«Όσο πιο καθαρά είναι τα πράγματα, τόσο πιο ψεύτικα φαίνονται…». Το συμπέρασμα ανήκει στην επικεφαλής της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας στον «Ευαγγελισμό», της ΜΕΘ… των «διασήμων ασθενών της COVID-19», Αναστασία Κοτανίδου…

Συνηθίσαμε τις πολλές… ταχύτητες σε όλα. Έχουμε την πεποίθηση -που αγγίζει τα όρια της βεβαιότητας- ότι δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στα «πράγματα». Ακόμα και στον κίνδυνο, ακόμα και στον θάνατο. Αντιθέτως, εκεί είναι που η «απόκλιση» γίνεται… χάος.

Και κάπως έτσι, τοποθετούμε τις πινακίδες μας και προχωράμε… ανασφαλείς -σίγουροι, όμως, πως έχουμε δίκιο…

Ο λόγος, για την «αίσθηση» που έχει δημιουργηθεί, σχετικά με την ιατρική περίθαλψη των «διασήμων» ασθενών από κοροναϊό-εξ ου και η νοητή πινακίδα έξω από την ΜΕΘ του γνωστού δημόσιου νοσοκομείου.

Είναι που έχουνε δει και τόσα τα μάτια μας, κυρίως, που ζήσαμε την ανισότητα -και την ζούμε- επί καθημερινής βάσης… Άλλα μέτρα κι άλλα σταθμά, περισσότερα από δύο, ενίοτε, μια που οι συναρτήσεις και πολλές και σύνθετες, είναι. Και δεν είναι μόνο ότι τα συμπεράσματα γίνονται με την ασφαλή μέθοδο περί αλληλουχίας, αλλά κάποιες φορές και… εξ αντικείμενου -όπου «αντικείμενο», εμείς…

Σύμφωνα λοιπόν, με την «οπτική», οι… «περιούσιοι» έχουν μοναδικά… μαντζούνια στη διάθεσή τους. Φόρμουλες επιστημονικά ανώτερες, μόνο για εκείνους, τους ξεχωριστούς. Φίλτρα στοχευμένα και ιδιαίτερα για τους εκλεκτούς…

Και κάπως έτσι, περνούν οι μέρες και εντείνεται και η ανασφάλεια… Και… «τι να μου πουν εμένα…».

Αυτό το τελευταίο ίσως να αποτελεί και την επιτομή της νεοελληνικής ψυχολογίας….

Κάτι σαν… τον «γέρο και τη θάλασσα», αλλά χωρίς το τσιμπούκι, ανάμεσα στα σφιγμένα χείλη…

Με αυτήν τη… ρώτα, θα προχωρήσουμε και στους εμβολιασμούς. Αν γίνουν και όταν γίνουν. Αν τελικά, η νεοελληνική ψυχολογία κάνει… μια στάση. Ή έστω χαλαρώσει, σε μια περίοδο που η ευχή ή ανάγκη είναι σα… αναζήτηση νερού στην έρημο…

Όποιος έχει περάσει στα μικράτα του την ιλαρά ή την παρωτίτιδα με έναν… αξιοπρεπή βαθμό δυσκολίας, μπορεί να καταλάβει, περί τίνος πρόκειται. Πόσος… καύσος, πόσος πόνος, πόση… φαγούρα.

Χαρακτηριστικά, τα οποία, παραδόξως, διαθέτουν και οι αρνητές του συγκεκριμένου εμβολίου (που, σημειωτέον, περιλαμβάνει και την ερυθρά), ενοχοποιώντας τα , για πρόκληση αυτισμού στα παιδιά… Μια φήμη που προκαλεί τρόμο…

Κι ο τρόμος, ως γνωστόν, χαρακτηρίζεται από ευρεία και ταχεία διάδοση…

Όπως και η συγκεκριμένη φήμη, όχι όμως και η διάψευσή της από την επιστημονική κοινότητα…

Επίσης… οικείο: Πόσοι άνθρωποι έχουν δει τον εαυτό τους κρεμασμένο στα μανταλάκια, «επί αδίκω», με το «φιλοθεάμον κοινό» να υπερθεματίζει -ζητώντας και την γκιλοτίνα, ως μέσον εξόντωσης- όταν, αυτό, είναι δυνατό…

Αλλά πόσο δύσκολη, όταν συμβαίνει και συμβαίνει συχνά, η αποκατάσταση της αδικίας. Κοντά τα όρια, σχεδόν αδιέξοδα…

Ό,τι είναι παλιό, είναι και επίμονο. Έτσι και με το αντιβολιακό κίνημα…

Πάντως, σε αυτή τη φάση, η θεωρία που διακινείται, λέει πως η τεχνολογία mRNA επιδρά στο DNA των ανθρώπων…

