Με την Ελλάδα χωρισμένη σε κίτρινες και κόκκινες περιοχές κι ενώ σιγά-σιγά ο κόσμος και οι άνθρωποί του, ανοίγουν τις δραστηριότητές τους, οι μανούλες θα πρέπει να αισθάνονται μια κάποια ανακούφιση.

Κυρίως αυτές, που τα παιδιά τους ξεκίνησαν το γυμνάσιο ή λύκειο ύστερα από 2,5 περίπου μήνες εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και… εξ επαφής κατάρτισης στην οικογενειακή παράνοια, που μπορεί να προκληθεί από τον παρατεταμένο εγκλεισμό 15άρηδων...

Το θετικό είναι ότι τουλάχιστον οι… κίτρινες μαμάδες, από σήμερα, είναι μια χαρά. Γιατί ο χρόνος ήταν πολύς, όπως και τα προβλήματα, που είναι, γενικώς, μεγάλα. Και το να παλεύεις με την εφηβεία, είναι ίσως από τα μέγιστα…

Βεβαίως, οι «κίτρινες» και «κόκκινες» περιοχές οδηγούν μοιραία, σε μια… «άνιση αντιμετώπιση των ελληνίδων μανάδων», καθώς, ως γνωστόν, τα λύκεια σε περιοχές «αυξημένου κινδύνου», θα ακολουθήσουν την «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» και οι… αντίστοιχες μανούλες, θα συνεχίσουν στο ατελέσφορο…. μαγκανοπήγαδο. Υπομονή!

Στην ερώτηση, σε κάθε περίπτωση, «για πόσο», η απάντηση είναι ίδια και απολύτως… σαφής: «Για όσο…».

Κατά τα άλλα, ο κόσμος έχει τα δικά του. Ο κ. Σύψας το είπε καθαρά. Είμαστε σε εποχή Ουχάν. Δηλαδή, «όνομα και πράμα»… Καθώς, αν πεις να συλλαβίσεις τη λέξη έναν καημό τον βγάζει… Κι εμείς μαζί της…

Διότι ένα χρόνο μετά, αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις φτάσει εκεί απ’ όπου ξεκίνησες. Και νιώθεις λίγο… χαμστεράκι.

Είναι, όμως, στη μέση το βρετανικό στέλεχος που επιμένει, αλλά και το νοτιαφρικάνικο που έκανε εμφάνιση στη Βόρεια Ελλάδα -απευθείας- και μας κρατά σε επαγρύπνηση… Όσο για το βραζιλιάνικο, δεν έχουμε… νέα του ακόμα… Κι ας μείνει έτσι.

Όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς, μέχρι χθες το μεσημέρι… το τρίτο κύμα δεν είχε φτάσει στην Ελλάδα, αλλά κατά τις 4 το απογευματάκι ήταν εδώ, όπως επιβεβαίωναν κάποιοι άλλοι, εξίσου ειδικοί και… πιστοποιημένοι.

Αλλά, θα πρέπει να περιμένουμε την επίσημη ανακοίνωση, περί της αφίξεως… Που το πιο πιθανόν είναι να μη γίνει σύντομα. Αν, δηλαδή, ισχύει η «είδηση»…

Γεγονός είναι πως οι μεταλλάξεις οδηγούν… «τσιφ» στο τρίτο κύμα γιατί είναι περισσότερο μεταδοτικές. Και το ερώτημα που αυτόματα προκύπτει και εύλογα, είναι «καλύπτουν τα εμβόλια τα νέα στελέχη;» -άμα δηλαδή έχουμε εμβόλια…

«Καλύπτουν», λένε, όμως θα πρέπει να γίνει μια κάποια δουλίτσα από πλευράς των κρατών, για να είμαστε και σίγουροι και βέβαιοι. Επίσης, η δουλίτσα, λέει, προσκρούει και σε κάποια τεχνικά θέματα, ως και… σε βιοηθικά ζητήματα, γι’ αυτό ας το αφήσουμε εδώ. Μη μας πιάσει και πονοκέφαλος…

Πάντως, ας ελπίσουμε ότι οι… απογευματινοί ανταποκριτές δεν είχαν επιβεβαιώσει τις πηγές τους…

Γιατί, μόλις ακούμε «κύμα» δε σκεφτόμαστε πλέον ξαπλώστρα και ουζάκι, αλλά ΜΕΘ… Δηλαδή, περίπου… «ξαπλώστρα» -χωρίς το ουζάκι, σίγουρα.

Ούτως ή άλλως ζούμε σε μια τεράστια σπαζοκεφαλιά…

Και το χαρακτηριστικό της είναι ότι αντιπαλεύουμε όλοι (πολίτες και κυβέρνηση) με το «παράδοξο».

Σου λέει: είναι ακριβώς, αυτό το άνοιγμα, των σχολείων και των κλάδων της αγοράς που μπορεί να μας οδηγήσει κατευθείαν σε… κλείσιμο. Και αυτό το πιστεύει μέχρι και ο Άδωνης Γεωργιάδης, που είπε ότι αν υπάρξει επιδείνωση της επιδημιολογικής εικόνας δε θα διστάσει η κυβέρνηση να πάει και σε ολικό λοκντάουν. Όχι, μόνο, σε «κατά τόπους», που θα ήταν και το καλύτερο σενάριο.

Αν φτάσουμε στο σημείο να ξαναπεριοριστούμε ως… έθνος, τότε όχι «αποχαιρέτα τον, τον τουρισμό που έχασες» και φέτος, αλλά… αποχαιρέτα τα όλα, γενικώς…

Να κλειδώσουμε το «μαγαζάκι» και το κλειδί κάτω από τη γλάστρα… Για να δώσουμε μια vintage ατμόσφαιρα στους… «τίτλους τέλους».

Το μήνυμα παύλα μπαλάκι, πάντως, το έστειλαν και το πέταξαν στους πολίτες, σε μας δηλαδή και περιμένουν αποτελέσματα.

Γι’ αυτό τα… χαστεράκια θα πρέπει να κάνουν ολόκληρους τους γύρους και ασταμάτητα -ούτε για νερό ούτε προς νερού τους, σε αυτή τη φάση… Και βλέπουμε.

Κοινώς, πρέπει να τηρούμε όλα τα μέτρα με σχολαστικότητα και αυταπάρνηση.

Και κυρίως… σα να μην υπάρχει αύριο -Για να υπάρξει.

Δηλαδή, για να συνεχίσει να είναι ανοιχτό το λιανεμπόριο και να ανοίξουν και οι υπόλοιποι κλάδοι της αγοράς, να παραμείνουν τα σχολεία ανοιχτά και να πάνε και οι υποψήφιοι στις πανελλήνιες με «ψηλά το κεφάλι» και να μην τιναχθεί στον αέρα το δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίο δείχνει να παραπαίει και χωρίς το τρίτο κύμα…

Και γενικώς, μπας και συγκρατηθεί αυτή η κατρακύλα, καθώς κι ο Σκυλακάκης, όλο και επαναλαμβάνει ότι τα κονδύλια δεν έρχονται απ’ τον ουρανό…

«Απίκο» δηλαδή. Διαφορετικά, τα είπαμε: Κλείσιμο και… γλάστρα.

Και ξέρω, ξέρω… έχουμε κουραστεί.

Γιατί δεν είναι μόνον: φόρα μάσκα, κράτα αποστάσεις, πλύνε χέρια, μην κλέβεις το 13033…

Δεν είναι να μην αρρωστήσουμε εμείς ή οι δικοί μας, να μη χρειαστεί ταλαιπωρία και ΜΕΘ -αν είμαστε τυχεροί, δηλαδή- και κλινικές και απομόνωση και κοινωνικός στιγματισμός και ανισότητα…

Είναι που έχουμε και όλα τα άλλα, τα πρακτικά και καθημερινά, που γυρίζουν σαν… καρουζέλ με ιλιγγιώδη ταχύτητα, απαιτώντας από μας (τι άλλο), διεκπεραίωση, αποτελεσματικότητα...

Τι να κάνουμε; Γι’ αυτό μας είπαν «ενήλικες». Αν ήμασταν 4,5 το πολύ-πολύ να μας έβαζε τιμωρία κάποια Σουλτάνα έξω, απ’ τον παιδικό, στο κρύο, για παραδειγματισμό και για την… ασφάλεια της υπόλοιπης τάξης…

Γι’ αυτό, καλύτερα να μην παραπονιόμαστε.

Ή και να παραπονιόμαστε -αν είναι αυτός ο τρόπος για… να συνεχίσουμε. Γιατί, πρέπει να τα καταφέρουμε… Πρέπει να σταθούμε όρθιοι…

Στην τελική, όσο γρήγορα κι αν πηγαίνει κι αυτό το καρουζέλ, όλο και κάποια μουσική θα παίζει. Δεν μπορεί…