Β.Καρασακαλίδης: την Τετάρτη ο Εσπερινός και το γλέντι στο παρεκκλήσι της Ανάληψης στο Μαργαρίτι - Τα προβλήματα με το Κτηματολόγιο, η Γενοκτονία των Ποντίων και η περίφημη ‘ανάπτυξη’

‘Εμείς είμαστε η δεύτερη γενιά. Το πανέμορφο Μαργαρίτι έχει πια ερημώσει. Στόχος του πολιτιστικού συλλόγου Μαργαριτίου είναι, με όποιο τρόπο μπορούμε, να του ξαναδώσουμε ζωή. Διοργανώνουμε τέσσερα πανηγύρια, τέσσερις εκδηλώσεις το χρόνο, προκειμένου να καλέσουμε τον κόσμο να έρθει και να μας επισκεφθεί. Του Αγίου Νικολάου, όταν πανηγυρίζει ο ομώνυμος Ιερός μας Ναός, την καμπάνα και την ιερά εικόνα του οποίου έφεραν οι πρόσφυγες πρόγονοι μας από την Πάφρα του Πόντου, της Αναλήψεως, όπου μετά τον Εσπερινό στον οποίο χοροστατεί ο Σεβασμιώτατος Ξάνθης, στήνουμε γλέντι με την καντίνα μας να διαθέτει όλα τα καλά στους επισκέπτες μας –και είναι η μοναδική από τις τέσσερις εκδηλώσεις που υπάρχει ένα τίμημα ώστε να στηριχθεί ο σύλλογος, όλες οι υπόλοιπες είναι δωρεάν- της Αγίας Κυριακής, ημέρα κατά την οποία τελούμε στον Άγιο Νικόλαο μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των προγόνων μας και το Αντάμωμα, το οποίο διοργανώνουμε μέσα στον Αύγουστο’ επισημαίνει, και ταυτόχρονα καλεί όλες και όλους, την ερχόμενη Τετάρτη, στο μαγευτικό Μαργαρίτι ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Μαργαριτίου κ. Βασίλης Καρασακαλίδης.

Η ερήμωση στα χωριά της Δ.Ε Σταυρούπολης

Μιλώντας, στην ενημερωτική εκπομπή του δημοτικού ραδιοφώνου, ο κ. Καρασακαλίδης  δεν έκρυψε τον προβληματισμό του για την ερήμωση των χωριών στη Δ.Ε Σταυρούπολης, αλλά και στην ίδια τη Σταυρούπολη: ‘δε συναντάς πια νέο άνθρωπο. Η ερήμωση των γύρω χωριών ήταν βαρύ πλήγμα και για την κωμόπολη της Σταυρούπολης που κάποτε έσφυζε από ζωή. Όλοι από τα γύρω χωριά εκεί πήγαιναν για τα ψώνια τους… Είναι υποχρέωση της πολιτείας να δώσει κίνητρα να ξανάρθουν οι νέοι μας εδώ. Για παράδειγμα σε ένα νέο ζευγάρι που θα παντρευτεί ας δοθούν 10 στρέμματα για να έρθουν εδώ να τα καλλιεργήσουν, με την προϋπόθεση ότι θα παραμείνουν εδώ… Η περιοχή έχει προοπτικές αρκεί να δρομολογηθεί ένα ουσιαστικό και όχι θεωρητικό, αναπτυξιακό σχέδιο. Είναι πραγματικά απογοητευτικό να ακούς συνεχώς τη λέξη ‘ανάπτυξη’, αλλά να μη βλέπεις ανάπτυξη τόσα χρόνια όσα την ακούς να… έρχεται!  Η Ξάνθη είχε τους οικονομικούς της πνεύμονες, τα συνεταιριστικά εργοστάσια. Δούλευαν Ξανθιώτες από όλο το νομό. Και τι δεν ειπώθηκε για να  κλείσουν. Και πού δεν επιρρίφθηκαν ευθύνες. Παντού, εκτός από τα κόμματα που διόριζαν ΔΣ. Απαξιώθηκαν. Έκλεισαν. Δείτε πού εκτοξεύθηκε η ανεργία στο νομό. Υπήρχε το εργοστάσιο Ζάχαρης που μαζί με τα συνεταιριστικά δημιουργούσαν έναν κύκλο οικονομίας τέτοιο, που όντως είχε αναπτυξιακά χαρακτηριστικά. Ο άξιος Μπαλτατζής έκανε ένα λάθος. Δεν άφησε  αντάξιό του συνεχιστή. Έμειναν τα κουφάρια στη βιομηχανική ζώνη της Ξάνθης που ο κάθε επιτήδειος ερχόταν εδώ για να εισπράξει επιδοτήσεις…  Εκεί στη Σταυρούπολη κουφάρι έμεινε το εργοστάσιο Τζον Φιλ, τα ίδια με το ξυλοκάρβουνο που ειδικά τώρα θα έπρεπε να βρεθεί τρόπος να ξαναλειτουργήσει. Επίσης, το σκοπευτήριο στο Δαφνώνα να ενεργοποιηθεί, να φιλοξενήσει αθλητές, να οργανωθούν επαγγελματικές ποδηλατικές εκδηλώσεις να προωθηθεί από το Δήμο ο αθλητικός τουρισμός…’

