Άρα, δεν είναι «ειλημμένη» η απόφαση για το άνοιγμα των σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αφού αυτό, θα εξαρτηθεί από την επιδημιολογική εικόνα των αμέσως επόμενων ημερών. Ένα «βλέπουμε και κάνουμε» είναι. Και γιατί δε μας το λένε; Εντύπωση θα μας έκανε;

Τα κρούσματα έχουν πάρει την ανηφόρα και η Αττική το κόκκινο… Κι αυτό που θα «σώσει» τα γυμνάσια και λύκεια είναι ένα ή και δύο… κλικ μακριά.

Γιατί, οι ιθύνοντες σκέφτονται, πως αφού το «αποτύπωμα» από το λιανεμπόριο δεν ελήφθη στα υπόψιν, ας βάλει πλάτη… αλλιώς.

Και κάπως έτσι, εξετάζεται η επαναφορά του click away ή του click in shop, ώστε να μπορέσουν να ανοίξουν και τα σχολειά… Κάτι σαν… «win-win», δηλαδή… Μπας και… μοιραστούν τα «κέρδη». Αλλά, επειδή η συνάρτηση είναι «παράταιρη», από μόνη της, υπάρχει ο κίνδυνος, αντί οι όροι της να δομήσουν μια καλύτερη συμφωνία για όλους να… μοιράσουν ζημιές… σε όλους.

Γεγονός είναι πως σε μια κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης», που εξαιτίας της διάρκειάς της τείνει να γίνει… τακτική, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια, πέραν του πειραματισμού.

Γι’ αυτό κι απ’ την αρχή, όλο «βλέποντας και κάνοντας» είμαστε, καθώς πρώτη φορά τον… είδαμε, πρώτη τον… απαντήσαμε, τον ιό. Κι ήταν συνάντηση… ζωής και θανάτου. Πρωτόγνωρη και καταλυτική. Σαν αυτές που κάνεις μια φορά και χρειάζεσαι επαναφορά… των εργοστασιακών σου ρυθμίσεων.

Και μια, που το λοκντάουν έχει εν πολλοίς… αρθεί κι ας μη μας το λένε με τόσα πολλά λόγια, καλό είναι να το πάρουμε απόφαση: πως θα πορευτούμε «αναλόγως», δηλαδή, με «επιθέσεις» από μικρές ομάδες και… άτακτες (και συλλογικές) υποχωρήσεις.

Γιατί, ενώ όλα όσα άνοιξαν παραμένουν ανοιχτά και ετοιμαζόμαστε για συνεχή και σταδιακά «ανοίγματα» σε όλους τους τομείς, τα κρούσματα αυξάνονται, όπως και οι εισαγωγές στα νοσοκομεία και η μέση ηλικία προσβολής πέφτει στα 48 από τα 65 έτη…

Κι είναι μονάχα μερικά, από τα «ανησυχητικά», που αποδεικνύουν τη ρευστότητα του πράγματος… αφού, ανά πάσα στιγμή μπορεί να επαναφέρουν μέτρα και κανόνες, αλλά και καθολικούς περιορισμούς, όποτε αυτό θεωρηθεί αναγκαίο…

Όπως, δηλαδή, έκανε η Ουγγαρία, που παρατείνει το μερικό λοκντάουν μέχρι την 1^η Μαρτίου, (οι Ούγγροι τελούν υπό περιορισμό από τον Νοέμβριο, όπως εμείς) αν και είχε ανακοινώσει ότι τα ισχύοντα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων και της απαγόρευσης νυχτερινής κυκλοφορίας και του κλεισίματος των γυμνασίων και λυκείων, αλλά και των εστιατορίων, θα έληγαν κανονικά τη Δευτέρα…

Όμως απόντος ενός εμβολίου, όπως σημειώνει η κυβέρνησή τους, κάθε χαλάρωση θα οδηγήσει σε ένα νέο κύμα και μοιραία, σε αυστηρότερα μέτρα, αργότερα…

Να, κάτι τέτοια βλέπουν και οι δικοί μας (που μοιάζουν… πολύ με τα δικά μας) και κρατούν μικρό καλάθι..

Εξάλλου, είναι και η… «τρύπα» στα εμβόλια. Γιατί, ο πόλεμος που ξέσπασε ανάμεσα σε κράτη και… φιλοσοφίες και εταιρίες, πολύ γρήγορα ανέδειξε τα αποτελέσματά της. Κι αυτά δε φαίνονται σ’ αυτούς που ενεργούν, αλλά σ’ αυτούς που δέχονται τις ενέργειες…

Κάπως έτσι, υπολογίζεται ότι η χώρα μας θα βρεθεί με έλλειμμα 760.000 δόσεων του εμβολίου της AstraZeneca, μια «μαύρη τρύπα» που, δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί, ότι επισκιάζει την εκστρατεία «Ελευθερία» και αναγκάζει τους ιθύνοντες να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.

Με το πόδι, δηλαδή, συνεχώς στο φρένο και με στόχο την εξασφάλιση της δεύτερης δόσης, για όσους (πολύ λίγους)… κατάφεραν να εμβολιαστούν με την πρώτη. Γιατί, ο ρυθμός τροφοδοσίας, δεν αφήνει και πολλά στη φαντασία, για το τι μέλλει γενέσθαι…

Ούτε και θέλουμε να φτάσουμε σε… σκηνικό Ισπανίας, όπου οι ελλείψεις… τίναξαν, κυριολεκτικά, το εμβολιαστικό πρόγραμμα, στον αέρα, με αποτέλεσμα να ανακοινωθεί «αναγκαστική παύση», αυτήν την εβδομάδα, αλλά και την επόμενη…

Ακόμα και οι οργανωτικοί Γερμανοί, κρούουν τις καμπάνες πως οι ελλείψεις που παρατηρούνται στα εμβόλια θα συνεχιστούν ως… τον Απρίλιο. (τυπικό, Γερμανίας…). «Έχουμε μπροστά μας δέκα δύσκολες εβδομάδες με ελλείψεις εμβολίων» έσπευσε να τουϊτάρει ο υπουργός υγείας, την ώρα μάλιστα, που η κυβέρνηση δέχεται κριτική για τους ρυθμούς του προγράμματος εμβολιασμού… Είδατε, δεν είμαστε μόνον εμείς…

Κι ενώ, ουσιαστικά, σε όλον τον κόσμο, ε, κι εμείς, πολεμάμε για την… ζωή, φαίνεται ότι η Ελλάδα, βρίσκεται αντιμέτωπη με το «πεπρωμένο» της, το οποίο έχει αναλυθεί και συνεχίζει να αναλύεται, υπό το πρίσμα διάφορων συγκυριών, όλα αυτά τα χρόνια. Γιατί, εδώ που τα λέμε, δε μας έχουν συμβεί και λίγα.

Το «πεπρωμένο» ακούει στον κωδικό: «μείωση του πληθυσμού», μια από τις… βαθιές παρενέργειες του κοροναϊού σε όλη την Ευρώπη, όπως λένε οι ειδικοί περιγράφοντας μια από τις δύστροπες πτυχές στην «μετά κόβιντ εποχή». Μόνον που στην Ελλάδα, η συγκεκριμένη πτυχή, βρίσκεται στη… σωστή της διάσταση.

Σύμφωνα με Έκθεση της Κομισιόν, η χώρα μας είναι μεταξύ εκείνων, που θα δουν «μεγάλες μειώσεις» στο δημογραφικό της, με τους υπολογισμούς να δείχνουν ότι μέχρι το 2070, θα είμαστε, περί το ενάμιση εκατομμύριο, λιγότεροι…

Δηλαδή, γηράσκουμε… ουχί διδασκόμενοι, αλλά απολύτως… προσηλωμένοι στον «στόχο», τον οποίο, (να το παραδεχτούμε) κι εμείς… υπηρετήσαμε, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Ανεξαρτήτως, οικονομικής και υγειονομικής κρίσης…

Και σα να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, οι Έλληνες διευρύνουμε τις γνώσεις μας στην… μετεωρολογία, με αφορμή και τη σπουδή της φύσης να μας αποδείξει ότι… δεν τα ξέρουμε όλα (ή δεν τα έχουμε «δει όλα», ακόμα).

Και είναι (η φύση) σε πολύ μεγάλα κέφια. Γιατί, εκτός από την χιονοκαταιγίδα που εντρυφήσαμε οψίμως κι εμείς εδώ στη Θράκη, ετοιμαζόμαστε να… εισαχθούμε στο επόμενο κεφάλαιο, υπό τον τίτλο: Καιρός τύπου Π. Σκέτο.

Όχι, το π 3,14 -τη μαγική σταθερά που συμβολίζει την αρμονία και μέσα στον δεκαδικό της, αν είστε υπομονετικοί, μπορεί να βρείτε τον αριθμό της ταυτότητας ή του διαβατηρίου σας… Αυτό το Π, είναι κάπως πιο… μονόχνωτο… Αλλά, έχει το ενδιαφέρον του.

Γιατί και ο καιρός μπορεί να μας «μιλήσει». Στην προκειμένη, οι βροχές και οι καταιγίδες που εκδηλώνονται στα δυτικά, τα βόρεια και το ανατολικό-βορειανατολικό Αιγαίο, σχηματίζουν ένα «Π» της ελληνικής αλφαβήτου. Εξ ου και ο όρος «Καιρός τύπου Π»…

Μα… είδαμε πόσα μπορούμε να μάθουμε και εν μέσω πανδημίας…

Και πόσα μπορεί να μας πει ένα Π.

Πόσες λέξεις και πόσες έννοιες…

Πόσα μπορεί να περιγράψει πάνω στον μετεωρολογικό μας χάρτη.

Ακόμα και την ελληνική πραγματικότητα… Λίγο το λες εσύ, αυτό;