Νάτην που επανακάμπτει… Με ένα δισταγμό προφανή και με διάθεση… έως και να περάσει απαρατήρητη, (χαρακτηριστικό των μακροχρόνια έγκλειστων…), μέχρι να προσαρμοστεί και να πάρει φόρα…

Ακόμη κι όταν (και εάν) υπάρξει εκτεταμένος εμβολιασμός, ίσως να χρειαστεί να ζήσουμε με τον ιό…

Το παραπάνω, περνάει στα ψιλά, στο κλίμα της ευφορίας που αρχίζει να μας κυκλώνει, με την έλευση των πρώτων εμβολίων και στην Ελλάδα. Αλλά είναι αυτό, που θα έπρεπε και να προτάσσεται και να διαδίδεται, επισταμένως.

Γιατί, τα μηνύματα, όταν δεν είναι σαφή, κάνουν τόσο κακό, όσο και ο κορωναϊός…

Άλλωστε, εμείς το έχουμε δει το «εργάκι», με τα ήξεις αφήξεις που από το πρώτο κύμα μας… κατακυρίευσαν και μας έφτασαν (εν πολλοίς) ως εδώ.

Μπορεί η πεποίθηση «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» να παίρνει όλο και περισσότερο, «κεφάλι», η αλήθεια, πάντως, είναι πως με κάθε μετρήσιμο μέσο, έχει αποδειχθεί, ότι αυτή, συνήθως, φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα…

Είναι κατανοητή η πρεμούρα να προωθηθεί ο εμβολιασμός ως «η μόνη λύση», όμως, αποτελεί τη… «μισή αλήθεια», καθώς ούτε τα μέτρα αυτοπροστασίας θα αρθούν ούτε η νέα συνθήκη στην οποία ζούμε σήμερα, μπορεί να ανατραπεί, ως δια μαγείας, με το τσίμπημα μιας σύριγγας.

Άλλωστε, στην ιστορία της ανθρωπότητας, τουλάχιστον, μέχρι τώρα, ένας ιός κατάφερε να νικηθεί από εμβόλιο. Αυτός, της ευλογιάς…

Αλλά τώρα, το πρώτιστο είναι να πειστούμε. Να αφήσουμε κατά μέρος τις ανασφάλειες, τις φοβίες, τις θεωρίες συνωμοσίας, που παίζουν «φεύγα» με το ένστικτο της αυτοσυντήρησής μας, το οποίο, παρεμπιπτόντως, έχει «βολευτεί» στο νέο σχήμα, μετά από δέκα μήνες, στο… πλαίσιο της διαδικασία της προσαρμοστικότητας…

Είναι και τα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα…

Γιατί, μπορεί ο ιός να έχει αλώσει σώμα και πνεύμα να έχει γκρεμίσει οικονομίες και οικονομίες να έχει αλλάξει άρδην το… το εγχειρίδιο καλής συμπεριφοράς και να έχει επιβάλει «νέους τρόπους», όμως παραμένει ανεξερεύνητος -και άρα ιδιαίτερα προκλητικός στην εποχή της… γνώσης και της πληροφορίας. Στην εποχή, που μάθαμε να τα ξέρουμε όλα, να τα εκλογικεύουμε όλα να έχουμε… όλη την πληροφορία με μόνη προϋπόθεση ένα πληκτρολόγιο -ακόμα και χωρίς αυτήν…

Η απορία πάντα σήκωνε… αντάρα, κυρίως όταν δεν μπορούσε να «λυθεί».

Γι’ αυτό, όσοι «ψάχνονται» ακόμα με το ερώτημα «ποια είναι η προέλευση του ιού» δεν θα έπρεπε ανερυθρίαστα να μπαίνουν στην κατηγορία «εμμονικοί»…

Η ανθρώπινη φύση διψάει για την αρχή -για το πώς άρχισαν όλα- και όχι για… την αρχή του τέλους.