Ακούστε τον κ. Βασίλη Καρασακαλίδη.

Η Γενοκτονία των Ποντίων

Με καταγωγή από τους περίφημους αντάρτες της ηρωικής Πάφρας του Πόντου, ο κ. Καρασακαλίδης στέκεται στην επέτειο της Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων: "Δεν πρέπει να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. Αν περιμένουμε από τις κυβερνήσεις μας θα περάσουν άλλα 100 και χρόνια. Απορώ γιατί δεν αξιοποιείται το λόμπι των ομογενών μας, αυτή η τεράστια δύναμη. Όπως έπραξαν και δικαιώνονται οι Αρμένιοι. Όταν ήρθαν οι πρόσφυγες από την Πάφρα, αντιμετώπισαν χλευασμό και εξαθλίωση. Οι Τούρκοι τους είχαν εκβιάσει: ή να κρατήσουν τη γλώσσα τους ή τη θρησκεία τους. Επέλεξαν χωρίς δεύτερη σκέψη τη θρησκεία. Όταν ήρθαν εδώ δεν μιλούσαν καλά τα ελληνικά. Τους έλεγαν τουρκόφωνους. Αυτούς, που δίδαξαν το αντάρτικο. Αυτούς, που εξοντώθηκαν στη γενοκτονία από τους Τούρκους. Οι δικοί μας μεταφέρθηκαν, χωρίς σχέδιο από την τότε κυβέρνηση, κάπου στο Σιδηρόκαστρο. Πέθαιναν από την ελονοσία. Ξεκίνησαν μόνοι τους να βρουν ένα τόπο να ζήσουν. Έφτασαν στο Μαργαρίτι. Όλα γύρω θύμιζαν Πόντο. Έμειναν εδώ και όλα τα έφτιαξαν μόνοι τους…"

Τα σπίτια που θεωρούνται …κοινόχρηστες εκτάσεις στο Κτηματολόγιο!

Κι ενώ και τα περίφημα "κεραμίδια", για να στεγάσουν τα παιδιά τους, τούτοι οι άνθρωποι μόνοι τους τα έφτιαξαν, με χίλια μύρια προβλήματα εξαιτίας της προσφυγιάς και της φτώχειας, κάπου εκεί στα 1965 –καμμιά σαρανταριά χρόνια μετά δηλαδή- ήρθε η πολιτεία και ξεκίνησε να δίνει τίτλους. Οι τίτλοι στα χωράφια δόθηκαν. Για λόγους που ουδείς γνωρίζει -ίσως οικονομικούς- ουδέποτε συνεχίσθηκε η διαδικασία για να δοθούν και οι τίτλοι των σπιτιών! Τώρα λοιπόν με το Κτηματολόγιο βρέθηκαν οι ιδιοκτήτες των σπιτιών –όχι μόνο στο Μαργαρίτι, αλλά και σε άλλα χωριά της Σταυρούπολης, όπως και στην πεδιάδα του νομού- αντιμέτωποι με το εξής παράλογο: ΕΝΦΙΑ πληρώνουν για τις οικίες τους, δηλαδή φορολογικά αναγνωρίζονται, οι οικίες τους όμως άνευ τίτλων θεωρούνται κοινόχρηστοι χώροι: "Πήγαμε και στην Π.Ε Ξάνθης, κάναμε ενστάσεις, προσωπικά  θα καταθέσω και μήνυση αν δεν δοθεί λύση. Είναι θέμα πολιτικής βούλησης και παρέμβασης…", υπογράμμισε ο κ. Καρασακαλίδης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Συνέντευξη: Κυριακή Οικονόμου

Μοντάζ-επιμέλεια: Σοφία Δαληκριάδου

Κοινωνικά
Τοπικά