Ο Θανάσης Μουσόπουλος στο Διδυμότειχο, στη γή του Κάλλους-της Ιστορίας και του Πολιτισμού.

-Το Διδυμότειχο αποτελεί ένα λαμπρό δείγμα της μακρόχρονης θρακικής πολυεπίπεδης πορείας και ανάπτυξης

-΄Αξιοι ερευνητές και καταγραφείς σε ξεχωριστούς τόμους ή σε άρθρα θησαυρισμένα στα παλαιά και έγκυρα θρακικά περιοδικά, αποδεικνύουν ότι το Διδυμότειχο είναι “Γη του Κάλλους – της Ιστορίας και του Πολιτισμού”.

Μια υπέροχη βραδιά ποίησης, τέχνης και προσφοράς, είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν όσοι βρέθηκαν στο Δημοτικό Αμφιθέατρο Διδυμοτείχου την Κυριακή 22 Μαρτίου 2015.

Η ποιητική βραδιά με τίτλο «Διδυμότειχο: Γή του Κάλλους, της Τέχνης και του Πολιτισμού», που διοργανώθηκε από τον Ιστορικό και Πολιτιστικό Σύλλογο Διδυμοτείχου «ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ – Γνώση και Δράση», ήταν μία εκδήλωση αναγνώρισης, μνήμης και τιμής στου «Καστρινούς» ποιητές που προσέφεραν με το έργο τους στην πολιτιστική ανάδειξη

Eισηγητής της εκδήλωσης o δικός μας  φιλόλογος, ποιητής και συγγραφέας, Θανάσης Μουσόπουλος.

Το ενδιαφέρον του κοινού κράτησαν αμείωτο, οι γλαφυρές απαγγελίες των ποιημάτων από τα μέλη του Θεατρικού Συλλόγου (ΘΕΑΣΥ) Διδυμοτείχου, καθώς και η θαυμάσια μουσική πλαισίωση από υψίφωνο και πιανίστα του Ωδείου «Θρακία Μούσα».

Στον προθάλαμο του αμφιθεάτρου λειτούργησε Έκθεση Ζωγραφικής με υπέροχα έργα του ζωγράφου, ποιητή και λογοτέχνη, Βασίλη Χρυσανθακόπουλου.

Επίσης στην είσοδο της εκδήλωσης, οι Καστροπολίτες διοργάνωσαν εθελοντική συγκέντρωση τροφίμων και φαρμάκων για να προσφερθούν σε συνανθρώπους μας που τα έχουν ανάγκη.

Στο τέλος της βραδιάς, μέλη του Συλλόγου «ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ – Γνώση και Δράση», απένειμαν αναμνηστικά βραβεία στις οικογένειες των τιμηθέντων ποιητών του Διδυμοτείχου, με τη σειρά που παρουσιάστηκαν, όπως παρακάτω:

Ιάσων Ιωαννίδης.
 Σωτήρης Χατζηπεντίδης («Έφηβος Ποιητής»).
Τίτος Μανάκας («Διμοτειανός»).
 Βασίλειος Σιναπίδης.
 Ευάγγελος Κωτσίου.

Ο Ιστορικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Διδυμοτείχου «ΚΑΣΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ – Γνώση και Δράση» ευχαριστεί ολόψυχα όσους συνέδραμαν με κάθε τρόπο στην επιτυχή έκβαση της εκδήλωσης και ιδιαίτερα όλους τους παρισταμένους που τίμησαν τους «Καστρινούς» ποιητές με την παρουσία τους και απόλαυσαν λαμπρά δείγματα της πολιτιστικής προσφοράς του τόπου μας.

