.

Μόνο που οι μεταλλάξεις είναι πολλές και οι άνθρωποι έχουν φτάσει στα όριά τους. Και αν δεν εφαρμόζονται τα μέτρα, τότε τι νόημα έχει να ενισχύονται. Εκτός κι αν αυτό που είχε σημασία ήταν να «πηδήξουμε» την Τσικνοπέμπτη, την Καθαρά Δευτέρα κι όποιες άλλες «ημέρες» του λαογραφικού και ορθόδοξου ημερολογίου προκαλεί μπελάδες…

Αλλά, μπράβο που βγάλατε το αυτοκίνητο από την εξίσωση… Ούτως ή άλλως, πόσοι πλήρωσαν τα τέλη κυκλοφορίας, νομίζετε;…