Τριάντα χρόνια υπηρέτησε τη νοσηλευτική επιστήμη, συμπεριλαμβανομένων των σπουδών του. Ένας χρόνο στη χειρουργική, πέντε στα επείγοντα, 15 στην εντατική και τα τελευταία τρία-τέσσερα στη μονάδα νεφρού.

Είναι ο κ. Αβραάμ Θεοδωρίδης, νοσηλευτής σε αναστολή εργασίας,  που μιλά με πάθος για τη νοσηλευτική:’ είναι η ταπεινή …ιατρική για μένα. Είναι η αρχέγονη θεραπευτική. Είναι επάγγελμα, είναι διακόνημα, είναι τέχνη και επιστήμη, είναι ανθρωπιστική, διεπιστημονική, ολιστική…Έκανε την εμφάνιση της πριν την ιατρική… Αν δεν αγαπάς τον άνθρωπο καλύτερα να μη σπουδάσεις ιατρική και νοσηλευτική. Ο άνθρωπος δεν είναι αυτοκίνητο που θέλει επιδιόρθωση… Συνάδελφοι, νοσηλευτές και γιατροί, έχουν δακρύσει για ασθενείς… Είναι ήρωες, αν όλα πάνε κατ’ ευχή, και εκείνοι από τους οποίους θα αναζητήσει κανείς ευθύνες αν κάτι δεν πάει καλά… Πάντα όμως είναι εκείνοι που βρίσκονται δίπλα στον άνθρωπο που νοσεί, που περνά τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του. Αυτό δεν αλλάζει…’

Γνώστης σε βάθος της ιστορίας της νοσηλευτικής , με τρία μεταπτυχιακά στη διοίκηση υγείας, αναφέρεται στη κληρονομιά που μας άφησαν οι πρόγονοι μας και στις δυο επιστήμες:’ Εδώ γεννήθηκε η νοσηλευτική, εδώ η ιατρική. Πρέπει να συνεχίσουμε αυτή την τρομερή παράδοση. Αν επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο Αβδήρων θα δείτε ιατρικά εργαλεία από τον 5^ο π.Χ αιώνα. Τα ίδια χρησιμοποιούνται και σήμερα, όπως η λαβίδα στη χειρουργική. Αναρωτιέμαι πολλές φορές γιατί δεν υπάρχει ένα μικρό μουσείο νοσηλευτικής, ιατρικής και φαρμακολογίας στο Νοσοκομείο Ξάνθης. Οι αποδείξεις για την παράδοση και στις τρεις επιστήμες, στο βάθος των αιώνων, υπάρχουν λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αβδήρων’, θα πει.

Η πανδημία

Η πανδημία με τον κορωνοϊό μας βρήκε απροετοίμαστους ενώ δεν θα έπρεπε, εκτιμά :’ έπρεπε να είχαμε προετοιμαστεί από το 2009 με τον ιό της γρίπης Η1. Ξέραμε από τότε τις παθογένειες, αλλά δεν κάναμε τίποτε για την ενίσχυση των νοσοκομείων. Κάθε πανδημία δίνει τη χρυσή ευκαιρία να προετοιμαστείς. Και το βασικό ερώτημα είναι αν υπάρχει σχέδιο να προετοιμαστούμε καλύτερα στο ενδεχόμενο μιας άλλης ή αν θα μας βρει στα ίδια και χειρότερα… Και τότε, το 2009,  υπουργός υγείας ήταν ο Δ. Αβραμόπουλος, είχε γίνει σύσταση να εμβολιαστεί το υγειονομικό προσωπικό. Όχι όμως με υποχρεωτικότητα και κυρώσεις..’

(Σ.σ: Του θυμίζουμε ότι μας είχαν μείνει… αμανάτι τότε τα εμβόλια κατά της γρίπης).

Ο ίδιος πάντως σημειώνει:  ‘παρατηρώ πάντως  ότι αυτή η πανδημία έβγαλε στην επιφάνεια πολλά πράγματα που προσπερνούσαμε. Αξίες, συμπεριφορές…’

Το Νοσοκομείο Ξάνθης, η σημερινή του κατάσταση και οι προοπτικές αναβάθμισης

Ακούστε τον Αβραάμ Θεοδωρίδη, να ξεδιπλώνει τις παραπάνω θέσεις του και πολλούς ακόμη προβληματισμούς.