 Η Εισήγηση  του Φιλόλογου – συγγραφέα - ποιητή Θανάση Μουσόπουλου στις 22 Μαρτίου  2015    με θέμα:

“ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ :

ΓΗ ΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ – ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ”

 

Στον ενιαίο χώρο της Θράκης η παρουσία του ανθρώπου χάνεται χιλιάδες χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Στα ιστορικά χρόνια η ζωή και ο πολιτισμός, όπως αποτυπώνονται στον Όμηρο και στους κλασικούς ποιητές και πεζογράφους, είναι αναπτυγμένα σε οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό επίπεδο.

H ανάδειξη της Κωνσταντινούπολης σε πρωτεύουσα της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας – της Βυζαντινής Οικουμένης, για έντεκα αιώνες καθιστούν τη Θράκη το κέντρο του κόσμου.

Από τα μέσα του 14ου αιώνα η περιοχή σταδιακά υποτάσσεται στους Οθωμανούς. Η Άλωση της Πόλης το 1453 είναι ένα ορόσημο. Ο Ελληνισμός, όμως, της Θράκης μετά το πρώτο “σοκ”, σε δύο αιώνες περίπου, αναπτύσσεται σε όλα τα επίπεδα. Στα δύσκολα χρόνια της Οθωμανικής κατοχής η κοινοτική οργάνωση και οι συντεχνίες κάνουν θαύματα.

Το 19ο αιώνα, παράλληλα με την οικονομική και πολιτιστική ανάπτυξη οι κοινότητες συντελούν στην καλλιέργεια εθνικής συνείδησης. Οι εκπαιδευτικές δομές ξαπλώνονται στη Θράκη. Αγόρια και κορίτσια μορφώνονται. Η εκκλησία παίζει θετικό ρόλο στην οργάνωση και στην ανάπτυξη. O 18ος και ο 19ος αιώνες είναι η εποχή της Θρακικής Αναγέννησης. Εκτός από την οκονομική και πνευματική άνθιση έχουμε και το φούντωμα της εθνικής συνείδησης και την αναζήτηση της Ελευθερίας, που οδηγεί στον παλλαϊκό εθνικό αγώνα του 1821.

Το Διδυμότειχο αποτελεί ένα λαμπρό δείγμα της μακρόχρονης θρακικής πολυεπίπεδης πορείας και ανάπτυξης, που σκιαγραφήσαμε στο προοίμιο της σημερινής άκρως τιμητικής για εμάς εδώ παρουσίας. ΄Αξιοι ερευνητές και καταγραφείς σε ξεχωριστούς τόμους ή σε άρθρα θησαυρισμένα στα παλαιά και έγκυρα θρακικά περιοδικά, αποδεικνύουν ότι το Διδυμότειχο είναι “Γη του Κάλλους – της Ιστορίας και του Πολιτισμού”.

Βέβαια, όπως είναι λογικό, θα ήταν ουτοπική κάθε σκέψη μου να επεκταθώ σε όλα τούτα τα ενδιαφέροντα σημεία του τόπου σας. Θα επιχειρήσω, με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης που γιορτάσαμε εχθές, να φωτίσω την ανθρωπογεωγραφία του Διδυμοτείχου μέσα από τους δημιουργούς που είδαν το φως του ήλιου σε τούτον τον ευλογημένο τόπο.

Από τον Όμηρο ως τις μέρες μας ένα μαγικό λαμπρό σκοινί δένει άντρες και γυναίκες του τόπους μας με τη λαλιά – την ελληνική γλώσσα. Η τέχνη του λόγου, η Λογοτεχνία, αποτυπώνει χιλιάδες χρόνια τώρα την ψυχή και τη φωνή του Έλληνα και της Ελληνίδας. Όλοι οι μεγάλοι συγγραφείς και ποιητές μας οι αρχαίοι μιλούν για τη Θρακική γη, για την ομορφιά και για τα κατορθώματα των ανθρώπων. Και μέσα σ' αυτούς τους δημιουργούς πολλοί είναι αυτοί που γεννήθηκαν ή έζησαν στη Θράκη. Από το Θουκυδίδη και το Δημόκριτο, από τους περίφημους φιλολόγους των ελληνιστικών χρόνων ως τους βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς λόγιους και τους λαϊκούς ποιητές, εκκλησιαστικούς ρήτορες και δασκάλους του υπόδουλου λαού μας. Και κοντά σ' αυτούς, αψευδείς μάρτυρες της ζωής τα αξεπέραστα θρακιώτικα δημοτικά τραγούδια και παραμύθια.

