Ήταν θέμα χρόνου… Μετά το… φίμωτρο, σειρά θα έπαιρνε το κολάρο.

Και με το… βιβλιάριο υγείας στο στόμα, θα κάνουμε τους πρωινούς και απογευματινούς μας περιπάτους, χαρούμενοι και σίγουροι ότι η ζωή είναι ωραία…

Κυρίως, όταν ο ιδιοκτήτης μας, θα μας αφήνει χωρίς λουρί να τρέχουμε ανέμελοι στα πάρκα, εξερευνώντας τη φύση που μας έλαχε, ρουφώντας το «ιικό» μας φορτίο χωρίς φόβο και «ποτίζοντας» τις γωνιές της έκτασης και της επέκτασης των καθολικών περιορισμών μας…

Αλλά, η Ελλάδα στα χρόνια του κορωναϊού έχει να διαχειριστεί και το metoo της, που ασφυκτιά μέσα στις ασθματικές κορώνες του κοινοβουλίου, με τους εκπροσώπους του να μην το βάζουν κάτω, επιλέγοντας για άλλη μια φορά, τον δρόμο της πόλωσης. Αλλά, ήδη από τα χρόνια του Ανδρέα είναι γνωστό τοις πάσι, πως άλλο το πολιτικό κι άλλο το κομματικό… φορτίο.

Όμως αυτοί, συνεχίζουν να παίζουν σε... μονό τέρμα καθώς, η ικανοποίηση είναι ίδια με το «διπλό», περισσότερο ξεκούραστο και τα φάουλ σφυρίζονται στους… απέναντι. Τους πολίτες.

Γιατί, καθώς ο κακός χαμός γίνεται στο θέατρο, η πολιτική συναίνεση είναι «τροπικό φρούτο» και οι πλαστοί διχασμοί συντηρούν το σύστημα, ασχέτως θέσης ακροβολισμού, η ελληνική πολιτεία ανακοίνωσε την αυστηροποίηση των ποινών για τα αδικήματα γενετήσιας ελευθερίας και… «έξω απ’ την πόρτα».

Διότι, τι πιο εύκολο και βολικό, από θέσπιση μέτρων με κατασταλτικό χαρακτήρα. Κοινώς, όλοι εσείς εκεί έξω που θέλετε να βιάσετε να κακοποιήσετε και να μαγαρίσετε σώμα και ψυχή να ξέρετε ότι αν συλληφθείτε θα έχετε να αντιμετωπίσετε πολύ πιο αυστηρές ποινές…

Τα εν δυνάμει θύματα (ο καθένας δηλαδή…) θα πρέπει πλέον να… κοιμάται ήσυχος, γιατί, για τα παιδιά και τους ανηλίκους γενικότερα, η παραγραφή του αδικήματος, πλέον αναστέλλεται μέχρι την ενηλικίωση του θύματος και ορίζονται νέα ηλικιακά όρια.

Επίσης, εγκαινιάζεται μια ακόμα διαδικτυακή πύλη που θα είναι κεντρική η metoo.gov.gr (για να μην κάθεται και η ομάδα του Πιερρακάκη), όπου θα μπορούν να υποβάλλονται καταγγελίες σε… πραγματικό χρόνο (παρακαλώ;), ενώ θεσπίζεται ειδικό μητρώο για όλους τους επαγγελματίες που έρχονται σε επαφή με παιδιά και εφήβους. Να ξέρετε ότι αυτό το μητρώο το έχουν «όλες οι σοβαρές χώρες» και εκτός ότι θα γίνουμε κι εμείς μία από αυτές θα «καθαρίσουμε» από αυτού του τύπου τα εγκλήματα -όπως και αυτές…

Ευχαριστούμε ελληνική ευνομούμενη πολιτεία! Οι «μελλοθάνατοι» σε χαιρετούν…

Και τα μηνύματα είναι πολλά και δυσβάσταχτα (όπως και να το πάρει κανείς). Γιατί τι μας λέει η συγκεκριμένη τακτική που σαρώνει οριζοντίως και καθέτως, κάθε πτυχή της ελληνικής μας πραγματικότητας. Με απλά λόγια: Αφού δεν πρόσεχες τόσον καιρό, αφού δε μιλούσες και δεν έθεσες και το μυαλουδάκι σου σε εκκίνηση, πάρε τώρα το «μπόνους» σου να έχεις να πορεύεσαι. Και βγαίνουν από την υποχρέωση και σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν… ανεπίδεχτος μαθήσεως (προσδιορισμός που μεγάλωσε κόσμο και κοσμάκη,  ο οποίος χρειάστηκε να γεράσει για να καταλάβει ότι αυτός δεν υφίσταται)…

Είναι που η πρόληψη θέλει πολύ δουλειά, αλλά και κάτι από το οποίο, επίσης, «πάσχουμε»: προγραμματισμό. Ναι, προφανώς και κονδύλια.