Διευκρινίζει εξ αρχής ότι η κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων από μέρους του δεν έχει αντιπολιτευτικό χαρακτήρα, ούτε και διάθεση απόδοσης μομφής. Είναι τα καταστάλαγμα των πολλών ετών που υπηρέτησε τη νοσηλευτική :’ Γίνεται αξιολόγηση υπουργών, υφυπουργών. Άλλοι απομακρύνονται , άλλοι αναλαμβάνουν.  Δεν ισχύει το ίδιο όμως για τις διοικήσεις νοσοκομείων ή διοικητών υγειονομικών περιφερειών. Όσο πιο γρήγορα αποκοπούν οι διοικήσεις από τις κομματικές εξαρτήσεις και αναδεικνύονται μέσω ΑΣΕΠ, τόσο πιο αποτελεσματική θα είναι η διοίκηση. Να επικεντρώνουν οι κυβερνήσεις στις ικανότητες και όχι στην κομματική ταυτότητα.

Απομακρύνθηκαν 7.000 υγειονομικοί από τα Νοσοκομεία. Μεσούσης της πανδημίας, με ελλείψεις προσωπικού ακόμη και προ πανδημίας. Για μένα δεν έχει λογική. Το εμβόλιο για μένα είναι ιατρική πράξη και δεν μπορεί να επιβάλλεται παρά τη θέληση σου. Επιστρατεύουν τώρα ιδιώτες γιατρούς. Μέτρο πρόχειρο. Δεν έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αν απελευθερώνονταν ειδικότητες γιατρών και έδιναν τη δυνατότητα να αναλάβουν υπηρεσία, θα είχε ένα πρόσημο για το μέλλον . Δεν θα είχε πρόσκαιρα αποτελέσματα. Θα μου πείτε να λειτουργήσουν τα νοσοκομεία με ανειδίκευτους γιατρούς;  Θυμίζω ότι στο ξεκίνημα της πανδημίας είχαμε ένα πνευμονολόγο στο νοσοκομείο μας… Δώσαμε πολλά αλλά γρήγορα ξεχάστηκαν. Σήμερα οι συνάδελφοι που εργάζονται είναι εξουθενωμένοι ψυχοσωματικά και οι υγειονομικοί σε αναστολή εξαθλιωμένοι οικονομικά.’

Περιγράφει την εικόνα η οποία σήμερα διαμορφώνεται στην περιφέρεια ΑΜΘ σε ότι αφορά τα Νοσοκομεία:’ Βγήκε δυναμικά το νοσοκομείο Καβάλας και δεσπόζει ανάμεσα στο πανεπιστημιακό της Αλεξανδρούπολης και το πανεπιστημιακό της Θεσσαλονίκης. Στην Κομοτηνή το νοσοκομείο το ανέλαβε το ίδρυμα Σ.Νιάρχος. Το Νοσοκομείο Ξάνθης που είναι; Χρειάζεται κατ’ εμέ μία νέα φιλοσοφία. Προοπτικές υπάρχουν. Σκεφθείτε αν υπογραφόταν ένα μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ του Δ’Σ.Σ , του Δ.Π.Θ και του ΕΚΑΒ – στο νοσοκομείο μας υπάρχει ανενεργό ελικοδρόμιο- πως μπορεί να αλλάξει το σκηνικό. Ή αν η διοίκηση –στον αντίποδα με το ίδρυμα Νιάρχου στο νοσοκομείο Κομοτηνής-απευθυνθεί στο ίδρυμα Ωνάση. Κάποια στιγμή πρέπει να ανοίξει ένας κοινωνικός διάλογος για το νοσοκομείο Ξάνθης. Ποια είναι η θέση των τοπικών αρχόντων; Δυο βουλευτές του νομού είναι γιατροί και ένας φαρμακοποιός. Ποια η θέση τους;

Το Νοσοκομείο Ξάνθης δεν αξίζει αυτή την τύχη… πρέπει να ξεδιπλωθούν τα δεδομένα και οι δυνατότητες του για την επόμενη δεκαετία…’