Του Θανάση Μουσόπουλου

Υπάρχουν  στην πόλη που ζούμε δημιουργοί με πλούσιο και ποικίλο έργο που είναι «άγνωστοι». Είτε γιατί δεν  αυτοπροβάλλονται, ή για άλλους λόγους, δεν πάει το μυαλό σου καν.  Συχνά, μάλιστα, αναρωτιέσαι «Τι μπορεί να κάνει αυτός ή αυτή;». Θυμάμαι κάτι από πολύ παλιά. Ένας καθηγητής είπε σε μια μητέρα, όταν έπαιρνε τον έλεγχο του παιδιού της: «Αναλογίζομαι, τι θα κάνει στη ζωή του, ο γιος σας». Κι όμως έγινε ένας μεγάλος ζωγράφος.

 

Ο Μάριος Κουτσουρίδης διακρίθηκε από μικρός σε πολλούς τομείς. Στο κείμενό μου αυτό θέλω να μιλήσω για τα βιβλία του - ένας τομέας πολύ σημαντικός, αλλά ίσως άγνωστος. Θα αναφέρω, πρώτα, άλλα στοιχεία της ζωής και της παρουσίας του, όπως αποτυπώνονται σε διάφορες δημοσιεύσεις.

Από τα παιδικά του χρόνια ο Μάριος λάτρεψε την κολύμβηση και το 1962 κατέκτησε το πρώτο του μετάλλιο, ενώ  ανακηρύχτηκε δεύτερος πρωταθλητής Βορείου Ελλάδος, στο αγώνισμα 100 μ. πεταλούδα.

 

Την αγάπη του προς την κολύμβηση την συνέχισε το 1972 αναβιώνοντας τον διαλυμένο τότε Κολυμβητικό Όμιλο, τον οποίο στην συνέχεια υπηρέτησε με πάθος για 27 ολόκληρα χρόνια ως πρόεδρος, αλλά και ως πρόεδρος του Εθνικού Αθλητικού Κέντρου Ξάνθης. Στην πολυετή αυτή ενασχόλησή του, τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις από την πολιτεία και τους  τοπικούς παράγοντες, για την προσφορά του στην κολύμβηση.

 

Το 1964 ασχολείται με δύο ακόμη πράγματα που αγάπησε πολύ. Την τέχνη του πατέρα του – μαγειρική - και την κιθάρα. Στην ιστορική «Κληματαριά», δεξιώθηκε αναρίθμητες προσωπικότητες , αλλά και απλούς ανθρώπους και το αρχείο του είναι πλημμυρισμένο, από δεκάδες συγχαρητήρια έγγραφα. Πρωτοπόρο δημιούργημα η καφετέρια «Ξάνθεια» το 1972, μια τομή στην ψυχαγωγία της Ξάνθης με το πνεύμα του Μάριου.

 

Στην κιθάρα τον απορροφά το Νέο Κύμα, και επιλέγει τον Κώστα Χατζή, τον οποίο, ως καλός φίλος , παρακολουθεί πιστά από τότε.

Θα περάσουμε στην εκδοτική του παρουσία.

*

Το 2000, μετά από μια περιπέτεια με την υγεία του, γράφει το πρώτο βιβλίο του, «Για ένα Νέο τρόπο Ζωής». Σημειώνει σχετικά: «Μέσα σε 31 σελίδες έγραψα όλες τις εμπειρίες που είχα από τα παιδικά μου χρόνια με τα περιττά κιλά, τις δίαιτες, τα ινστιτούτα αδυνατίσματος κλπ». Δωρεάν έκδοση της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ.

 

Ως συνταξιούχος πλέον συνεχίζει το γράψιμο και εκδίδει την πολυσέλιδη αυτοβιογραφία του με τίτλο «Αναμνήσεων ρινίσματα», 2009, σελ. 362. Παρακολουθούμε τη ζωή του, τις επαγγελματικές του δράσεις, την οικογενειακή του ζωή, τη στρατιωτική του θητεία, την κοινωνική του παρουσία. Το βιβλίο κοσμείται από φωτογραφίες και σχετικά με το περιεχόμενο δημοσιεύματα του τύπου και άλλα ντοκουμέντα.

