Αστυνομική επιχείρηση πραγματοποιήθηκε χθες, ανήμερα των Χριστουγέννων, σε μονοκατοικία της οδού Σαράντα Εκκλησιών στην Ξάνθη, ύστερα από καταγγελία. Συνελήφθηκαν ένα… μπούτι γαλοπούλας (παραψημένο), τρία λαμπάκια που αδυνατούσαν (ήδη από το Νοέμβριο) να περιβάλουν μεσιανό κλαδί του χριστουγεννιάτικου δέντρου εντός της οικίας και μία καρέκλα -η δέκατη στη σειρά του τραπεζιού, αν και, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ήταν άδεια...

Στην αστυνομία προσήχθη και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού, ο 80χρονος συνταξιούχος Ν.Μ. ο οποίος, μετά από νόμιμο σωματικό έλεγχο βρέθηκε να έχει στην κατοχή του 91 ειδικές φόρμες – «Βεβαιώσεις Κατ’ Εξαίρεση Μετακίνησης Πολιτών», με… προσημειωμένες επιλογές όλων των πεδίων, κατά περίπτωση και με ημερομηνίες έως τις 25 Μαρτίου του 21…

Ε, ναι. Αυτά δε γίνονται… Και είναι κρίμα που το σύστημα θέτει την Αστυνομία σε αυτή την τόσο άχαρη και άδικη θέση… Γιατί, αν υπάρχει καταγγελία, λέει, θα έχει τη δυνατότητα να μπαίνει και στα σπίτια… εκείνο το «καυτό διήμερο». Και θα μετράει κεφάλια και πιρούνια… «Για να μην ξεφύγουμε», λέει…

Όχι, μπορείτε να διαισθανθείτε το μούδιασμα του αστυνομικού υπαλλήλου, στην υποθετική εκείνη περίπτωση του υποχρεωτικού… ντου στο τραπέζι με τη γαλοπούλα, κυρίως, δε, όταν θα υπάρχει σοβαρή πιθανότητα επανάληψης της διαδικασίας, την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα… Αντίστοιχο, φαντάζομαι, με την επιχείρηση σε ταβέρνα στο Γεράνι Ρεθύμνου, όπου 40 άτομα συμμετείχαν σε γλέντι αρραβώνων, με τη μέλλουσα νύφη να είναι… αστυνομικός… (άσχετο…)

Α, ρε κατακαημένο οικογενειακό άσυλο, τι σού ’μελλε να πάθεις… (απολύτως, σχετικό…)

Αυτά, βεβαίως είναι πολυτέλειες σε περιόδους κρίσεων (και αποκρίσεων). Η ελευθερία έγινε επιχείρηση, τα προσωπικά δεδομένα «ξοδεύονται» ικανοποιημένα πίσω από τις χειρουργικές και γεμάτες φαντασία, υφασμάτινες μάσκες και η ιδιωτικότητα έγινε… κομφετί -να χει κι αυτή μια χρήση στις καρναβαλικές εκδηλώσεις που… δε θα γίνουν, αλλά που διεξάγονται, κανονικά, όλον τον υπόλοιπο χρόνο…

Αλλά και ποιος έχει όρεξη…

Όσο κι αν προσπαθήσαμε να μπούμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων, αυτό μάλλον έγινε… οινόπνευμα και εξατμίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες.

Ναι, μάλλον, το Πνεύμα, τρέχει, αυτή τη στιγμή, προς άγνωστη κατεύθυνση, απηυδισμένο από τη δημιουργικότητα, την επιμονή και την προσήλωση που εκδήλωσε και ο τελευταίος τροχός της αμάξης, που σέρνει, με το θόρυβο που κάνουν δυο αράδες κονσερβοκούτια σε αμερικάνικο γάμο, την επιχείρηση: «Σα να μην ήταν Χριστούγεννα»…

Που, όπως φαίνεται, έχει πάει «ένα βήμα πιο μπροστά» και τώρα, θα πρέπει να αποκαλείται «Δεν είναι Χριστούγεννα»…

Αν και για να ακριβολογούμε ούτε και αυτός ο τίτλος είναι ο ορθός.

Καθώς μάθαμε να υπερπηδούμε τα επίπεδα με την τεχνική αγωνιστικού αλόγου, τώρα, μάλλον βρισκόμαστε στο επίπεδο «κλεφτοπόλεμος»… και φαντάζομαι πως δεν υπάρχει κανείς που να μη γνωρίζει ποιος είναι ο Κλέφτης και ποιος ο… κλέφτης.