Αν θέλουμε να γνωρίσουμε και να καταλάβουμε έναν τόπο μπορούμε να δούμε τις πλατείες των πόλεων και τις βρύσες των γειτονιών και των χωριών. Μπορούμε να διαβάσουμε τα γραπτά των ποιητών και των άλλων συγγραφέων. Μέσα στα πεζά και ποιητικά τους κείμενα ζούμε και μεις την ανάσα τους, τις λέξεις που τους ψιθύριζε η μάνα στον κόρφο της και οι καημοί που ο πατέρας φύτευε στο μυαλό του παιδιού τους. Μπορεί αργότερα ο ποιητής να έφυγε από τον τόπο που γεννήθηκε, ο ψίθυρος της μάνας και ο καημός του πατέρα είναι αξέχαστα, χαραγμένα βαθιά στην ψυχή και στη λαλιά του δημιουργού.

Η Θράκη πάντοτε – όχι μόνο στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια – είχε πολλούς άλλους : μουσουλμάνους, αρμενίους, εβραίους, φράγκους. Η Θράκη είχε ξένους και πολλούς θρακιώτες και θρακιώτισσες στην ξενιτειά. Γι΄ αυτό στις μέρες μας τόσοι πολλοί σύλλογοι στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, σ' άλλες πόλεις, στο εξωτερικό, σύλλογοι Θρακιωτών, εβριτών, ξανθιωτών. Μια ολόκληρη Θράκη εκτός Θράκης. Επιπλέον, σύλλογοι βορειοθρακιωτών και ανατολικοθρακιωτών. Το Διδυμότειχο ήταν μια μικρογραφία της θρακικής ανθρωπογεωγραφίας.

Στη σημερινή εκδήλωση μνήμης, τιμής και γνώσης θα τιμήσουμε την ποίηση του Διδυμοτείχου. Οφείλουμε όμως αρχικά να αναφερθούμε στη μεγάλη νεότερη θρακική λογοτεχνία, στο πρόσωπο του Γεωργίου Βιζυηνού και του Κώστα Βάρναλη. Γιατί η ποίηση και γενικότερα η τέχνη έχει συνέχεια – των μπροστινών πατήματα των υστερνών γιοφύρια. Η Θρακική Λογοτεχνία του 19ου και 20ου αιώνα είναι πολυποίκιλη και έπαιξε θετικό ρόλο, όπως και η λογοτεχνία της Μικρασίας, του Πόντου, της Ιωνίας, της Κωνσταντινούπολης στην αναζωογόνηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας συνολικά. Τα ονόματα ανδρών και γυναικών είναι πολλά και σημαντικά.

Η Ανατολική Θράκη εκπροσωπείται από τον Γεώργιο Βιζυηνό που γεννήθηκε στη Βιζύη το 1848, σπούδασε φιλολογία στην Αθήνα και ψυχολογία, φιλοσοφία, αισθητική στην Ευρώπη, διακρίθηκε στην πεζογραφία και στην ποίηση, στις φιλοσοφικές, ψυχολογικές και άλλες μελέτες. Πέθανε νέος και παραμελημένος από το ακαδημαϊκό κατεστημένο το 1896, χτυπημένος από ψυχική αρρώστια. Στο έργο του διασώζει τη λαϊκή θρακιώτικη ψυχή.