Αλλά, σίγουρα ορθό προσανατολισμό, δηλαδή, να διέπεται από όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα «κουμπώνουν» με τον Έλληνα και το ταμπεραμέντο του –και όχι με τον Φιλανδό και το… δικό του (παραδείγματος χάριν)…

Χρειάζεται και οικογένεια και σχολείο.

Δηλαδή, γονείς που η κατεύθυνση, σχετικά με το μεγάλωμα των παιδιών τους να μην είναι… ίσες με την απόδοση των μηνιαίων εισφορών σε φροντιστήρια και άλλες γενικές και ειδικές ανάγκες των «υπό ανάπτυξη» -κατεύθυνση, που το ίδιο το σύστημα… συστήνει και απαιτεί.

Γιατί, είναι κι εκείνο το «άλλο σύστημα» το αξιακό, που παραμένει απολύτως ζητούμενο, αλλά απαιτεί και χρόνο και σκέψη και «μαζί», παράγοντες που δε δύνανται (ή τουλάχιστον χωρίς σοβαρό κόπο) να ευδοκιμήσουν στην ελληνική σύγχρονη πραγματικότητα.

Και το σχολείο, που έχει μετατραπεί, την τελευταία 30ετία σε… συσσωρευτή γνώσεων, απογυμνωμένο από κάθε τι που θυμίζει και προάγει την ελληνική κουλτούρα και τα επιμέρους χαρακτηριστικά της, χωρίς την αυθύπαρκτη οντότητά του στέκεται εξίσου ανίσχυρο να επιτελέσει το έργο του… Κι έτσι, πληγωμένο και σαραβαλιασμένο, όπως είναι, θα πρέπει να… βάλει τα καλά του, για να υποδεχτεί από τον Σεπτέμβριο το πρόγραμμα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης το οποίο παρεμπιπτόντως, εφαρμόστηκε πιλοτικά φέτος…

Η μόνη προβλεπτική απόφαση που ακούστηκε στη Βουλή, κι εκείνη στο πλαίσιο του στενού δημόσιου τομέα, αφορούσε στον  φερόμενο ως δράστη: Θεσπίζουμε τη δυνατότητα υποχρεωτικής διαθεσιμότητας του φερόμενου ως θύτη με αναστολή αποζημίωσης μέχρι τη διαλεύκανση της συγκεκριμένης υπόθεσης γιατί σε ένα κράτος δικαίου κανείς δεν είναι ένοχος μέχρι να καταδικαστεί από τη δικαιοσύνη» είπε ο κ. Μητσοτάκης...

Στο διά ταύτα: Γιατί το… ταμπεραμέντο είναι γνωστό και «δοκιμασμένο»… άλλο τώρα, αν λαμβάνεται υπόψιν, κατά το δοκούν…

Με την υπόμνηση ότι οι κυνόφιλοι, συνειδητά ή όχι, δεν προκρίνουν την επιλογή του φίμωτρου (αν και η απουσία του προβλέπει διοικητικό πρόστιμο), καθώς η μύτη ενός σκύλου αποτελεί ένα από τα πιο προηγμένα τεχνολογικά θαύματα της φύσης, γίνεται αντιληπτό, ότι η θέση του ανθρώπου, στα χρόνια του κορωναϊού, δείχνει, περισσότερο άβολη.

Κι ας είναι το αίσθημα ευθύνης ή το άδειασμα της τσέπης, που επιτάσσει την επιλογή των μέτρων.

Γιατί, μια που το έθεσε και ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής, όπως η πολιτική έχει τη «δική της ηθική», έτσι και η κοινωνία. Κι αυτό από μόνο του συνιστά «χάσμα».

Κι είναι ένα χάσμα που δεν… παλεύεται. Μόνο να βαθαίνει μπορεί…

Σύνταξη: Ελευθερία Μούκανου

Επιμέλεια: Τηλέμαχος Αρναούτογλου