Και δεν ξεφύτρωσε από μόνη της. Σίγουρα, όχι από τους λεγόμενους συνωμοσιολόγους, τους αρνητές των εμβολίων ή του δυτικού τρόπου σκέψης και ιατρικής, αλλά κυρίως, από αυτούς που παρακολουθούν με δέος την «εξέλιξη ενός εμβολίου» που βγαίνει από τα εργαστήρια, τα οποία χρηματοδοτούν εταιρίες (οψίμως, το σκεφτόμαστε κι αυτό…) πριν καν η επιστήμη αποκτήσει την πλήρη γνώση του τρόπου δράσης του ιού στον ανθρώπινο οργανισμό…

Πολλές οι επιστημονικές φωνές που εξέφρασαν δημοσία τις αντιρρήσεις τους για την αναγκαιότητα ενός εμβολίου, σε αυτήν τη χρονική συγκυρία, αλλά και για τη συγκεκριμένη επιλογή τεχνολογίας. Όπως αυτή, του καθηγητή Λοιμωξιολογίας Christian Perronne, ο οποίος, σε τοποθέτησή του, που δημοσίευσε υπό μορφήν επιστολής η γαλλική εφημερίδα Francesoir, επισημαίνει ότι… «τα πρώτα εμβόλια» που προσφέρονται δεν είναι εμβόλια, αλλά προϊόντα γονιδιακής θεραπείας και αναλύει επιστημονικά πώς υπάρχει «κίνδυνος μετάλλαξης του ανθρώπινου DNA από το εμβόλιο»…

Δηλαδή, θα γλιτώσουμε από τον κόβιντ, αλλά με αντίτιμο…

Σα να λέμε, γενετικά τροποποιημένοι, όπως η ντομάτα ή το καλαμπόκι που αποφεύγουμε να επιλέξουμε, άκριτα από το μανάβικο των σούπερ μάρκετ…

Να ’μαστε τώρα -βάσει της συγκεκριμένης θεωρίας- έτοιμοι να… επιλέξουμε τον εαυτό μας…

Όμως, μέχρι να… φτάσουμε στο σούπερ μάρκετ, οι προβληματισμοί είναι άλλοι και οι απορίες μπορούν εύκολα να «παίξουν» με το ήδη… ευερέθιστο νευρικό μας σύστημα…

Θα είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός; Δε θα είναι; Μήπως, όμως οι απαγορεύσεις που ακολουθούν τον… προαιρετικό του χαρακτήρα, οδηγούν στον εξής… μονόδρομο;

Και τα παιδιά; Ένα εμβολίαστο παιδί θα μπορεί να εγγράφεται στο σχολείο;…

Για να μην αναφέρει κανείς και το θρυλικό «υγειονομικό διαβατήριο», που αυθόρμητα  οδηγεί σε ένα… ξεσκόνισμα των ταινιών επιστημονικής φαντασίας (ή όχι και τόσο) που κοιτούν στοιβαγμένες, τοποθετημένες σε κούτες και κρυμμένες κάτω από κρεβάτια, υπό τον… απαξιωτικό κωδικό: διασκέδαση…

Ζητήματα, που ήδη απασχολούν τους νομικούς και τους υπερασπιστές των ατομικών ελευθεριών. Αλλά και τους ειδικούς της δημόσιας υγείας…

Θέματα, που θα μας απασχολήσουν όλους, στο πάζλ της καθημερινότητας του μέλλοντος.

Πρωταρχική ελευθερία, λέει ο στρατηγικός αναλυτής, συγγραφέας, στοχαστής Νίκος Λυγερός, είναι το δικαίωμα στην ζωή. Αυτή θα πρέπει να προασπίσουμε…

Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με αυτό;

Ναι όλα τα άλλα, έπονται… Έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Μέχρι να… αναβαθμιστούν.

Τότε, που η «κανονικότητα» θα περιλαμβάνει και ιούς και εμβολιασμούς και ελευθερίες που θα είναι σημαντικότερες από άλλες.

Που ο… δακτύλιος συμπεριφοράς θα δείχνει απολύτως φυσιολογικός. Με καθημερινές ενημερώσεις για το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται…

Που η καθημερινότητα θα είναι έτοιμη να αλλάζει να τροποποιείται να μεταλλάσσεται χωρίς απορίες, διαμαρτυρίες ή κάποια κόπωση.

Που το περιβάλλον δε θα επιδέχεται χαρακτηρισμούς, του τύπου: «νέα οικονομική κρίση», «νέο-νεόπτωχοι…», «ύφεση και ρυθμός ανάπτυξης» ή «ποιότητα ζωής»…

Τότε, που το «σκηνικό» θα επαναλαμβάνεται, με μια ιδέα… αρμονίας…