Η Βόρεια Θράκη – Ανατολική Ρωμυλία πάλι εκπροσωπείται από τον Κώστα Βάρναλη που γεννήθηκε στον Πύργο το 1884, σπούδασε στην Αθήνα φιλολογία και στη Γαλλία συμπλήρωσε τις σπουδές του στη φιλολογία και αισθητική. Ακολούθησε το ρεύμα του δημοτικισμού και της αγωνιστικής κοινωνικής τέχνης, στην ποίηση, στην πεζογραφία και στα κριτικά δοκίμια του. Μπροστάρης στον αγώνα για την ανάδειξη των λαϊκών δικαίων θυμάται τη Θράκη και διασώζει στιγμές της ιστορίας και του πολιτισμού της. Πέθανε σε βαθιά γεράματα ακμαίος το 1974.

Τα δύο ποιήματα που τιμητικά θα ανοίξουν τη σημερινή μας ποιητική πανδαισία δείχνουν την ψυχή του Βιζυηνού και την ορμή του Βάρναλη, δύο άξιων θρακιωτών δημιουργών που ακολουθούν και οι μεταγενέστεροι λογοτέχνες (διαβάστηκε από εμένα Ο Τρελός του Βιζυηνού και Οι Μοιραίοι του Βάρναλη)

*

Αναζητώντας στις αρχές της δεκαετίας του '70 στοιχεία για τη λογοτεχνία της Θράκης, τα οποία στη συνέχεια δημοσίσευσα στη “Συνοπτική Ιστορία Θρακικής Λογοτεχνίας” το 1982, βρήκα ότι κατάγονται από το Διδυμότειχο ο Ιάσων Ιωαννίδης και η Ευγενία Περιορή. Στα επόμενα χρόνια ήρθα σε επαφή με το έργο και άλλων ποιητών και γενικότερα λογοτεχνών που κατάγονται από την πόλη σας. Ο φίλος και μαθητής μου αγαπητός στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης Γιάννης Σαρσάκης, που δημοσίευσε το ενδιαφέρον και γόνιμο βιβλίο για τον ύψιστο συμπατριώτη σας Ιωάννη Βατάτζη, με έφερε σε επαφή με το έργο του Σωτήρη Χατζηπεντίδη και του Ευάγγελου Κωτσίου. Η τράπεζα των ποιητών σήμερα συμπληρώνεται με τον Τίτο Μανάκα και τον Βασίλη Σιναπίδη, τους οποίους γνώριζα από διάφορες σποραδικές δημοσιεύσεις.

Αναζητώντας, πρόσφατα, στοιχεία για τη λογοτεχνία του Διδυμοτείχου στο διαδίκτυο, συνάντησα τις νεότερες Ψιμούλη Χρυσούλα και Κάλλια Παπαδάκη που διακρίνονται κυρίως στον πεζό λόγο. Είναι πιθανόν ότι μια ενδελεχής έρευνα θα πρόσθετε και άλλους δημιουργούς.

Να συμπληρώσω πως πολλά ανάλογα στοιχεία διαθέτουμε για τον υπόλοιπο βόρειο Έβρο, όπως και για το νότιο μέρος του νομού σας, γεγονός που πιστοποιεί τον άυλο και αειφόρο πλούτο του θρακικού χώρου.

*

Δεν έχει σημασία στην ποίηση πότε πέθανες αλλά πότε γεννήθηκες και πότε παρουσιάστηκες στα γράμματα. Οι περισσότεροι ποιητές που θα παρουσιάσουμε στην εκδήλωσή μας γεννήθηκαν στην περίοδο του μεσοπολέμου. Έζησαν τα δύσκολα χρόνια πριν και μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο.

