Τα τελευταία χρόνια γίνονται πολλές συζητήσεις για τα αρχαία που έρχονται στο φως τυχαία ή λόγω έργων (όπως η Εγνατία παλιότερα  ή το Μετρό της Θεσσαλονίκης). Πολύ πιθανόν να μη γίνονταν ανασκαφές για του τόπους αυτούς. Έτσι, οι εργασίες έχουν παράπλευρες ωφέλειες, που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Ένα μεγάλο κεφάλαιο του νεοελληνικού κράτους και πολιτισμού είναι η αξιοποίηση και προβολή των αρχαιοτήτων. Παραπέμπω στις σοφές και προδρομικές απόψεις του Δημήτρη Γληνού σχετικά με τα θέματα αυτά.

  Θα σταθώ στο θέμα που γεννήθηκε τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη, με την κατασκευή του Μητροπολιτικού σιδηροδρόμου - ένα απαραίτητο και μεγαλόπνοο έργο της συμβασιλεύουσας και συμπρωτεύουσας.

  Αναφέρομαι στα ευρήματα του σταθμού Βενιζέλου, για τα οποία γίνεται συζήτηση για τη μεταφορά τους για να  προχωρήσει το έργο. Όσο καθυστερούμε τη νύφη την πληρώνει ο ελληνικός λαός…

  Παραθέτω, όμως,  αποσπάσματα από κείμενα ειδικών για τις αρχαιότητες αυτές.

   «Μοναδικές αρχαιότητες, οι δύο κεντρικές οδικές αρτηρίες της πόλης, ο decumanus maximus και ο cardo με το μνημειακό τετράπυλο στη διασταύρωσή τους, με μαγαζιά γύρω τους, τμήμα πλατείας και πολλά ακόμα κτίσματα (4ος-9ος αι. μ.Χ.), συνολικού εμβαδού 1500τμ. αποκαλύφθηκαν στον σταθμό Βενιζέλου. Τεκμηριώνουν τη δομή́ της βυζαντινής πόλης και τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε η Θεσσαλονίκη στους συγκεκριμένους αιώνες ως πολιτικό και πολιτισμικό κέντρο. Όμοιά τους δεν σώζονται σε καμιά πόλη με βυζαντινό παρελθόν, ούτε στην ίδια την Κωνσταντινούπολη».

«Πρόκειται για μια άγνωστη εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Το εύρημα δεν είναι απλώς σπουδαίο για τη Θεσσαλονίκη, αλλά μοναδικό για όλη την υφήλιο», επισήμανε ο Δημήτρης Αθανασούλης, βυζαντινολόγος και προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, συμπληρώνοντας ότι “είναι η σημαντικότερη ανασκαφή στην Ελλάδα μετά την ανεύρεση του τάφου του Φιλίππου”.

 «Στην καρδιά της βυζαντινής Θεσσαλονίκης, έχει εντοπιστεί η πλακόστρωτη μέση οδός ή λεωφόρος των βυζαντινών χρόνων, που σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση σε μήκος περίπου 75 μέτρων κάτω από τη σημερινή Εγνατία, καθώς και η διασταύρωσή της με τον μαρμαρόστρωτο cardo, που βρίσκεται στην κατεύθυνση της σημερινής οδού Βενιζέλου. Πρόκειται για ένα ιστορικό σταυροδρόμι που επιβιώνει εδώ και 16 αιώνες, ενώ μεταξύ των ευρημάτων ξεχωρίζουν τμήματα των δημοσίων κτιρίων που στέγαζαν εμπορικές χρήσεις, κυρίως αργυροχρυσοχοΐας (όπως ακριβώς και σήμερα, δηλώνοντας τη διαχρονία της περιοχής) και του εντυπωσιακού τετράπυλου, που σηματοδοτούσε τη διασταύρωση».

  Αν οι αρχαιότητες αυτές αναδειχτούν και αξιοποιηθούν, η Θεσσαλονίκη θα αναδειχθεί - όπως της αξίζει, άλλωστε - σε πραγματική συμβασιλεύουσα της Βυζαντινής και συμπρωτεύουσα  της  νεοελληνικής  πραγματικότητας.