Ως μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες, νέοι επιστήμονες, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι την πραγματική κατάσταση στα πανεπιστήμια. Αντιμετωπίζουμε καθημερινά δεκάδες εμπόδια στις σπουδές και την έρευνά μας, τα οποία προκύπτουν από την πολιτική που ακολουθούν διαχρονικά οι διάφορες κυβερνήσεις. Ενδεικτικά, στην Πολυτεχνική Σχολή του Δ.Π.Θ.:

• Χρόνο με το χρόνο πολλαπλασιάζονται τα μεταπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα, με τους μεταπτυχιακούς φοιτητές να αναγκάζονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να συνεχίσουν τις σπουδές τους.
• Δεκάδες μεταπτυχιακοί φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες βρίσκονται ανασφάλιστοι, χωρίς καμία ιατροφαρμακευτική κάλυψη.
• Έχουν περικοπεί τα τελευταία χρόνια κατακόρυφα οι δαπάνες για τις αμοιβών των υποψήφιων διδακτόρων που εργάζονται ως βοηθοί διδασκαλίας, με ένα σημαντικό μέρος να μην πληρώνεται καν για την εργασία που παρέχει στο πανεπιστήμιο.
• Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές και υπ. διδάκτορες που στεγάζονται σε εστίες βρέθηκαν «στον αέρα» 2 φορές την τελευταία χρονιά.
• Η τηλεκπαίδευση, που διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο στα μεταπτυχιακά προγράμματα, δυσκολεύει την αφομοίωση των επιστημονικών αντικειμένων.

Αυτά είναι τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο Πανεπιστήμιό μας. Αντί ωστόσο η κυβέρνηση να λύσει αυτά τα προβλήματα, στήνει νέους μηχανισμούς καταστολής (ειδικό σώμα αστυνομίας, κάρτες εισόδου, αλλαγές στον ποινικό κώδικα και τον πειθαρχικό κανονισμό των Πανεπιστημίων, κάμερες). Υποτίθεται πως στόχος είναι η ασφάλεια των φοιτητών, του προσωπικού και των διδασκόντων, ωστόσο τα όποια φαινόμενα εγκληματικής δράσης μπορούν να αντιμετωπιστούν με το ήδη υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο. Το μόνο που ενισχύεται με αυτά τα μέτρα είναι η καταστολή, όπως αποδείχθηκε κι από την κατάργηση του ασύλου η οποία δεν αντιμετώπισε κανένα απολύτως πρόβλημα στα Ιδρύματα.

Είναι τεράστια πρόκληση όταν η κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα για να επιλύσει τα πραγματικά προβλήματα των Πανεπιστημίων, όταν σχεδόν ένα χρόνο μετά την έναρξη της πανδημίας τα Πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι χώροι εργασίας παραμένουν πρακτικά αθωράκιστα, η κυβέρνηση να δίνει 30 εκατομμύρια ευρώ για δυνάμεις καταστολής στα Πανεπιστήμια. Να εντείνει την υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των Ιδρυμάτων και να μειώνει κατά 600 εκατομμύρια ευρώ τις δαπάνες για την υγεία στο νέο κρατικό προϋπολογισμό!

Η ανάπτυξη των επιστημών και της έρευνας δε γίνεται με σώματα καταστολής εντός των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Γίνεται με χρηματοδότηση όλων των υποψήφιων διδακτόρων για την έρευνα και τη διδασκαλία που διεξάγουν στα πλαίσια του πανεπιστημίου, ενίσχυση της φοιτητικής μέριμνας και κατάργηση όλων των διδάκτρων ώστε να μπορούν όλοι να έχουν πρόσβαση σε αυτή. Με προσλήψεις διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού, εκσυγχρονισμό της υλικοτεχνικής υποδομής, στελέχωση των Πανεπιστημίων με το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό για τη συντήρηση, λειτουργία, διοίκηση, φύλαξη, καθαριότητά τους.