ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ»

            Πιο τιμητικός χαρακτηρισμός απ’ αυτόν που δίδει ο Χριστός σ’ αυτούς που θέλουν να τον ακολουθήσουν δύσκολα βρίσκεται: «Υμείς εστέ το φως του κόσμου».  Τους ωνόμασε δηλαδή με το δικό του όνομα, διότι Αυτός είναι «το φως το αληθινόν, που φωτίζει πάντα άνθρωπον, ερχόμενον εις τον κόσμον». Και όταν θέλησε να αποκαλύψη το σκοπό της αποστολής Του, διακήρυξε: «Εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα», για να σκορπίσω τα σκοτάδια της συγχύσεως και του χάους. Και σεις λοιπόν, όσοι πιστεύετε και τηρείτε τον λόγο μου να γίνετε σαν φώτα στον κόσμο που ανταλακλούν την ακτινοβολία μου.

Τέτοια υπήρξε πάντοτε η αυτοσυνειδησία των αληθινών μαθητών του Χριστού. «Διότι ο Θεός που είπε να λάμψει το φως από το σκοτάδι, αυτός έλαμψε μέσα μας, για να φέρει εις φως τη γνώση της δόξης του Θεού εν τω προσώπω του Ιησού Χριστού».

 Τούτο όμως το φως, που άναψε μέσα μας, δεν δόθηκε αποκλειστικά για μας, για να το απολαμβάνουμε προσωπικά και εγωιστικά. Αν το κρύψουμε «υπό τον μόδιον», αν του στερήσουμε τον ορίζοντα ακτινοβολίας, όχι μόνο δεν θα ανταποκριθή στο σκοπό της υπάρξεώς του, αλλά και θα σβήσει.

Κάθε φως πρέπει να λάμπει.  Είναι στην φύση του να διακρίνεται, να φαίνεται. Μια φωτισμένη από τον Χριστό ψυχή θα φανεί από τον τρόπο με τον οποίο εκφραζεται, από το πως συμπεριφέρεται, πως κινείται στο σπίτι, στην εργασία, πως σχολιάζει, πως χειρονομεί, πως αντιδρά.  Το φως αποκαλύπτει ο,τι το σκοτάδι κρύβει. Έτσι προειδοποιεί για τους κινδύνους, βοηθεί στον καθορισμό της σωστής πορείας, διαλύει την αβεβαιότητα και τους αόριστους φόβους, δίνει στο βήμα ρυθμό και σταθερότητα, να «λάμψει έμπροσθεν των ανθρώπων», αποκαλυπτικά, παρηγορητικά, καθοδηγητικά.

 Τα «καλά έργα» λοιπόν, που ζητεί ο Χριστός από εμάς, δεν είναι μία απλή εκτέλεση καθήκοντος, μία αυστηρή αγαθοεργία, μία ψυχρή προσφορά βοηθείας, για να μας προσέξουν οι άνθρωποι. Έχουν ομορφιά είναι γεμάτα αγάπη, χάρη Θεού και χαρά. Όχι εξυπηρέτηση παγερή, ευγένεια κατά παραγγελία, αλλά αυθόρμητη, προσφιλής καλωσύνη, γεμάτη φως στην καρδιά και στο πρόσωπο. Υπάρχει πάντα κάτι ήρεμο, θελκτικό στην καλωσύνη των Αγίων της Εκκλησίας μας, στις πράξεις, στα λόγια, στη σιωπή τους.

Μια τέτοια στάση οδηγεί σε μια ευφρόσυνη ελευθερία μέσα στην κοινωνία. Καμμία πικρία για παραγνώριση η αδικία δεν σκιάζει την καρδιά. Κανένα ανασταλτικό, εσωτερικό η εξωτερικό δεν σβήνει το χαρούμενο φως της καλωσύνης. «Το φως ημών», λάμπει δοξολογικά, λατρευτικά ενώπιον του προσώπου του Θεού.