Δευτέρα 6-8-2018 ΩΡΑ: 07:00-10:30 Θεία Λειτουργία εἰς τόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Ξάνθης.
ΩΡΑ: 19:00-20:00 Μικρός Παρακλητικός Κανόνας εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Παντελεήμονος Γαλάνης.
Τρίτη 7-8-2018 ΩΡΑ: 19:00-20:00 Μέγας Παρακλητικός Κανόνας εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Παντελεήμονος Δαφνῶνος.
Τετάρτη 8-8-2018 ΩΡΑ: 19:00-20:00 Μικρός Παρακλητικός Κανόνας εἰς τόν Ἱερό Ναό Ζωοδόχου Πηγῆς Νεοχωρίου.
Πέμπτη 9-8-2018 ΩΡΑ: 19:00-20:00 Μέγας Παρακλητικός Κανόνας εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Πέτρου καί Παύλου Κομνηνῶν.
Παρασκευή 10-8-2018 ΩΡΑ: 19:00-20:00 Μικρός Παρακλητικός Κανόνας εἰς τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Παντελεήμονος Φελώνης.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 08 2018: «ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
Ένας ταλαιπωρημένος πατέρας οδηγεί τον μονάκριβο γιο του μπροστά στον Χριστό με μεγάλο παράπονο. Ο λόγος; Ο γιος του βασανιζόταν από δαιμόνιο κι ενώ παρακάλεσε τους μαθητές του Χριστού να τον θεραπεύσουν, αυτοί δεν μπόρεσαν. Δεν αρνήθηκαν! Προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν! Αυτοί που μόλις πριν από λίγο καιρό στη δοκιμαστική περιοδεία που τους είχε στείλει ανά δύο ο Χριστός, υπέτασσαν τα δαιμόνια και έκαναν πληθώρα θαυμάτων, τώρα απέτυχαν. Και φαίνεται πως αυτό κόστισε πολύ στη φήμη των μαθητών.
Πως αντιδρά ο Χριστός; Με μία αναφώνηση, που προδίδει αγανάκτηση και θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει πως είναι υπερβολική: «Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη, έως πότε έσομαι μεθ” υμών; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετε μοι αύτον ώδε». Εγκαλεί όσους τον άκουγαν ως «γενεά άπιστο και διεστραμμένη». Τι προσδιορίζουν αυτοί οι χαρακτηρισμοί; Σαφώς και δεν κατηγορεί για έλλειψη προσανατολισμού προς τον αληθινό θεό όσους ήταν παρόντες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι μαθητές του. Σαφώς και δεν τους χαρακτηρίζει άθεους. Οι όροι «άπιστη και διεστραμμένη» προσιδιάζουν στην πνευματική κατάσταση εκείνη κατά την οποία υπάρχει μία βασική παραδοχή περί της αλήθειας της πίστης, αλλά δεν υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό.
Προσδιορίζονται με τους χαρακτηρισμούς αυτούς εκείνοι οι οποίοι, έχοντας βιώσει πάμπολλες πνευματικές καταστάσεις και εμπειρίες, εξακολουθούν να δυσπιστούν για τη θεία παντοδυναμία, για τη θεία πρόνοια. Είναι η προσέγγιση που εκφράζεται με τον συλλογισμό, «ναι μεν ο θεός τότε προνόησε, προστάτευσε, μερίμνησε, ενήργησε, άλλα μπορεί να κάνει το ίδιο και τώρα;».
Αδελφοί μου, πολλοί στη διάρκεια της εκκλησιαστικής ιστορίας έπεσαν σε αυτούς τους πειρασμικούς λογισμούς. Είτε αμφέβαλλαν για τη διάθεση του θεού διαρκώς να ενεργεί τη σωτηρία του άνθρωπου, είτε συνήθισαν το εκκλησιαστικό θαύμα, εξοικειώθηκαν κι έπαψαν να δοξάζουν το θείο μεγαλείο. Τόσο η χλιαρή πίστη όσο και η συνήθεια προσδιορίζονται από τον Χριστό μας ως «απιστία και διαστροφή», που εάν επικρατήσουν, οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα στην έλλειψη ορθόδοξου προσανατολισμού στην πίστη και στον υποβιβασμό της Εκκλησίας σε ακόμη ένα πολυπρόσωπο μόρφωμα του Ιστορικού προσκηνίου. Σε κάθε περίπτωση, αδικείται η μόνη αλήθεια που διεκδίκησε η Εκκλησία αναπροσδιοριζόμενη, ότι είναι Σώμα Χριστού, ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες, ιατρείο ψυχών με προορισμό τη βασιλεία των ουρανών.