Η άρση της καραντίνας μπορεί να περιμένει. Τι είναι άλλωστε, μια δυο βδομάδες παραπάνω, μπροστά στις…. 111 μέρες που μετράμε ήδη, με… φυσιολογικούς χτύπους καρδιάς.

Γιατί, γυρίσαμε στις… 2 Δεκεμβρίου, αφού όπως και τότε έτσι και τώρα, σπάσαμε το φράγμα των 2000 κρουσμάτων σε μια μέρα, με τα μισά και πλέον να σημειώνονται στην Αττική. Που συνεχίζει τον «απόλυτο εγκλεισμό» της και ονειρεύεται κι αυτή την ώρα της απελευθέρωσης. Όμως, σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτή δεν πρόκειται να σημάνει την 1η Μαρτίου, όπως το σχέδιο-ευχολόγιο έδειχνε.

Κι αν ο αριθμός των κρουσμάτων μας… επιστρέφει προ διμήνου, η κατάσταση στις ΜΕΘ, «προσγειώνουν» κάθε αισιοδοξία, οδηγώντας μας, σε μέρες Ιανουαρίου… Όχι, τα «πισωγυρίσματα» δε βοηθούν στην ψυχολογική κατάσταση των Ελλήνων, εν προκειμένω, που δείχνουν έτοιμοι να… «κάνουν πέρα».

Γιατί, το 43% των ερωτηθέντων σε έρευνα της Κάπα Research (τι την ήθελε…) βρίσκεται στα όριά του, σχετικά με το μέτρο του ολικού λοκντάουν και της καραντίνας… Ε, ως εδώ και μη παρέκει. Και είναι σίγουρο ότι αυτά τα… κατά τόπους ανοιγοκλεισίματα, εντείνουν την κατάσταση, αλλά και το «ακορντεόν» σίγουρα τείνει να ενοχοποιηθεί και σαν μουσικό όργανο (και κρίμα), αλλά και ως… αίσθηση.

Το 40% των ερωτηθέντων δηλώνει πολύ κουρασμένο εξαιτίας των περιοριστικών μέτρων, ενώ τα κυρίαρχα αρνητικά συναισθήματα είναι η πλήξη (αυτό βολεύεται) αλλά και η ανασφάλεια ή αβεβαιότητα για το μέλλον, το οποίο δύσκολα τακτοποιείται. Διότι, το μέλλον δεν είναι μια… προσωπική υπόθεση. Εξαρτάται από αρκετούς παράγοντες και ο παράγων «εγώ» δεν είναι ο κυριότερος. Τουλάχιστον, για τη διαμόρφωσή του… Απλώς ο καθένας θα κληθεί να το… «φορέσει».

Και ο μεγαλύτερος πονοκέφαλος στην εποχή του λοκντάουν είναι η οικονομία και με ό,τι συνεπάγεται αυτό...

Και καθώς η πανδημία χάνει θέση στην πυραμίδα των προτεραιοτήτων του σύγχρονου Έλληνα, αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η ζωή… υποχωρεί και παίρνει κεφάλι η… επιβίωση.

Αυτά είναι τα ζητήματα^. στα χρόνια της υψηλής τεχνολογίας των ιατρικών επιτευγμάτων και της προόδου της επιστήμης…

Α, πήραν… ρεπό αυτά «τα χρόνια»; (δεύτερο πισωγύρισμα…)

Γιατί, με μια… επί τροχάδην ανασκόπηση του… μέλλοντος, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς πως σκούρα είναι τα πράγματα. Μέσα στον Μάρτιο, θα δοθεί σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο για τα εργασιακά… Ναι, αυτό που περιλαμβάνει 7  (σαν τα θαύματα… τι χιούμορ) ανατροπές σε ωράρια, υπερωρίες και απεργίες…

Κοινώς, όσοι εργάζονται θα πρέπει να «βάλουν πλάτη» σε αυτούς που ψάχνουν εργασία… Γιατί το κράτος  τους απογυμνώνει από βασικά δικαιώματα, για να ενισχύσει την αγορά εργασίας… ε, λογική του 17ου αιώνα (αυτό κι αν είναι πισωγύρισμα), «ώστε να προσαρμοστεί», λέει, «στις ραγδαίες οικονομικές, κοινωνικές και… τεχνολογικές εξελίξεις». Στην… ουρά, δε, της συλλογιστικής θέτει και τη… «διαφανή και αξιόπιστη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος», «βαρώντας» καμπανάκια, αλλά, μάλλον… «φάλτσα».

Αλλά και ο εμπορικός κόσμος δεν αισθάνεται καλά, καθώς εξαιτίας της πανδημίας και των συνεχιζόμενων λοκντάουν βρίσκεται αντιμέτωπος με οικονομική εξόντωση…

Και μπορεί στην Αττική η… 1η Μαρτίου να είναι μακριά, οι επαγγελματίες της, όμως, απαιτούν το άνοιγμα του λιανεμπορίου την ίδια εκείνη μέρα… Καθώς τα κουκιά είναι μετρημένα και αυταπασχολούμενοι και λοιποί ελεύθεροι επαγγελματίες βλέπουν τα λουκέτα να έρχονται βροχή…

Από την άλλη, είναι και η εστίαση που έκλεισε πρώτη παντού και παραμένει σε καταστολή, τέτοια, που είναι πιθανόν να μην καταφέρει να ανανήψει… Οι εκπρόσωποι μιλούν για ολοσχερή καταστροφή και η κυβέρνηση δε λέει να ανακοινώσει εκείνο το πακέτο μέτρων που είχε πει ότι ετοιμάζει πριν από κανά μήνα, αλλά πέραν τούτου, ουδέν…

