Αυτό δε θα είναι «πάμε βόλτα στην αγορά», θα είναι 2.500 μέτρα με εμπόδια, με μεγάλη συμμετοχή στην αφετηρία και πολλά σκουντήματα, μπας και πλασαριστούμε σωστά…

Γιατί, η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και ο… εφέτης δείχνει να έχει περίεργες διαθέσεις…

Ότι δηλαδή, δεν πίστευε η κυβέρνηση πως τα… μιλιούνια είναι χαρακτηριστικό του ελληνικού είδους. Ότι δε θα φτάναμε να συνωστιζόμαστε για ένα μπλουζάκι ευκαιρία, εν μέσω εκπτώσεων και… πτώσεων, γενικώς.

Και τώρα θυμήθηκαν κάτι που πολύ εντύπωση μου έκανε, τόσο που δυσκολεύομαι και να το θυμηθώ… Α, ναι, «πατριωτική ευθύνη»… Ο… αθεόφοβος που όχι μόνο το σκέφτηκε, αλλά το είπε κιόλας, θα πρέπει να έφαγε… μουσακά νωρίτερα. Κι είπε να σεταριστεί με το «πνεύμα».

Γιατί οι Έλληνες το… ιδεώδες που επικαλέσθηκε το έχουμε τοποθετήσει στη… σωστή του βάση ήδη από το 74, όταν και πήγαμε στη Γιουροβίζιον με το τραγούδι «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου».

Κι ύστερα, ήρθε η εποχή, από τον Ανδρέα κι ένθεν, για να θεωρηθεί (ο πατριωτισμός, ντε)… verbum non grata. Γιατί έκανε μια… στάση στον εθνικισμό, στρογγυλοκάθισε για να παγιωθεί -και… απορρίφθηκε εν χορδαίς και οργάνω....

Και τώρα, αυτή η «πατριωτική ευθύνη» και μάλιστα… ασορτί με την αγοραστική μας συμπεριφορά, το μόνο που μπορεί να αποδείξει είναι το… πόσο «συνωστισμένοι» ήμαστε προτού συνωστιστούμε, με το άνοιγμα του λιανεμπορίου, για ένα… πουκάμισο αδειανό. Χωρίς Ελένη…

Γι’ αυτό, «χρονόμετρο» να βάλετε στις διερευνητικές και να πάρετε και τα… άπαντα της Μαρινέλλας μαζί -θα σας χρειαστούν! Έχει πολύ ενδιαφέροντα τραγούδια παύλα μηνύματα η κυρία Μαρινέλλα. Από το… «να παίζει το τραζίνστορ τ’ αμερικάνικα» μέχρι το «άνοιξε πέτραααα…», όλο και μια ιδέα θα πάρετε για το τι εστί -στον 21ο αιώνα- «πατριωτική ευθύνη».

Αν θέλετε και λίγο Αλκίνοο Ιωαννίδη, μια και είστε με φόντο τον Βόσπορο να το κάνετε. Αλλά μην τον «πάρετε και τοις μετρητοίς» γιατί η… ουρολοίμωξη δε θα βοηθήσει καθόλου στην παρούσα φάση. Δεν είναι δυνατόν να μιλάτε για οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και να τρέχετε επανειλημμένως, εκεί όπου κι ο Ερντογάν πηγαίνει μόνος του. Ή για τις ΑΟΖ στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και... στο νευραλγικό σημείο:  «βάσει διεθνούς δικαίου» να εκτοξεύετε… «ρουκέτες», όταν την ίδια ώρα, το… «καφάς» των συνομιλητών τρέχει στους S400 και πώς οι αμερικανικές κυρώσεις θα γίνουν…. α-κυρώσεις…

Γιατί, δεν είναι μόνο ότι κινδυνεύετε να θεωρηθείτε «παρωχημένοι» αλλά και να βιώσουμε όλοι ως «έθνος» και ως… «πατρίδα», δηλαδή, με την «ευθύνη μας» μαζί, σε συσκευασία «2 σε 1» κανέναν από αυτούς τους αποπροσανατολισμούς που και στο παρελθόν έχουμε πάθει, εξαιτίας της λεγόμενης «υπερ-σιγουριάς μας» -κι έχουμε κι άλλα…

Να βγούμε, δηλαδή, απ’ τον 61^ο γύρο συνομιλιών (κι ύστερα, αναρωτιέται κανείς, γιατί έκανε πάταγο το Game of Thrones, στην Ελλάδα) με τίποτα ελληνικά νησιά που να περιβάλλονται από «τουρκικά νερά» ή τα 12 ναυτικά μίλια να ισχύουν ως… χιλιόμετρα ή να… κοιταζόμαστε στη Θράκη σα να… μην έχουμε ξανασυναντηθεί…