 

Το επόμενο βιβλίο του Μάριου είναι το Μυθιστόρημα «Αφροδίτη και Αλέξανδρος», εκδ. Σπανίδη, 2016, που παρουσιάστηκε στο Θεατράκι στο Μονοπάτι της Ζωής.

 

Αφηγείται ο Μάριος για το βιβλίο: «Ήταν καλοκαίρι του 2014. «Όταν επιστρέψαμε από τις διακοπές, όπως συνηθίζω πάντα, άρχισα να καταγράφω τα γεγονότα και τις εντυπώσεις από τις ημέρες των διακοπών. Όταν έφτασα στο σημείο «Παππού και η Αφροδίτη», χωρίς να καταλάβω γιατί, δημιούργησα ένα άλλο αρχείο και το ονόμασα ΑΦΡΟΔΙΤΗ. Εκεί άφησα το μυαλό μου και κρατώντας την εικόνα της μικρής άρχισα να γράφω. Από εκείνη την μέρα μου είχε καρφωθεί η ιδέα να συνεχίσω ως ένα ερωτικό μυθιστόρημα, που θα γράφει τις αντιλήψεις μου για το θέμα του έρωτα για ένα ζευγάρι. Έτσι, μαζί με τα δυο άλλα βιβλία που έγραψα για την αυτοβιογραφία μου, θα αποτελούν μια παρακαταθήκη για τους απογόνους μου».

 

Με το βιβλίο του αυτό ο Μάριος Κουτσουρίδης εντάχθηκε στους πεζογράφους της Ξάνθης. Και από τότε, κάθε φορά τον ρωτούσα τι ετοιμάζει. Πάντα κάτι γράφει. Δεν ξέρω αν έχει κάτι άλλο έτοιμο.  

 

Η έκπληξη ήρθε πριν από λίγο καιρό με τη νέα κατάθεση ζωής και ψυχής που φέρει τον τίτλο «27 σταγόνες και μια γουλιά», 2024, εκδ. Σπανίδη, σελ. 241.

 

Θα  δώσουμε τον λόγο στον εκδότη Μιχάλη Σπανίδη, που τόσο πολύ βοήθησε τις τελευταίες δεκαετίες το προχώρημα του ξανθιώτικου Λόγου:

«Ορισμένα ταξίδια είναι γραφτό να γίνουν. Και για να  καταλάβεις κάτι πρέπει να το ζήσεις. Εδώ, μέσα στις ρυτίδες του χρόνου του, μακριά από ασχολίες αξιωμάτων και από όλους αυτούς που συνεχίζουν να ψάχνουν τον συντελεστή της σημαντικότητάς τους, ο Μάριος με εκφραστικά μέσα μηδαμινής υπερβολής, και με την γραφή του στα μέγιστα όρια της αισθητικής της απλότητας και της λιτότητας μας καλεί να γίνουμε συνταξιδιώτες σε αυτό το προσωπικό του ταξίδι στην ιστορία του πρώτου χερσαίου κολυμβητικού ομίλου. «27 σταγόνες και μια γουλιά» Η απεικόνιση του κόσμου του κολυμβητηρίου μέσα από τα μάτια ενός ταξιδιώτη, ασκητή στην αρετή της αυθεντικότητας. Το παιδιάστικο πηγαίο χαμόγελό του, ξεφουσκώνει στην στιγμή την όποια υποκριτική ενήλικη βεβαιότητα προσπαθεί να του επιβληθεί. «Κάποιοι δίνουν υποσχέσεις μόνο μια μόνο για να τις παραβαίνουν»

έγραψε πριν από χρόνια ένας Άγγλος στοχαστής. Εμείς τις κάνουμε πράξη».

 

Με την ευκαιρία  των εβδομήντα χρόνων (1954  - 2024) του Κολυμβητικού Ομίλου Ξάνθης (ΚΟΞ) ο αναγνώστης και η αναγνώστρια του βιβλίου, εκτός από πλήθος αθλητικών πληροφοριών,  μαθαίνει χίλιες δυο πλευρές της  ξανθιώτικης ζωής.  

 

Είναι και αυτό το έργο του Μάριου Κουτσουρίδη ένας ακόμη θησαυρός τοπικής ιστορίας.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΑΝΘΗ, 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024