Ο Ιάσων Ιωαννίδης γεννήθηκε το 1928 και πέθανε το 2010. Πήρε μέρος στην εθνική αντίσταση και στη συνέχεια εξορίστηκε και φυλακίστηκε. Όπως πολλοί θρακιώτες κατέφυγε στην Αθήνα, όπου άσκησε το επάγγελμα του λογιστή. Επειδή έζησε στο κέντρο, το έργο του προβλήθηκε περισσότερο και αναφέρεται σε ιστορίες λογοτεχνίας. Εξέδωσε αρκετές ποιητικές συλλογές και κάποια διηγήματα. Η ποίηση του Ιάσωνα Ιωαννίδη είναι ανθρωπιστική και διαποτίζεται από πάθπς για την ελευθερία και τις μνήμες της πρόσφατης ιστορίας μας. Μας συγκλονίζει η ανθρωπιστική διάσταση του έργου του με την αγωνία για τα άτομα και την κοινωνία. Ο Ιάσων Ιωαννίδης είναι ο μόνος που αναφέρεται στο λεξικό Νεοελληνικής Λογοτεχνίας των εκδόσεων Πατάκη, σε λήμμα του Αλέξη Ζήρα, που τονίζει αρχικά το σπαραγμό για τη διάψευση του οράματος, στη συνέχεια τη συντοφικότητα και τη στοχαστική αντιμετώπιση της ζωής, το φόβο απέναντι στο άξενο του κόσμου και τέλος τη διείσδυση του ποιητή στη σκοτεινή πλευρά της φαντασίας.

Ο Σωτήρης Χατζηπεντίδης είχε μια σύντομη ζωή και παρουσία. Γεννήθηκε το 1928 και έφυγε από τούτη τη ζωή μέσα στου εμφύλιου τα μαύρα χρόνια το 1948, χτυπημένος από αδελφικό βόλι, όπως σημειώνουν ο Αυγερινός Μαυριώτης και ο Γιάννης Σαρσάκης στα κείμενά τους. Μια γενική αποτίμηση του έργου του η σύντομη σημερινή μας αναφορά. Ελπίζουμε σε μια εκτενέστερη μελέτη και παροσίαση του έργου του, κατά κύριο λόγο ανέκδοτου. Πρόκειται για ποίηση εφηβική, και ως εκ τούτου λυρική και ερωτική. Συνάμα όμως αγωνιστική. Ο νεαρός ποιητής ανδρώθηκε σε μια δύσκολη δεκαετία – δικτατορία του Μεταξά, πόλεμος και εμφύλιος. Είναι φυσικό να συνδυάζει τη σκληρή πραγματικότητα με την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Η πατρίδα του και η Θράκη είναι ένας χώρος που φωλιάζουν τα νεανικά όνειρά του. Δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε τι θα κατάφερνε αν επιζούσε από τη βαρβαρότητα του εμφυλίου, έχουμε προ οφθαλμών το διασωθέν έργο του, που οφείλουμε να σεβαστούμε και αξιοποιήσουμε.

Σαφώς, επιβάλλεται να εκδοθεί μια ανθολογία του έργου του Σωτήρη, αλλά και ένας τόμος για όλους τους ποιητές και άλλους λογοτέχνες του Διδυμοτείχου.

Οι δύο επόμενοι ποιητές, ο Τίτος Μανάκας και ο Βασίλης Σιναπίδης, συνδέονται περισσότερο με το χώρο της Θράκης και ιδιαίτερα με το Διδυμότειχο.

Ο Τίτος Μανάκας γεννήθηκε το 1934 και πέθανε το 2004, η ζωή και το έργο του ήταν ταυτισμένα με την πόλη του Διδυμοτέιχου. Εξάλλου χρησιμοποιούσε και το ψευδώνυμο Διμοτειανός, έτσι τον ήξερα από δημοσιεύσεις σε περιοδικά και άλλα έντυπα. Με την ευκαιρία να εξάρουμε τη μεγάλη σημασία του τύπου για την καλλιέργεια και τη διάδοση της λογοτεχνίας στη Θράκη ήδη από τον 19ο αιώνα.

