Στο κάλεσμα των μαθητών του Χριστού αναφέρεται η σημερινή Ευαγγελική περικοπή.

Ο Κύριος «είδε δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρο και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού στη θάλασσα της Τιβεριάδος και λέγει αυτοίς, δεύτε οπίσω μου».

Ο Χριστός πλησίασε απλοϊκούς ανθρώπους, που είχαν αγνά αίσθήματα, ειλικρίνεια, τιμιότητα και όχι επιδιώξεις και σκοπιμότητες. Τους κάλεσε, να γίνουν «φίλοι» και «συνεργοί» Του. Δεν στράφηκε σε ανθρώπους με αξιώματα και με τίτλους, με εξουσιαστική δύναμη, με ιδιαίτερη μόρφωση και με εντυπωσιακά χαρίσματα.

Οι αδελφοί, Ανδρέας και Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης, όπως κατόπιν και άλλοι, «ήσαν αλιείς». Μάλιστα οι πρώτοι, όταν τους κάλεσε και τους ανακοίνωσε το σκοπό της προσκλήσεως Του, τακτοποιούσαν τα δίχτυα τους. Ο λόγος του Χριστού «ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων», φαίνεται ότι τους ηλέκτρισε και τους ώθησε να πάρουν την στιγμή εκείνη την απόφαση να εγκαταλείψουν «πλοία και δίκτυα»και να Τον ακολουθήσουν.

Εγκατέλειψαν το ψάρεμα στη θάλασσα και ασχολήθηκαν ισόβια με το «ψάρεμα»ανθρώπων στο δρόμο του Θεού. Ανταποκρίθηκαν πρώτα στο «δεύτε οπίσω μου»και αργότερα στην άλλη προτροπή του Χριστού, «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη...βαπτίζοντες...και διδάσοντες...».

Η συγκεκριμένη πρόσκληση του Χριστού δεν είχε περιστατική και περιορισμένη ισχύ. Απευθύνθηκε μεν τότε σε συγκεκριμένα πρόσωπα, που έγιναν μαθητές και απόστολοί Του, αλλά η ίδια πρόσκληση «απευθύνεται» έμμεσα σε κάθε εποχή, σε κάθε άνθρωπο.

Είναι μάλιστα αναγκαίο να γίνεται συνεχώς, διότι πολλοί αδελφοί μας, αγνοούν το μήνυμα της σωτηρίας. Ο απόστολος Παύλος γράφει : «Πως θα σωθούν οι άνθρωποι, εάν δεν επικαλεσθούν τον Σωτήρα και Λυτρωτή; Και πως θα τον επικαλεσθούν, εάν δεν τον πιστέψουν; Αλλά πως θα πιστέψουν Εκείνον, για τον οποίον δεν άκουσαν;».