Πάντως, όλη αυτή η… ζέση που εκφράστηκε παντοιοτρόπως (αν και ποτέ δεν ξέρεις πόση ευρηματικότητα κρύβεται πίσω από τους μικρούς και σφιχτούς κόμπους των γραβατών των κυβερνώντων), κατέρριψε μεγαλειωδώς και τον μύθο, που θέλει τα Χριστούγεννα να μην είναι… μια οικογενειακή γιορτή.

Γιατί, οι επικριτές και λοιποί… συναγωνιστές, εξέφραζαν ήδη από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα τη συγκεκριμένη θέση, με τόση ένταση που... πειστήκαμε η πλειοψηφία… Και όχι μόνον επειδή, αυτοί που διατείνονται πως είναι, συνήθως κάνουν ρεβεγιόν στα μπουζούκια, αλλά και γιατί οι οικογένειες, εδώ και πολλά χρόνια «βρίσκονται στα κάγκελα» -κατάσταση, η οποία ενισχύεται… κάτι τέτοιες μέρες!

Για την επιβεβαίωση, αρκεί να ανατρέξει κανείς στα Δελτία Αστυνομικών Συμβάντων, κατά τις «χρονιάρες μέρες», για να διαπιστώσει πόσο αίμα, βία και απωθημένο μπορεί να συμπυκνωθεί σε δυο τρία διαδοχικά και εορταστικά διήμερα…

Και δεν είναι ο εγκλεισμός που την επιβάλει ως «οικογενειακή», γιατί, πρώτον… ποιος εγκλεισμός και δεύτερον, γιατί, εάν ήθελε ο Έλληνας και μπουζούκια θα πήγαινε και βόλτες θα έκανε και… πρόστιμο θα έτρωγε (αφού δε θα το… «κατάπινε»)… Εμπρός, στον δρόμο που χάραξε η Βούλα Πατουλίδου, διά του θρυλικού της συνθήματος -κατά τι διαφοροποιημένου…

Γι’ αυτό, ήθελε δεν ήθελε (που δεν…), το σύστημα έβαλε τα πράγματα στη θέση τους…

Και το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε τώρα είναι αυτές οι έξτρα χιλιάδες αστυνομικών που θα «οργώνουν» τη χώρα… «χριστουγεννιάτικα», αντί να… γιορτάζουν με τις οικογένειές τους, όπως δηλαδή, (δε) θα κάνει όλος ο υπόλοιπος κόσμος ή σχεδόν, ο υπόλοιπος…

Διότι, η έξτρα εμφάνιση των αστυνομικών δυνάμεων θα προσπαθήσει να.. καθηλώσει τους, εκτός ωραρίου, κυκλοφορούντες, δηλαδή, αυτούς τους… ξεχασμένους που θα γυρνοβολούν μετά τις 10 το βράδυ…

Αυτό βεβαίως που δεν έχει ληφθεί υπόψιν από όσους έχουν καταστρώσει το «σχέδιο» είναι η… κατάρτιση από πλευράς πολιτών στις δεξιότητες: Κρυφτό, Τυφλόμυγα και Αιφνιδιασμός, μετά από «εργατοώρες» παρακολούθησης των, πάλαι ποτέ, κινηματογραφικών επιτυχιών: «ΑΕΡΑ!», «Το Ξυπόλητο Τάγμα», «Ουρανός» και «Υπολοχαγός Νατάσσα»…

Τα ίδια, βεβαίως, ισχύουν και για την πιθανότητα διοργάνωσης κορονο-πάρτι, όπου οι… φτωχοδιάβολοι» των εορτών, αφού γνωρίζουν ότι εκτός από τα διοικητικά πρόστιμα υπάρχουν και ποινικές ευθύνες, με τη διαδικασία του αυτοφώρου, θα έχουν κάνει (σίγουρα) ταχύρρυθμα, ξεσκονίζοντας όχι μόνον τα συγκεκριμένα, αλλά και κάποια περισσότερα, από την κλασσική ελληνική φιλμογραφία του είδους, όπως: «Το Μπλόκο», «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» και «Τι έκανες στον πόλεμο, Θανάση»…

Γι’ αυτό, καλύτερα, το σύστημα, ας κρατήσει μικρό καλάθι -κι ας μην είναι… Πάσχα.

Γιατί, μήπως είναι και… Χριστούγεννα;)

Ο χρόνος, πάντως, θα μπει -να ’μαστε ξηγημένοι. Όσο κι αν προσπαθήσουν να τον φρενάρουν, όπως κάνουν δηλαδή, εδώ και δέκα μήνες, αυτός δεν «κρατιέται» με κανένα σχέδιο.

Και οι πολίτες τον αναμένουν. Και του έχουν κρατήσει και θέση…

Την δέκατη. Την άδεια…