Ενώ το Τίτος Μανάκας έγραφε πολύ, άργησε να εκδώσει βιβλίο με ποιήματα. Αυτό συνέβη το 1998, με τη συλλογή “Ω, πικρόν μου έαρ!”. Ο ίδιος ο ποιητής σε συνέντευξή του στο Βασίλη Κάργα σημειώνει :”Η σχέση μου με το Διδυμότειχο και με την πεφιλημένη Θράκη τολμώ να πω ότι αγγίζει τα όρια του ερωτισμού”. Μελετώντας ένα πολύ μικρό μέρος από το πλήθος των ποιημάτων του, που περιμένουν υπομονετικά στο συρτάρι, διαπιστώνουμε την πλούσια και διαχρονική γλώσσα του, την ανάληψη του ρόλου και της κοινωνικής ευθύνης του δημιουργού, την ικανότητα όχι μόνο να διακηρύσσει αλλά και να πράττει στην καθημερινή του ζωή. Κοντά στις άλλες πηγές στο Διαδίκτυο βρήκα στη Ρωμαίικη Επανένωση του Γ. Τασούδη ένα πλούσιο κείμενο του 2008 για τον Τίτο Μανάκα και την ποίησή του. Μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι η ποίηση έχει αξία όταν μετατρέπεται για το δημιουργό τρόπος ζωής. Ιδιαίτερα στις δύσκολες μέρες και στις δύσκολες περιοχές ο δημιουργός είναι η ελπίδα και το αποκούμπι του άλλου. Αυτό εισπράττουμε από τη δημιουργία και την όλη πολιτεία του Μανάκα.

Στα στοιχεία που συγκέντρωσα για το Σωτήρη Χατζηπεντίδη – ευχαριστώ τον κ. Σαρσάκη – ήταν και το δημοσίευμα του κ. Βασίλη Σιναπίδη για τον έφηβο νεκρό ποιητή, είναι κείμενο του 1978. Γράφει ο γέροντας ποιητής : “Δε χρειάζεται μερικές φορές πολύς καιρός για να ζήσει κανένας τη ζωή όπως πρέπει, όταν είναι γεμάτος από αγνά συναισθήματα, από ιδανικά, από ιδανικά, από όνειρα, από αγάπη για τους ανθρώπους. Πολλοί άνθρωποι ζουν πάνω από εκατό χρόνια, χωρίς να αφήσουν τίποτα πίσω τους”

Ο Βασίλης Σιναπίδης γεννήθηκε το 1922 και από όσους αναφέραμε είναι ο μόνος εν ζωή. Και έζησε πολλά χρόνια και δημιούργησε πολλά. Το 1987 με εισαγωγή του σημαντικού μελετητή Γιώργου Βαλέτα, κυκλοφόρησε ο τόμος “Ποιητική Αναδρομή 1943 – 1986” στην Αθήνα από τις εκδόσεις Πηγής. Θα παρακολουθήσουμε το λόγο του Γιώργου Βαλέτα, που ας ευλογήσουμε τα γένια μας σε ένα Επίμετρο της Εισαγωγής του αναφέρεται επαινετικά στην εργασία μου για τη Θρακική Λογοτεχνία που σας ανέφερα στην αρχή και παρεθέτει πολλά στοιχεία της τότε έρευνάς μου.

Ο Βαλέτας με λεπτομέρειες αναλύει την ποίηση του Σιναπίδη, τονίζοντας ότι “η σημερινή του παρουσία εκφράζει την πιο βαθύτερη και γνωσιότερη ποιητική του δημιουργία”. Αναφέρεται στα Νησιά των Μακάρων, τα Δεκατετράστιχα, τη σειρά Γέλια και δάκρυα, τις πετυχημένες μεταφράσεις του κλασικών κειμένων, αρχαιοελλήνων και ξένων. Να θυμίσουμε ότι ο Σιναπίδης είναι θρέμμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που κατά τον Βαλέτα οδήγησαν το δημιουργό “στις σφαίρες της αληθινής ανθρωπιστικής δημιουργίας”.

Για το τέλος, επίτηδες άφησα το έργο του “Το Τραγούδι της Κύπρου”, 1957 1η έκδοση, 1973 2η που πήρε το χρυσό βραβείο και κύπελλο της Διεθνούς Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών του Παρισιού. Η Ιστορία και το Δράμα της Κύπρου, μια ανοιχτή πληγή. Κύπρος και Θράκη αντάμα στην ποίηση του Σιναπίδη. Ένα μεγάλο εποικολυρικό ποίημα που επιβεβαιώνει ότι ο ποιητής “αγωνίζεται για μια παγκόσμια τάξη δικαιοσύνης και ειρήνης ενάντια σ' ένα κόσμο αδικίας και καταστροφής.

*

Από το περιοδικό “Ενδοχώρα” το 2003 εκδόθηκε η ποιητική συλλογή “Ειρμός Ψυχισμού” του Ευάγγελου Κωτσίου του Βαϊτση (γεννήθηκε το 1973). Τ0 2002 – 2003 τιμήθηκε με βραβεία για ποιήματά του. Σποραδικά συνάντησα κάποια στοιχεία, αλλά δεν έχω υπόψη μου πώς συνέχισε την ωραία ποιητική του αφετηρία, με ευαίσθητο υπαρξιακό λόγο και λυρικό εσωστρεφή ρυθμό.

*

Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και τη θερμή φιλοξενία. Ευχαριστώ που μου δώσατε τη δυνατότητα να ασχοληθώ με την ιστορία και τον πολιτισμό της πόλης σας. Ευχαριστώ τους “Καστροπολίτες – Γνώση και Δράση”, που αγαπούν και φροντίζουν το Διδυμότειχο και τους ανθρώπους του. Ευχαριστώ και συγχαίρω τα μέλη του Θεατρικού Συλλόγου Διδυμοτέιχου που απέδωσαν τέλεια τα ποιήματα και τις δύο καλλιτέχνιδες του Ωδείου “Θρακία Μούσα” για την αισθαντική απόδοση ευαίσθητων τραγουδιών συνοδεία πιάνου . Ευχαριστώ όλους και όλες που με τίμησαν με την παρουσία και τη συμμετοχή τους στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στην εσχατιά αυτή της ελληνικής πατρίδας.

Ανταποδίδω τη χαρά που μου δώσατε διαβάζοντάς σας ένα ποίημά μου από τη συλλογή “Ανακουφιστικό τρίγωνο” :

Τα όνειρα

 Ωραία φαίνονται το βράδυ.

Το πρόβλημα είναι το πρωί

Τι σκέφτεσαι και τι σχεδιάζεις.

 

Ωραία φαίνονται το βράδυ.

Το πρόβλημα είναι το μεσημέρι

Τι σκέφτεσαι και τι σχεδιάζεις.

 

Ωραία φαίνονται το βράδυ.

Το πρόβλημα είναι τι γίνεται

Τις άλλες ώρες.

 

Όμως να ξέρεις,

Τα όνειρα το πρωί και το μεσημέρι

Δεν είναι όνειρα.

Είναι η ζωή

Γεμάτη ιδρώτα και αίμα.

 

Όταν ξυπνάς

Τα όνειρα είναι μουσκεμένα

Με βραδινή ευτυχία

Ή με πρωινή αναμονή.

 

Ανάμεσα στο βράδυ και στο πρωί,

Ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα,

Υπάρχει το δικό σου χέρι.

Υπάρχει η δική σου δύναμη :

 

Να φτιάξεις τον κόσμο καλύτερο,

Δηλαδή, να φτιάξεις τον κόσμο.

 

Όνειρο είναι η σχισμή

Ανάμεσα στη μία και στην άλλη όψη της ζωής.

 

Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου

Θανάσης Μουσόπουλος

 

Επιμέλεια : Τηλέμαχος Αρναούτογλου

 

Καλλιτεχνικά
Πολιτικά
Πολιτιστικά