Γι’ αυτό, η κατάσταση αξιολογείται ως… τραγική. Όχι μόνο στην εστίαση, αλλά γενικώς. Τα στοιχεία για την επιβάρυνση της οικονομίας από την παράταση του lockdown προκαλούν… ζάλη, καθώς οι αντοχές της οικονομίας δοκιμάζονται σκληρά. Κάθε ημέρα καραντίνας υπολογίζεται ότι στοιχίζει στο ελληνικό δημόσιο 100 εκατ. ευρώ, δηλαδή 1 δις ευρώ μηνιαίως. Ναι, δεν έρχονται από τον ουρανό αυτά τα λεφτά κε Σκυλακάκη μας, το έχουμε εμπεδώσει…

Κι από την άλλη, είναι και η ψυχολογία στη μέση, αλλά και η γενικότερη υγεία, αφού, όπως λέει ο σοφός λαός «είχε ζόρι κι έσκασε»… Μέσα απ’ τη ζωή βγαλμένο!

Και κάπως έτσι εξηγείται ότι έξι στους δέκα έχουν πάρει την απόφαση να εμβολιαστούν. Σύμφωνα με την έρευνα, το 46% λέει «σίγουρα ναι» στο εμβόλιο κι ένα 14% ένα «μάλλον ναι», ενώ επιφυλακτικό το 33% των ερωτηθέντων, το οποίο να είμαστε σίγουροι ότι επίσης θα εμβολιαστεί στο μεγαλύτερό του, τουλάχιστον, ποσοστό, καθώς, ψάχνοντας για παρενέργειες υπάρχει ο κίνδυνος να… συναντηθεί με την ίωση… Και ποιος θέλει να διακινδυνεύει, τώρα;

Εκτός αν προηγηθούν οι… «πειραματάνθρωποι»!

Που απ’ ό,τι φαίνεται θα προηγηθούν. Και να ξέρετε, ότι αυτή η νέα.. κατηγορία ανθρώπων δεν έπεσε από τον ουρανό… «Φορέθηκε» σε διάφορους τομείς, όπως την εργασία, την οικονομία, την κοινωνία, την πολιτική, τις προσωπικές και διαπροσωπικές σχέσεις, μέχρι να φτάσει με τον… άσκαστο, αυτόν νεολογισμό να κάνει πρεμιέρα στη σύγχρονη ζωή μας…

Δηλαδή, την επόμενη εβδομάδα, καθώς στη Βρετανία, που όπως λέγαμε κι εχθές, έπαθε τον «ακάθιστο» και ονειρεύεται διακοπές στην Ελλάδα, ετοιμάζεται να πειραματιστεί με ανθρώπους για τη βελτίωση των εμβολίων κατά του κοροναϊού…

300 εθελοντές θα συμμετάσχουν σε κλινική έρευνα και συμφωνούν να μολυνθούν από τον SARS-CoV-2! (Λέτε, εκτός από την αμοιβή να τους δίνουν δώρο το «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Στάινμπενκ -θα ήταν μια… «κάποια λύσις»).

Εν τω μεταξύ, αν προβληματίζεστε για το «ηθικόν του πράγματος», αυτό λύθηκε από την «αυστηρή και σοβαρή» Επιτροπή Βιοηθικής της Βρετανίας, που έδωσε το «πράσινο φως» και εγγυήθηκε επειδή απεφάνθη θετικά ότι οι εθελοντές δε θα διατρέξουν «αχρείαστους κινδύνους»… Δηλαδή, ο κίνδυνος της διασωλήνωσης είναι… αναγκαίος;

Δεν αμφιβάλει κανείς ούτε για τους ασφαλείς όρους που θα ληφθούν ούτε και για τον «ουμανιστικό στόχο», δηλαδή, τη βελτίωση των εμβολίων και τροποποίησή τους σε τάχιστους ρυθμούς αλλά και την απάντηση σε μια σειρά ερωτημάτων για την κατανόηση από την επιστημονική κοινότητα, όλων αυτών των σκοτεινών σημείων που καθιστούν τον ιό ανίκητο…

Γι’ αυτούς τους 300, που ήδη προωθούνται ως Ήρωες -και όχι ως ρομαντικοί άνεργοι (ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 18-30)- να ευχηθούμε ότι δε θα διακινδυνεύσουν… αμετάκλητα και να γιορτάσουν και τα επινίκια, μαζί με κάποια παγκόσμια τηλεοπτική πλατφόρμα, μετά των πνευματικώς τους δικαιωμάτων…

Γιατί, δύσκολοι καιροί για… ήρωες κι ας αναζητούνται εναγωνίως!

Κι έτσι όπως η ζωή κυλάει… πολυθεματικά, αλλά με την αίσθηση -και την ουσία- του «ενός», παρόν και μέλλον μπερδεύονται επικινδύνως, στέλνοντας «αναφορές»… από το παρελθόν.

Στην εποχή του κορωναϊού, των καταλυτικών αλλαγών και πισωγυρισμάτων.

Του φόβου και της μοναξιάς.

Των διαψευσμένων ονείρων.

Των ανθρώπινων ιστοριών που παλεύουν για επιβίωση, ρίχνοντας κλεφτές ματιές στην ΖΩΗ.

Με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Γνωρίζοντας, πως, αυτό, ίσως και να μην έρθει.

Σύνταξη: Ελευθερία Μούκανου

Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου