Δηλαδή, τώρα, για κάθε πρόβλημα που ανακύπτει στην εκπαιδευτική διαδικασία, θα έχουμε την τηλεκπαίδευση. Διά πάσα νόσο και πάσα… αδυναμία, η εξ αποστάσεως θα λειτουργεί, ασχέτως εάν κι αυτή αντιμετωπίζει τα ζητήματά της, τα οποία και προφανώς δεν έχει λύσει. Ως πανάκεια…

Κι επειδή ο τρόπος της εκπαίδευσης είναι πολύ ουσιαστικός, γιατί εν τέλει, καθορίζει τον μηχανισμό σκέψης και λειτουργίας του μελλοντικού πολίτη, έχω την αίσθηση, πως οι κοινωνίες του μέλλοντός μας, οριζόντια και επιφανειακά, θα τα αντιμετωπίζουν όλα… Δεν το λες και πρόοδο.

Γιατί σ’ αυτή τη ζωή, κάτι χάνει και κάτι κερδίζει κανείς… Το θέμα είναι να μην χάνεις κάτι πολύ σημαντικό, αλλά κι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο να έχεις το σθένος να το αντιμετωπίσεις ή ό,τι κερδίζεις να έχει θετικό πρόσημο σε μακροπρόθεσμο επίπεδο… ή μήπως όχι;

Μήπως τελικά, αυτό το… «εκ του αποτελέσματος» έρχεται να κολλήσει με εκείνο το… «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» κι έτσι… σεταριζόμαστε στο «αύριο» γρηγορότερα, βολικότερα και χωρίς περαιτέρω… προβληματισμούς.

Σου λέει το Ισραήλ ετοιμάζεται να εξέλθει από την κρίση. Και είσαι έτοιμος να το πιστέψεις και να ρίξεις και το σχετικό… «ανάθεμα» που δεν είσαι Ισραηλίτης εν προκειμένω να βγεις, από τους πρώτους, στην αγορά εργασίας ή έστω στην κοντινότερη παραλία, αυτό το καλοκαίρι.

Εκτός, βεβαίως, ότι τέτοιες «εξόδους» έχουμε δει και σε άλλες περιπτώσεις, όπως με την Κίνα, την Ταϊβάν κι άλλες, ασιατικές, κυρίως, χώρες, που τελικά αναγκάστηκαν να μαζευτούν στα… ενδότερα, ας μην ξεχνάμε ότι το Ισραήλ πλήρωσε διπλά και τρίδιπλα τις δόσεις εμβολίων. Ας μην ξεχνάμε πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε επιτύχει μια πολύ συμφέρουσα τιμή, αλλά κι ένα πλαίσιο που διασφάλιζε την ιδιωτικότητα και εν γένει, τα ατομικά δικαιώματα, των πολιτών της, για τα οποία, μάλιστα, επαίρονταν, μαζί με τις 27 της χώρες. Ας μην ξεχνάμε πως όταν ανήκεις σε μια ομάδα, ακολουθείς κανόνες και δεν μπορείς να… τους ξεχνάς επειδή έτσι σε συμφέρει ή γιατί δεν σου «βγήκε ο σχεδιασμός»…

Κοινώς και η αποτυχία ακόμα, έχει τον… τρόπο της: στη σκέψη, την αντίδραση, τη τακτική… Γιατί δείχνει την ποιότητα…

Όμως στα θετικά της γενικότερης κατάστασης, είναι που ο λοιμωξιολόγος της καρδιάς μας σήκωσε το τηλέφωνο και επικοινώνησε με τον καθηγητή του Ισραήλ Ναντίρ Αρμπέρ για το φάρμακο που πρόχειρα ονομάστηκε ΕΧΟ-C24. Οι δύο επιστήμονες συμφώνησαν να αρχίσουν από κοινού κλινικές έρευνες σε νοσοκομεία των δύο χωρών. Το φάρμακο, αν περάσει το τσεκάρισμα, θα προστεθεί στα σκευάσματα κατά του κόβιντ 19, θα είναι εισπνεόμενο ώστε να επιτυγχάνεται ικανή συγκέντρωση στους πνεύμονες με μεγάλη αντιφλεγμονώδη δράση.

Προς το παρόν, συνεχίζουμε να βιώνουμε και τις παράπλευρες απώλειες που φέρνει ένας πόλεμος, τουλάχιστον, όπως αυτές «οριοθετούνται», από την εισβολή στην πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία και μετά… Γιατί , απ’ αλλού το περιμέναμε κι απ’ αλλού μας ήρθε.

Για την εξαφάνιση των μελισσών τρέμαμε, από τους αναισθησιολόγους, το… βρήκαμε. Τοκετός με κόβιντ και χωρίς… επισκληρίδιο.

Σα… γιαπωνέζικο θρίλερ -και θα πρέπει να ήταν, δηλαδή…

Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι ο κορωναίός… εξαφάνισε την ειδικότητα, καθώς, όπως όλες οι υπόλοιπες, έτσι και οι αναισθησιολόγοι έχουν πέσει στη μάχη της πανδημίας και έχουν αφήσει έρημα και μόνα τα υπόλοιπα τμήματα των νοσοκομείων. Και ως γνωστόν, η κυβέρνηση δεν κάνει μόνιμες προσλήψεις για… έκτακτες καταστάσεις, καθώς σου λέει, όταν θα επανέλθουμε στην… τακτικότητα, θα… μας μείνουν αμανάτι…

Βέβαια, η ειδικότητα… πάσχει εδώ και πολλά χρόνια, προ κορωναϊού δηλαδή, καθώς η άρνηση για διορισμούς, ώστε να καλύπτονται επαρκώς και με κάποια… αξιοπρέπεια, οι ανάγκες στα ελληνικά νοσοκομεία, φαίνεται να είναι παγιωμένη και διαχρονική.

Τώρα στο ενδιάμεσο, πάντως… ο σώζων εαυτόν σωθήτω, που, δηλαδή, είναι σίγουρο, πως αν αυτή η μανούλα, που διαγνώσθηκε και με κοροναϊό, ήξερε τι την περίμενε, θα είχε φέρει μαζί της την επισκληρίδιο να μη σας πω, ότι θα τη «χτυπούσε» και μόνη της…

Το γεγονός, ωστόσο, αποδεικνύει περίτρανα, ότι στα χρόνια που ζούμε χρειάζεται να είμαστε σε μια non stop… επιφυλακή. Και να έχουμε κι… εκεί που δε βλέπει ο ήλιος, μάτια και να… διαβάζουμε ό,τι «βουλωμένο γράμμα» ξεπετιέται, αρκεί βεβαίως να είμαστε σε θέση να το αναγνωρίζουμε, ως τέτοιο….Που απαιτεί γρήγορα αντανακλαστικά και ευαισθησία στα ερεθίσματα του κοινωνικού περιβάλλοντος. Ναι, βρε, ας μην ανησυχούμε… Όλα αυτά κατακτώνται με την… τηλεκπαίδευση.

Στο ίδιο μοτίβο, περί επιφυλακής, θα πρέπει επιτέλους να εντάξουμε και τη χρήση της διπλής μάσκας, μετά και την όλο νόημα εμφάνιση του Τσιόδρα στη Βουλή, προ δεκαπενθημέρου… Οι ειδικοί εισηγούνται (τώρα, καθώς είμαστε… βραδύκαυστοι), το ενισχυμένο μέτρο για τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά και για τα σούπερ μάρκετ, δηλαδή, όπου επικρατεί συνωστισμός…

Και σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα είναι επιβαλλόμενο μέτρο -θα ακολουθείται από πρόστιμο, με άλλα λόγια.

Ωστόσο, κάποιος (όποιος είναι εύκαιρος, τέλος πάντων…) θα πρέπει να διαμηνύσει στους επιτελικούς ότι το κόστος αυτοπροστασίας που είναι ήδη μεγάλο, με αυτήν την εισήγηση παίρνει μια γενναία αύξηση, σαν… προϊόν πρώτης ανάγκης στα… χρόνια του κορωναϊού.

Γιατί, πολλά κάνουμε επειδή… μας έχει φάει η ευγένεια, αλλά να μην ξεχνιόμαστε κιόλας. Κάποιος από όλους αυτούς τους ειδικούς, μια και οι κυβερνητικοί δεν ασχολούνται με τέτοια… πεζά πράγματα, θα πρέπει να λύσει τις απορίες που η ανάγκη έχει προκαλέσει, σχετικά με την επαναχρησιμοποποίηση χειρουργικών και άλλων μασκών. Κοινώς, εάν το… λούσιμο μιας μάσκας με λευκό οινόπνευμα και ξεκούραση ή με το πέρασμά της από λάμπα αλογόνου (και πάλι ξεκούραση) δίνει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί μια τέτοια μάσκα περισσότερο από μια φορά -και αν αυτό ισχύει, τότε θα πρέπει να μας μιλήσουν για τη διάρκεια της αποτελεσματικότητάς της…

Άντε, γιατί μας έφαγε το… «αντάρτικο»…

Πάντως, το… διπλοφάσκιωμα δε θα το γλιτώσουμε, καθώς οι μεταλλάξεις του ιού, απαιτούν και ενίσχυση στην αυτοπροστασία, (εμ, πώς αλλιώς;).

Και θα τη φοράμε μέχρι να εμβολιαστεί το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού…

Δηλαδή, θα… καλοκαιριάσουμε… Γιατί μπορεί να έχουν αυξηθεί οι ρυθμοί της Επιχείρησης «Ελευθερία», αλλά έναν Μάιο θα τον… προϋπαντήσουμε μέσα στην ανασφάλεια…

Κι έτσι όπως φέτος μας πήρε σοβαρά κι ο καιρός: σου λέει, ότι η «Μήδεια» ήταν το ισχυρότερο και σφοδρότερο φαινόμενο, σε όγκο χιονιού, της τελευταίας 12ετίας, ένα μόνο μας σώζει: να ακολουθήσει ο τελευταίος μήνας της άνοιξης μια… πιο ήπια πολιτική, από αυτές που συνηθίζει τα τελευταία χρόνια…

Γιατί, διαφορετικά, θα βιώσουμε τον προσωπικό μας όσο και ιδιότυπο, θάλαμο αερίων!

«Ταπωμένοι» στους 37 βαθμούς Κελσίου… Κι αυτό ακούγεται σα… συνταγή εξολόθρευσης…

Αλλά, τουλάχιστον, για τον κόβιντ 19, θα έχουμε λάβει τα μέτρα μας....