Κι αυτά τα… «προσερχόμαστε στον διάλογο, με αυτοπεποίθηση, “καλή τη πίστει”, μηδενική αφέλεια, πνεύμα συνεργασίας, εποικοδομητικό κλίμα και την ελπίδα οι συνομιλίες να οδηγήσουν σε αποκλιμάκωση και η τουρκική πλευρά να προσέλθει με αντίστοιχο πνεύμα», εκτός από… στρακαστρούκες -άιντε και κάποια ψήγματα… αυτοκριτικής, που εκφράζουν-, μόνον καθησυχαστικά δεν ακούγονται, ιδιαιτέρως τώρα, που αριβάρισε η «πατριωτική ευθύνη», όχι, όμως, στον τόπο των διερευνητικών, αλλά στη… Βενιζέλου.

Κι αυτές οι συζητήσεις, ας μην ξεχνούμε, πως γίνονται δυο μήνες πριν από την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ -που θα γίνει 25 και 26 Μαρτίου, και ως συγκυρία, αρκούντως ανατριχιαστική ακούγεται- κατά την οποία, ο μέγας Ζοζέπ Μπορέλ θα υποβάλει την έκθεσή του σχετικά με την… πορεία των πολιτικών, οικονομικών και εμπορικών σχέσεων Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας.

Λες και δεν ξέρουμε ποιες είναι αυτές οι σχέσεις -οι εμπορικές και οικονομικές, δηλαδή, που καθορίζουν και τις πολιτικές- με τις μισές και κραταιότερες (μην ξεχνάτε και τη Γαλλία…) ευρωπαϊκές χώρες… Χρειαζόμαστε και ανακεφαλαίωση…

Που μάλλον χρειαζόμαστε, γιατί, εκτός που η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως είναι και… πεθερά της ψευδαισθήσεως… Όχι να τα λέμε κι αυτά…

Κι αν είναι να πάμε στη Χάγη, να μας το πείτε να φορέσουμε το πουκάμισο που αγοράσαμε στις εκπτώσεις, εν μέσω πανδημίας κινδυνεύοντας να φάμε τη μετάλλαξη με το… κουτάλι και να πάρουμε μαζί μας και την… «Ελένη». Σε κορνίζα.

Γιατί, έτσι όπως απαράδεκτος είναι ο συνωστισμός, έτσι απαράδεκτος είναι και ο… στρουθοκαμηλισμός.

Ότι βυθίζουμε το κεφάλι μας στην άμμο, γνωστό κι ας είναι και ανομολόγητο… Όμως, το αποτέλεσμα, πάντα το ίδιο. Ανοίγουμε τη... στρόφιγγα των δραστηριοτήτων, όπως οι… Βούλγαροι κι οι Τούρκοι αφήνουν κατά βούληση τα νερά του Έβρου απ’ τη δική τους μεριά κι ύστερα τρέχουμε να κάνουμε σχέδιο διαχείρισης των πλημμυρών. Και άντε, στον Έβρο ξέρεις πως έχεις να κάνεις με «γείτονες»…

Δηλαδή, δεν ξέραμε ότι το λιανεμπόριο, τα δημοτικά που ήδη κλείνουν και όλες οι υπόλοιπες δραστηριότητες που βρίσκονται, εν αναμονή, θα μας οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στο τρίτο κύμα, με δεδομένο ότι και η «πρώτη παρτίδα» εμβολίων ήταν τόσο μικρή που δε θα έφτανε ούτε για… «ζήτω»;

Ή μήπως έχουμε ξεχάσει και τους ευρωπαίους… συνέταιρους που ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου ετοιμάζονται για το επόμενο επεισόδιο της πανδημίας. Μήπως, δε βρίσκονται εντός αυτού του κύματος η Αγγλία (κι ας έχει κάνει exit), η Γερμανία, η Γαλλία, η Πορτογαλία ή η Σουηδία… που το «ζει μόνη της»;

Δεν ξέραμε ότι το «τέρμα» δεν έχει κορδέλα να κόψουμε;

Ότι, εξαρχής, τη φορέσαμε… κασκόλ και τρέχουμε; Κι όσο τρέχουμε, τόσο πιο πολύ αυτή σφίγγει, γύρω απ’ το λαιμό;…

ΚΙ ότι ο μόνος κίνδυνος που διατρέχουμε δεν είναι να μην ολοκληρώσουμε τον αγώνα. Ούτε να μην τερματίσουμε σε μια «καλή σειρά».

Αλλά να «ακυρωθούμε»…

Γι’ αυτό, όταν ρωτάμε «πόσο χρόνο έκανα»; μην περιμένουμε κι απάντηση… Αφού, ήδη, την ξέρουμε…