Θανάσης Μουσόπουλος: Στην Ινδία διαπράττεται ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

Με αφορμή το κείμενο του δάσκαλου Θανάση Μουσόπουλου, με τίτλο «Πόσο μακριά από μας είναι η Ινδία;», που δημοσιεύθηκε και στην ιστοσελίδα της Όμορφης Πόλης, για την τραγωδία που βιώνει ο λαός στην Ινδία, ο οποίος «θερίζεται» κυριολεκτικά, από την covid 19, ένας διάπλατος προβληματισμός εκτυλίχθηκε μέσα από τη συχνότητα του δημοτικού ραδιοφώνου…

«Ο άνθρωπος -όπου γης- είναι το ίδιο», σημειώνει σχεδόν από την αρχή ο Θανάσης Μουσόπουλος επισημαίνοντας ότι η συμπεριφορά του κράτους απέναντι στους ανθρώπους αυτούς είναι βάρβαρη…

Αναφέρεται σε άρθρο του Νίκου Λούντου στην Εργατική Αλληλεγγύη, με τον τίτλο «Η Κόλαση του Μόντι» και διαβάζει από το κείμενο: «Μόλις τον περασμένο Φλεβάρη, ο Ναρέντρα Μόντι είχε χαρακτηριστεί από το κόμμα του “Μωυσής” που κατάφερε και πέρασε τη χώρα από τις συμπληγάδες του κορονοϊού και την έβγαλε χωρίς γρατζουνιά. Ο ίδιος ο Μόντι παρουσιαζόταν σε διεθνείς οργανισμούς, καμαρώνοντας που η Ινδία διέψευσε τις αρνητικές προβλέψεις και δεν βίωσε μαζικούς θανάτους, αντίθετα έχει μετατραπεί σε “φαρμακείο του πλανήτη”. Ορισμένες από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες εμβολίων βρίσκονται στην Ινδία, ενώ σε όλη τη διάρκεια της πανδημίας, η χώρα δεν έπαψε να εξάγει φιάλες οξυγόνου και κάθε είδους φαρμακευτικό υλικό».

Εδώ και μερικές εβδομάδες, όμως, η κατάσταση είναι άλλη…

Ο κ. Μουσόπουλος υπογραμμίζει πως «Η πανδημία έχει ένα παγκόσμιο χαρακτήρα… Η παγκοσμιοποίηση που την αντιλαμβανόμαστε ως οικονομική έννοια, έχει άλλα χαρακτηριστικά, τα οποία -τώρα-και θα πρέπει να μας ευαισθητοποιήσουν και να τα λάβουμε υπόψιν». Γι’ αυτό, όπως εξηγεί, στην Ινδία «Συντελείται ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας»…

Ήδη, 20 εκατομμύρια, δυο Ελλάδες, δηλαδή, έχουν νοσήσει. Οι νεκροί συνεχίζουν καθημερινά να προστίθενται κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Οι αρχές κόβουν δέντρα μέσα στις πόλεις για να μπορέσουν να κάψουν τους νεκρούς τους…

«Ο σκοπός του άρθρου δεν είναι να καταγγείλω αλλά να ευαισθητοποιήσω να μην ακούμε ψυχρά τα νούμερα των θανάτων, ακόμα και στην Ελλάδα… Όταν πέρσι τέτοιον καιρό, άρχισαν να ανακοινώνονται τα πρώτα θύματα: 1,2,3,4, ήταν 1,2,3,4 σπίτια, μία δύο τρεις τέσσερις οικογένειες που έχασαν τον άνθρωπό τους. Γι’ αυτό και εκνευρίζομαι που εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί που λένε ότι όλα αυτά είναι ψέματα, συνωμοσιολογίες», υπογραμμίζει.

Αναφέρει ότι ο ίδιος έκανε και τη δεύτερη δόση του εμβολίου. «Τώρα, θωρακισμένος», σχολιάζει και καλεί τους φιλοσόφους, τους ιστορικούς και τους ποιητές να επιστρέψουν στον ρόλο τους και «όχι να κρύβονται στο καβούκι τους»… «Κι ας κάνουν λάθος εκτιμήσεις… Ο κόσμος θέλει να ακούσει κάτι πέρα από τον Φουρθιώτη, τα τρέχοντα και τα μικρά στην αυλή και κρεβατοκάμαρά μας…».

Αναφερόμενος στο κείμενό του τονίζει ότι ο Ηρόδοτος που έζησε 2500 χρόνια πριν από μας, έγραφε πως οι Ινδοί είναι το μεγαλύτερο έθνος και μετά από αυτούς είναι οι Θράκες. «Έχει πάρα πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία γιατί εκτός από καθαρά ιστορικά γεγονότα έχει πολλά λαογραφικά για τη γειτονιά μας και για τους Ινδούς και είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό το κεφάλαιο».

