Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος είναι ένας από τους νέους της Ξάνθης που εμείς τους ονομάζουμε «Δημιουργικές Δυνάμεις Πολιτισμού».

Είναι όλοι αυτοί που στέκονται κριτικά απέναντι στα πράγματα, με δυναμική και όχι παθητικά, ίσως γιατί έχουν να μετρήσουν απεριόριστες ώρες παθητικής απενεργοποίησης…..

Είναι όλοι αυτοί που προβληματίζονται, σκέφτονται, καταλήγουν σε συμπεράσματα και είναι ανοικτοί στο να τα αναθεωρήσουν,  αν χρειαστεί, χωρίς να εγκλωβίζονται σε στατικές φόρμες, σε κομφορμισμούς και αγκυλώσεις…… Για να το κάνει όμως κανείς αυτό χρειάζεται δύναμη, χρειάζεται αγωνιστική διάθεση, χρειάζεται ουσιαστική προσέγγιση.

Κάποιοι λοιπόν κάνουν τις υπερβάσεις τους και τα καταφέρνουν.

Κάποιοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να τις κάνουν. Δεδομένο όμως είναι ότι, θα τις κάνουμε ΟΛΟΙ, μας αργά ή γρήγορα και αυτό δεν είναι μια ευχή, είναι η ρεαλιστική πραγματικότητα.

Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος με τις μουσικές του μας δείχνει το Δρόμο

 «Ο Φόβος του Άγνωστου»

Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος μίλησε στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ξάνθης.

Τι έφερε την έμπνευση στον Δημήτρη Παπαδόπουλο;

Οι μέρες που ζούμε είναι τρομακτικές και πρωτόγνωρες.

Η κατάσταση αυτή του αόρατου πολέμου όπου γίνεται χωρίς όπλα, με έκανε να αναρωτηθώ, να σκεφτώ και να αισθανθώ, πιο πολύ από ποτέ.

Ασυναίσθητα μου ήρθε στο μυαλό να γράψω μουσική.

Δεν ήταν μια συνειδητή πράξη αντίδρασης, δεν ήταν μια συνειδητή πράξη παρέμβασης. Ήταν μια εσωτερική δύναμη που ένιωθα για να εκφραστώ μέσα σε αυτές τις δεδομένες συνθήκες.

Έβλεπα τον φόβο που είχε ο κόσμος στα μάτια του, και τον τρόμο που προκαλούσαν τα social media.

Ο φόβος και ο τρόμος επικράτησε τους ανθρώπους

Αυτό το αίσθημα το να φοβάσαι κάτι που δεν βλέπεις ήταν και η τελευταία σκέψη μου για την ολοκλήρωση του κομματιού.

 Τελικά από το αποτέλεσμα αισθάνθηκα ότι όλο αυτό ίσως και να είναι αντίδραση, παρέμβαση, πρόταση.

Δεν έχω μουσική παιδεία…. Έχω έντονη διάθεση έκφρασης…

Χωρίς να έχω καμία ιδέα από νότες, κατάφερα να αγαπήσω τη μουσική  και να εκφραστώ μέσα απ' αυτήν.

Το κάθε κομμάτι που γράφω έχει να κάνει με μια κατάσταση που είτε την έχω ζήσει, είτε την ζω, είτε την περιμένω….

Όπως η ζωή έτσι και τα συναισθήματα δεν είναι απόλυτα, δεν είναι δεδομένα. Η  ζωή μας προσφέρει απλόχερα όλες της πτυχές της και μέσα απ' αυτές ενεργοποιούνται τα συναισθήματα μας..

Πιστεύω οι περισσότεροι από εμάς έχουν περάσει μέσα απ' το σκοτάδι, έχουν χαθεί, έχουν πέσει, όπως επίσης πιστεύω πως οι περισσότεροι από εμάς  ξαναείδαμε  το φώς, ξαναβρήκαμε τον δρόμο μας  και ξανασηκώθηκαμε, επειδή το πολεμήσαμε, αγωνιστήκαμε  για να κάνουμε  την εσωτερική   φλόγα της πίστης μας  ακόμη πιο δυνατή.

ΟΛΟΙ έχουμε τη φλόγα μέσα μας, χρειάζεται όμως ενεργοποίηση για να το συνειδητοποιήσουμε, για να την αναφλέξουμε, για να τη ζωντανέψουμε και να γίνει δυνατή.

ΟΛΟΙ πέφτουμε, πολλές φορές ίσως την κάθε ημέρα. Στο χέρι μας όμως πραγματικά είναι να σηκωθούμε και να συνεχίσουμε…. Πόσες φορές έχουμε πέσει, σωματικά, πόσες φορές πέσαμε κάτω γιατί σκοντάψαμε ή γιατί βιαζόμασταν…. Μείναμε κάτω;;

ΟΧΙ σηκωθήκαμε και προχωρήσαμε…. δεν είναι αυτονόητο ότι αυτό πρέπει να γίνεται και στον ψυχισμό μας;;;

 Το μόνο δεδομένο της ζωής είναι ο τελικός προορισμός.

Μπορεί να είναι είτε η επιτυχία, είτε ο θάνατος  ή μήπως κάτι άλλο ..τι νομίζετε ;

Σε κάθε περίπτωση θα σας προτείναμε να ακούσετε και το "Red rose" και το "Light".

Ήδη οι μουσικές του Δημήτρη Παπαδόπουλου ενσωματώθηκαν στις μουσικές του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ξάνθης, όπως αρκετών Ξανθιωτών Δημιουργών που αξίζει να μοιραζόμαστε μαζί σας.

Δημήτρη σε ευχαριστούμε από την καρδιά μας.