Η Ρόζα Ιμβριώτη ανήκε στον κύκλο των μεγάλων παιδαγωγών που θεωρούν τη γνώση δύναμη για την αλλαγή του κόσμου. Η ζωή της όλη σημαδεύτηκε από την πρωτοπόρα δράση στα σχολεία και στους λαϊκούς αγώνες. Ήταν εκεί κι όταν πραγματοποιήθηκε η Ιδρυτική Συνέλευση της Ομοσπονδία; Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), στις 20 Ιούνη 1976! 

Η σπουδαία παιδαγωγός Ρόζα Ιμβριώτη γεννήθηκε το 1898 και έζησε μέχρι το 1977. Με το απολυτήριο του Αρσακείου, σε ηλικία 16 ετών, θα διδάξει στο «Κυριακό Σχολείο Εργατριών» ενώ σπούδαζε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συμπλήρωσε τις σπουδές της στη Γαλλία και στη Γερμανία.

Ήταν παντρεμένη με το μαρξιστή φιλόσοφο και αγωνιστή Γιάννη Ιμβριώτη, μία εξίσου σπουδαία προσωπικότητα με μεγάλη προσφορά στην υπόθεση της Παιδείας.

Από το 1923 η Ρόζα Ιμβριώτη εκλέγεται στο ΔΣ του Συνδέσμου για τα δικαιώματα της γυναίκας.

Το 1924, διδάσκει φιλοσοφία της ιστορίας στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και μετά από μια ιδεολογική επίθεση που επεκτάθηκε σε πολιτική δίωξη και κατέληξε στην απόλυση της ίδιας και των πρωτεργατών της Ακαδημίας.

Υπήρξε η πρώτη γυναίκα γυμνασιάρχης το 1934 στο Κιλκίς και το 1936 ίδρυσε το πρότυπο σχολείο για παιδιά με ειδικές ανάγκες στην Καισαριανή.

Κατά την κατοχή, συμμετείχε ενεργά στην ομάδα που συνέταξε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), ανέλαβε τη διεύθυνση του Παιδαγωγικού Φροντιστηρίου της Τύρνας (1944) στην Ελεύθερη Ελλάδα και συνέβαλε στη συγγραφή του αναγνωστικού «Τα Αετόπουλα».

Για τη δράση της, η Ρόζα Ιμβριώτη ανταμείφθηκε με φυλάκιση και εκτόπιση από το 1948 μέχρι το 1951. Τη δεύτερη φορά που μεταφέρεται στο Τρίκερι, η Ρόζα Ιμβριώτη αναλαμβάνει καθοριστικό ρόλο οργάνωσης του στρατοπέδου και της εκπαίδευσης των γυναικών, αφού πρώτα φρόντισε να καλυτερέψει το συσσίτιο.

Παραθέτουμε λόγια της Ρόζας Ιμβριώτη, επίκαιρα ακόμα και σήμερα. Σ' ένα άρθρο της με τίτλο «Τα σημερινά κορίτσια, οι αυριανές γυναίκες» αναφέρει «Νέες της Ελλάδας, ακούτε τη φωνή από τις παλιές γενιές. Θ' αναρωτιέστε: Τι σχέση μπορούμε να έχουμε εμείς οι άνθρωποι του παρόντος και του μέλλοντος με σας τους ανθρώπους του παρελθόντος; Σας απαντούμε με το στόμα του Τσέχοφ: Καμιά! Εκτός από τούτη δω, ότι από τις ψυχές αυτές τις σακατεμένες και πεθαμένες βγήκατε εσείς, ο νέος κόσμος... Πεινάσαμε, πονέσαμε, ματώσαμε, βασανιστήκαμε, όμως με όρθια την ψυχή και το νου καταφέραμε ν' ανεβούμε σκαλί - σκαλί τη δύσκολη κλίμακα της λευτεριάς και της αλήθειας. Τώρα θ' ανεβείτε σεις πιο ψηλά για να εξασφαλίσετε τη λευτεριά και την αλήθεια. Σας καλεί ολόκληρη η Ανθρωπότητα να εκπληρώσετε το ύψιστο χρέος σας, να σώσετε τον Κόσμο από τον αφανισμό, να εξασφαλίσετε την ΕΙΡΗΝΗ».