Επισήμανε ότι «Είναι ένα μειονέκτημα της ευρωπαϊκής παιδείας ότι δε μαθαίνουμε την ιστορία του ανθρώπου αλλά την ιστορία της λευκής φυλής και μάλιστα των ευρωπαίων. Τώρα τα παιδιά ακούν Ινδία και μπορεί να διάβασαν κάποιο σχετικό κόμικ… αλλά δεν είναι κάτι που μπορεί να απασχολεί τη δική τους καθημερινότητα», σχολιάζει…

Στη συζήτηση… μπαίνει ο Γιουβάλ Νόα Χαράρι, που αρέσει στον κ. Μουσόπουλο, «γιατί είναι ειλικρινής», καθώς… «όταν “ψάλει” τους Εβραίους τους.. “ψάλει”», επισημαίνοντας ότι στην περίοδο της πανδημίας πολύ λίγα εμβόλια προωθήθηκαν στις παλαιστινιακές περιοχές και αναφέρεται στο γεγονός ότι εδώ και 12 χιλιάδες χρόνια με τη λεγόμενη αγροτική επανάσταση «χωρίσαμε τους ανθρώπους από τα ζώα αναπτύχθηκε αυτός ο πολιτισμός της ιδιοκτησίας, και πρόσφατα των εθνοτήτων που αντί να ενώνουν τον κόσμο, τον χωρίζουν σε μικρά κουτάκια, τα οποία, μικρά κουτάκια, πληρώνουμε τους δύο τελευταίους αιώνες… Κι εμείς σαν Έλληνες τραβήξαμε τα μύρια όσα όταν πηγαίναμε στην Αμερική πριν 100 και 50 χρόνια, στην Ευρώπη και την Αυστραλία και μας έβλεπαν με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο βλέπουμε κι εμείς, σήμερα, τους πρόσφυγες».

Ο κ. Μουσόπουλος επισήμανε ότι «Η Ινδία συνδέεται με τον ελληνισμό λόγω του Μ. Αλεξάνδρου, αλλά ένα ενδιαφέρον κεφάλαιο της ιστορίας της είναι και η αποικιοκρατία των μεγάλων δυνάμεων. «Όλα αυτά πληρώνουμε…». Η αναφορά στον Γκάντι, μοιραία «με την ειρηνική του παρέμβαση κατάφερε τόσα πολλά» είπε προσθέτοντας πως οι εθνικιστές τον θεωρούσαν προδότη. «Γιατί, θέλουν πάντα τη βία, ενώ ο ανθρωπισμός είναι διάλογος και  αγάπη, αλληλεγγύη. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων», επισήμανε.

«Εξοργίζεσαι όταν αυτά συμβαίνουν κι εμείς ασχολούμαστε με χίλια δυο μικρά πράγματα. Πιστεύω ότι θα τα βρούμε μπροστά μας», τόνισε. Ανέφερε, ότι το «ζήτημα» δεν αφορά μόνο στην πανδημία, αλλά περιλαμβάνει την κλιματική αλλαγή και την πυρηνική απειλή… «Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, δεν μπορεί να ξέρει κανείς, πώς θα εξελιχθεί η παγκόσμια ύπαρξη», σημειώνει…

Επανήλθε, με το προσωπικό του σύνθημα, εν καιρώ πανδημίας «παλεύω για να μείνω όρθιος», επισημαίνοντας πως «ας το κρατήσουμε όλοι μας σα σύνθημα, για να ζήσουμε μια ανθρώπινη ζωή σε ανθρώπινες συνθήκες»…

Γιατί, «Δεν είναι ανθρώπινη ζωή να πίνουμε καφέδες και να γυρνάμε στις δύο τα ξημερώματα, όχι τουλάχιστον μόνον αυτό. Όπως και ο τουρισμός, δεν είναι κάτι… ξεχαρβαλωμένο, αλλά είναι ο πολιτισμός μας, είναι αυτό που μας δένει με το παρελθόν, αλλά και το μέλλον». Παράλληλα, σχολίασε ότι οι τουρίστες μας δε θα πρέπει να έρχονται στη χώρα μας ως «νέοι Έλγιν…  να ερημώνουν τα μέρη σα νέοι αρχαιοκάπηλοι, να σπέρνουν την καταστροφή, αλλά να βρίσκονται μέσα στο ανθρώπινο πλαίσιο, να γνωρίζουν τον τόπο, τους ανθρώπους, τον πολιτισμό. Τέτοιον τουρισμό πρέπει να έχουμε στην Ελλάδα», σημείωσε.

«Εδώ και χρόνια», όπως γράφει και στο κείμενό του, «η συγγραφέας Αρουντάτι Ρόι κραυγάζει: “Η τραγωδία είναι άμεση, πραγματική, επική και ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Αλλά δεν είναι κάτι καινούριο. Είναι τα συντρίμμια ενός τρένου που γέρνει στις ράγες εδώ και χρόνια”». Όπως τονίζει ο κ. Μουσόπουλος, «το τρένο δεν είναι μόνο της Ινδίας, είναι το παγκόσμιο τρένο. Είναι καιρός να ξαναδούμε τις ράγες, τα τρένα, τους οδηγούς και τους επιβάτες τους -τον συνάνθρωπό μας», υπογράμμισε…

Να σημειωθεί ότι με αφορμή την παρουσία του Θανάση Μουσόπουλου παρέμβαση έκανε ο κ. Τάκης Σιδηρόπουλος, ο οποίος ευαισθητοποιημένος από το δράμα της Ινδίας έκανε λόγο για την ύβρη που διαπράττει ο πολιτισμένος κόσμος, και κυρίως οι διοικήσεις του,  καθώς γνωρίζει τα βαθιά προβλήματα παντού στη γη, αλλά επί της ουσίας δεν κάνει τίποτα.  Εστίασε επίσης  στην κλιματική αλλαγή: «Τα πράγματα είναι δύσκολα στη σκέψη γιατί μερικές φορές ο άνθρωπος σκέπτεται πάνω από τις δυνάμεις του γιατί αυτά που λέει μπορεί να μην είναι ζηλευτά ακόμα και από τον εαυτό του. Χαμένα λόγια, αλλά όχι χαμένες σκέψεις…», υπογράμμισε.

Ακούστε τον κ. Θανάση Μουσόπουλο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σύνταξη : Ελευθερία Μούκανου

Μοντάζ-επιμέλεια: Σοφία Δαληκριάδου

Κοινωνικά
Τοπικά