Η Ένωση Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών, με δημόσια ανακοίνωσή τους αναφέρονται στη "ρευστότητα και πολυπλοκότητα της νομοθεσίας" που σε συνδυασμό με μια σειρά ζητημάτων, που ρεαλιστικά σήμερα αντιμετωπίζει το Δημόσιο, φέρνουν όπως σημειώνουν, τους Μηχανικούς στα διακστήρια χωρίς να στοιχειοθετείται πάντοτε σοβαρός λόγος.

Η ανακοίνωση

Όταν μαλώνουν οι ελέφαντες….

Οι μηχανικοί του Δημοσίου έχουν πλέον ως μέρος της καθημερινότητας τους, ως Δαμόκλειο σπάθη, την απειλή της εισαγγελικής έρευνας ή/και της παραπομπής σε δίκη χωρίς να στοιχειοθετείται πάντοτε σοβαρός λόγος. Μπορεί κάλλιστα να αποτελέσουν “παράπλευρες απώλειες” αντιπαραθέσεων σε πολιτικό επίπεδο, ενώ είναι σαφές ότι δεν έχουν αποφασιστικό ρόλο στην επιλογή των έργων που θα χρηματοδοτηθούν ή υλοποιηθούν. Συμμετέχουν ως υπηρεσιακά στελέχη σε διαδικασίες υλοποίησης, με αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο και θεσμοθετημένες διαδικασίες ώστε να διασφαλίζουν την ολοκλήρωση των έργων εντός προθεσμιών και προϋπολογισμών και σε συμφωνία με τις τεχνικές προδιαγραφές και την αντίστοιχη τέχνη και επιστήμη.

Η πολυπλοκότητα και η ρευστότητα της νομοθεσίας, οι αυξημένες απαιτήσεις, η ανεπάρκεια προσωπικού και γενικότερα οι σημερινές συνθήκες, δυσχεραίνουν σε σημαντικό βαθμό το έργο τους, αλλά ταυτόχρονα το κάνουν δυσνόητο στους λειτουργούς της δικαιοσύνης όταν έχουν να χειριστούν καταγγελίες σχετικές με αυτό. Έτσι, τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις αδυναμίες της ελληνικής δικαιοσύνης (υπερβολικός φόρτος, βραδεία διεκπεραίωση, ανεπαρκής χρόνος εξέτασης υποθέσεων κ.λπ.) οδηγούν στην ταλαιπωρία και στιγματισμό μηχανικών για υποθέσεις στις οποίες δεν θα έπρεπε ενδεχομένως να παραπεμφθούν εξ αρχής. Δεν αποτελεί άγνωστο τοπίο η αθώωση υπαλλήλων στο εφετείο μετά από πρωτόδικες καταδίκες, έχοντας όμως πίσω τους 6­7 έτη προσωπικής ταλαιπωρίας, οικονομικής αιμορραγίας, οικογενειακής σύνθλιψης και επαγγελματικής καταρράκωσης, που δεν αναπληρώνονται, ακόμα κι αν υπήρχε η πρόθεση και ο μηχανισμός (που δυστυχώς δεν υπάρχουν). 

Θεωρούμε ότι η αντιμετώπιση των μηχανικών του Δημοσίου, λίγο πολύ, ως “εγκληματιών” είναι εις βάρος όλων μας. Η δικαστική οδός πρέπει να υιοθετείται για την αντιμετώπιση των πραγματικών περιπτώσεων και η απόδοση ευθυνών να μην μετατρέπεται σε “ κυνήγι μαγισσών ”.