«Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, χτίζοντας γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας με την κοινωνία», ήταν το θέμα της ημερίδας, που διοργάνωσε στην Ξάνθη το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου, ο Σύλλογος εργαζομένων στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας Θράκης, όπου είχαν τη δυνατότητα να τοποθετηθούν και να βρεθούν κάτω από την ίδια στέγη, βασικοί εμπλεκόμενοι με την Δημόσια Υγεία, όπως Κέντρα Υγείας και Νοσοκομείο, εργαζόμενοι σε κοινωνικές υπηρεσίες Δήμων, Σύλλογοι, πολίτες και εκπρόσωπος της κοινωνικής προσφοράς του Στρατού.

Μεταξύ των ομιλητών και ο Μιχάλης Δημητρίου, γενικός ιατρός, Συντονιστής της 1^ης ΤΟΜΥ Ξάνθης, ο οποίος αξιολογώντας την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας έκανε λόγο για τον «μεγάλο ασθενή». Μιλώντας στην ενημερωτική εκπομπή του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ξάνθης παρουσίασε στοιχεία για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ξεκινώντας από τον ορισμό της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και τις προϋποθέσεις, που πρέπει να ισχύουν, ώστε να μπορεί να επιτελεί το έργο της, αλλά στα διαχρονικά μεγάλα προβλήματα, που αντιμετωπίζει η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας στη χώρα μας.

Εστίασε στον κατακερματισμό της χρηματοδότησης του συστήματος υγείας με τις οκτώ διαφορετικές εισφορές σε συνδυασμό με το 10% των πολιτών που έχουν επιλέξει την ιδιωτική ασφάλιση, αλλά και στον κατακερματισμό της προσφοράς υπηρεσιών της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Ο Μιχάλης Δημητρίου υπενθύμισε ότι το πρώτο Ταμείο, που ιδρύθηκε, ήταν αυτό των καπνεργατών, το ΤΑΚ το 1926, με την ενεργό συμμετοχή των καπνεργατών της Ξάνθης και της ευρύτερης περιοχής, που αποτέλεσε το προοίμιο του ΙΚΑ, ενώ το 1961 ιδρύθηκε ο ΟΓΑ.

Στη δεκαετία του 1980 δημιουργείται το ΕΣΥ, το οποίο όμως με την πάροδο των ετών δεν στηρίχθηκε όσο θα έπρεπε από το κράτος, υποστήριξε ο κύριος Δημητρίου και στο διάβα της μακρόχρονης πορείας του δημόσιου συστήματος υγείας, φθάνουμε στο σήμερα όπου η χώρα μας έχει στο σύνολο 66.000 ιατρούς, εκ των οποίων οι 25.000 προσφέρουν τις υπηρεσίες  τους στο ΕΣΥ και οι 31.000 είναι ιδιώτες ιατροί, ενώ μόλις 6.000 ιατροί υπηρετούν στις δομές της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Παράλληλα, εξέφρασε την αντίθεση του στις αλλαγές, που προγραμματίζονται στο δημόσιο σύστημα υγείας, οι οποίες, όπως ισχυρίστηκε, αντί να ενισχύουν το σύστημα, το αποδιοργανώνουν, όπως είναι ο θεσμός του προσωπικού γιατρού με την διεύρυνση των ειδικοτήτων και η εξαγγελία για παροχή κινήτρων στους γιατρούς να ακολουθήσουν την ειδικότητα του παθολόγου και του γενικού ιατρού, μεταρρυθμίσεις, που εκτός από χρόνο χρειάζονται και επιπλέον κίνητρα για να αποδώσουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Καταλήγοντας ο κύριος Δημητρίου και αναφερόμενος στο μέλλον της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, υποστήριξε ότι πρέπει οι τοπικές κοινωνίες να την θέσουν στις προτεραιότητες τους και να την διεκδικήσουν σύμφωνα με τις ανάγκες.