ΤΟ  ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι».

Τα λόγια αυτά του Χριστού, σαν άνεμος δυνατός, σκορπίζουν την πυκνή συννεφιά της πλεονεξίας, που χρόνια τώρα πλάκωνε την ψυχή του αρχιτελώνου. Ο Ζακχαίος αρχίζει να βλέπει καθαρά πια τη ζωή του. Από την σκέψη του διαβαίνουν διαδοχικά οι τόσοι άνθρωποι που είχε αδικήσει. Τους βλέπει να περνούν πικραμένοι, με τον πόνο στην καρδιά, με την αγανάκτηση στα στήθη. Στριφογυρίζουν τριγύρω του, σαν μια φοβερή αλυσίδα, τον τυλίγουν και τον σέρνουν μακρυά από τον Άγιο φιλοξενούμενό Του.

Πρέπει να την σπάσει αυτή την φρικτή αλυσίδα της αδικίας και της ενοχής, που μόνος του σφυρηλάτησε, που τον κρατά μακρυά από το Χριστό. Σε μια στιγμή μπροστά σε όλους αποφασιστικά λέει: Κύριε έκλεψα, εκμεταλλεύτηκα πολλούς, χρόνια τώρα. Αλλά μετανοώ, θα αλλάξω Κύριε, αλλάζω τώρα. Τα μισά απ’ τα υπάρχοντά μου τα δίνω ελεημοσύνη στους φτωχούς. Και όσους έβλαψα, τους αποζημιώνω, στο τετραπλάσιο.

Τα λόγια αυτά του Ζακχαίου δεν ανήκουν σε μια μακρινή ιστορία αδιάφορη για την εποχή μας. Είναι ένα μήνυμα για όλους μας. Όλοι εσείς μας λέει που είχατε την τιμή να γνωρίσετε το Χριστό όλοι εσείς που θέλετε την σωτηρία σας, ακούστε με, μόνο με ένα τρόπο θα τα επιτύχετε.

Μην επαναπαύεσθε στα πλούτη σας. Μην ξεγελάτε τους εαυτούς σας με τις φευγαλέες χαρές, που σας δίνουν οι τίτλοι, τα αξιώματα, και τα υλικά αγαθά. Τραβήξτε από εμπρός σας το παραπέτασμα της φιλαυτίας που σας κλείνει τον ορίζοντα και δείτε, τους φτωχούς, τους πεινασμένους, τους αρρώστους, τα ορφανά.

Πολλά από τα αγαθά μας, αν είχαν φωνή, θα φώναζαν: «Δεν είμαστε δικά σου. Ανήκουμε σ’ εκείνους που εκμεταλλεύθηκες, που τους πούλησες το εμπόρευμά σου με ψεύτικο ζύγι η σε υπέρογκη τιμή. Δεν είμαστε δικά σου! Ανήκουμε στα φτωχά παιδιά, που δεν έχουν ψωμί και ξυλιάζουν σε μία άθλια τρώγλη. Ανήκουμε στον άρρωστο, που λιώνει χωρίς φάρμακα και γιατρό. Ανήκουμε στο φτωχό παραγωγό που του πήρες τα προϊόντα σε εξευτελιστική τιμή, για να βγάλεις εσύ σε λίγες μέρες ότι εκείνος δεν μπορεί να κερδίσει με ολόκληρη ζωή σκληρής δουλειάς. Δεν είμαστε δικά σου! Δεν ήρθαμε στα χέρια σου, για να στολίζουμε το σπίτι σου, για να γεμίζουμε τα χρηματοκιβώτια σου. Παρέδωσέ μας χωρίς αναβολές σ’ εκείνους που τα έχουν ανάγκη.

Και τότε κάτι μεγάλο έχει να μας πει ο Χριστός, το ίδιο που διεκήρυξε στο σπίτι του Ζακχαίου: «Σήμερον σωτηρία τω οίκω τούτω εγένετο».