Γι’ αυτό και η επιστημονική εξήγηση: «Η Covid-19 είναι ένας κοροναϊός, ένας τύπος ιού που είναι υπεύθυνος για τα πάντα, από το κοινό κρυολόγημα, έως το SARS. Είναι ζωονοσογόνο, που σημαίνει ότι προήλθε αρχικά από ένα ζώο», αποτελεί ένα ωραιότατο… αξίωμα.

Αλλά δε φτάνει αυτό, κυρίως όταν έχει δημιουργήσει το αφήγημα που περιλαμβάνει άγρια ζώα της ζούγκλας, όπως λένε οι Κινέζοι, εργαστήρια και βιοχημική επίθεση, όπως έλεγε ο Τράμπ, νυχτερίδες, παγκολίνο και γάτες, όπως αναρωτιούνται ακόμα τα εργαστήρια…

Οι επιστήμονες δεν έχουν αποφανθεί οριστικά ούτε γιατί επηρεάζει κάποιους περισσότερους από άλλους, γιατί τα συμπτώματα είναι περισσότερα και πιο βαριά από ασθενή σε ασθενή, γιατί διαφοροποιούνται…

Σαφή απάντηση δεν έχει δοθεί ακόμη και στο κομβικό ερώτημα «πώς μεταδίδεται», καθώς οι επιστημονικές γνώμες διίστανται: Από τα σταγονίδια ή από τα αερολύματα ούτε είναι σαφές πόση διάρκεια αλλά και ποια «ποιότητα» απαιτείται για να μολυνθεί κάποιος…

Το φλέγον και αναπάντητο, επίσης, παραμένει το θέμα της ανοσίας, το οποίο, τώρα με το εμβόλιο έρχεται στην πρώτη γραμμή του ενδιαφέροντος…

Ένας τόσο… ταραχοποιός ιός δεν μπορεί να… συμπεριφέρεται σαν την απλή γρίπη… Που κάθε χρόνο την περνάς και δυο και τρεις φορές ετήσια και δεν… λες και κουβέντα…

Η πιθανότητα να «βολεύεται» σε αυτήν την κατάσταση ο νέος κορωναϊός προκάλεσε ήδη από το καλοκαίρι… ρίγη φόβου και ολοκληρωτικής αδυναμίας, για φυσικά πρόσωπα, κυβερνήσεις, επιστήμονες και οργανισμούς…

Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι το 99% των ατόμων που έχουν μολυνθεί δεν έχουν μολυνθεί ξανά για… τουλάχιστον έξι μήνες (από την πρώτη φορά). Και το ερώτημα, θα συνεχίσει να απασχολεί: πόσο διαρκεί η φυσική ανοσία;

Αλλά και η ανοσία από το εμβόλιο; Ούτε και σε αυτό μπορεί να απαντήσει η επιστημονική κοινότητα. Τουλάχιστον, προς το παρόν…

Γιατί, είναι νωρίς, ακόμη…

Και αυτό που προέχει είναι… να ξαναπάρουμε τη ζωή μας πίσω.

Ποιος δε θα ήθελε κάτι τέτοιο; Αλλά καλό θα ήταν αυτή η… «επαναφορά» να γίνει με… υγιείς όρους και όχι «στο πόδι» κι… «έξω απ’ την πόρτα»…

Γιατί, αυτή είναι η αίσθηση. Κάποιος, κάτι που θα μας σώσει. Χωρίς να προσπαθήσουμε. Χωρίς να δώσουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας και στους υπόλοιπους.

Σε περιόδους κρίσεων, η μόνη ευκαιρία που δίνεται στον άνθρωπο είναι να… «το πάρει αλλιώς» ή έστω κατά τι διαφοροποιημένο. Η τακτική: «Να τελειώνουμε να συνεχίσουμε», δε βγάζει πουθενά -το είδαμε και με τα μνημόνια…

Καλή η ελπίδα που ξεμυτάει. Καλή, ακόμα και η ευφορία. Αλλά μισές, αλήθειες, μισή γνώση, μισός δρόμος δε νοείται…

Γιατί, «μισή ζωή» δε μας αξίζει…