Ρεκόρ κρουσμάτων σήμερα… όμως δεν είναι και για το βιβλίο Γκίνες. Απλώς, τα ήδη υπάρχοντα κατάστιχα δε συνηγορούν για τα ανοίγματα που προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση από την επόμενη εβδομάδα. Εμ, είναι και τα λύματα που εκθέτουν ανεπανόρθωτα Αττική και Χανιά και.. αν σταματήσουμε την εκτεταμένη χρήση ντετόλ, ποιος ξέρει και ποιαν άλλη περιοχή…

Τα προβλήματα, όμως, είναι άλλα και μείζονα… Πλάκωσαν οι επενδυτές στην Ξάνθη και ετοιμάζονται να… μερεμετίσουν την Χαϊντού και γενικότερα την ορεινή Σταυρούπολη. Τεράστια… φουρφούρια στα βουνά της Ξάνθης… Όχι πείτε, και από αισθητικής πλευράς να το εξετάσουμε, το «σχέδιο… μπάζει». Αλλά η αλήθεια είναι πως το χρήμα έχει τη δική του… αισθητική. Πάντα την είχε.

Δε βλέπουμε, μήπως τι γίνεται και με τις επενδύσεις χρυσού στην Ροδόπη και τον Έβρο; Ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής η συμφωνία μεταξύ δημοσίου και της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός» για τα μεταλλεία Κασσάνδρας -για την κατάπτυστη αποικιοκρατική συμφωνία θα μιλήσουμε μιαν ετέραν φοράν…- κι ό,τι «βαράει» στην Χαλκιδική, «ακούγεται» στη Θράκη…

Όχι, αν το καλοσκεφτούμε η κατάσταση περιγράφεται απολύτως, σε μια γραμμή και μάλιστα με ρίμα: «ντου, από παντού»…

Και το τάιμινγκ είναι και… δεν είναι καλό. Σε κάθε περίπτωση, είναι μια ευκαιρία να εξετάσουμε τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας. Γιατί, ο κορωναϊός μάς… «έκατσε» βαρύς, βαρύτερος ο εγκλεισμός και το… «χάσιμο», μη μετρήσιμο. Θα πρέπει να το παραδεχτούμε: έχουμε αποδιοργανωθεί και ο φόβος είναι να περνάν τα… τρένα και να μην έχουμε κουράγιο, μαντήλι να κουνήσουμε.

Άλλο, όμως, φόβος κι άλλο, πίστη. Αν δηλαδή, εν μέσω πανδημίας που όλα περιστρέφονται μεταξύ ασφάλειας, παύλα, επιβίωσης και θανάτου (σκέτο) καταφέρουμε να συντονιστούμε σε αυτό που η «φύση» μας, μας προσανατολίζει: τον σεβασμό, την προστασία, τη μνήμη και την αλληλεγγύη -την ίδια τη ζωή, δηλαδή- τότε, ποιος… μας είδε και δε μας φοβήθηκε. Όχι ότι αυτό είναι το ζητούμενο, βέβαια…

Αλλά, στην τελική, Θρακιώτες είμαστε. Αν ήμασταν… Ινδιάνοι να μας «τακτοποιούν» με καθρεφτάκια και φτηνό ουίσκι, θα είχαμε ήδη εξαφανιστεί. (Όμως, εμείς, εκεί… επιμένουμε)

Κι είναι και το μεγαλύτερο καλώδιο στον κόσμο (υποθαλάσσιο) που έχει τσιτώσει την γείτονα και ετοιμάζεται, όπως λέει η Τζερούσαλημ Ποστ να κάνει την Ανατολική Μεσόγειο… «αιγαίον πέλαγος», επειδή Ελλάδα, Κύπρος και Ισραήλ υπέγραψαν την καταρχήν συμφωνία για την τοποθέτησή του, που θα συνδέει τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειάς τους. Και μάλιστα, η Τουρκία απέστειλε διπλωματικό σημείωμα σε Ελλάδα και Ισραήλ καλώντας τις δυο χώρες να ζητήσουν την… «άδειά της προτού ξεκινήσουν τις εργασίες πόντισης του υποθαλάσσιου καλωδίου τροφοδοσίας στην ανατολική Μεσόγειο». Δηλαδή, το έχει ήδη… αγορασμένο το οικόπεδο ο Ερντογάν και η… καταπάτησή του είναι αιτία πολέμου. Να, κάτι τέτοια κάνει και μετά αναρωτιέται, γιατί μερικοί επιμένουν ότι απαιτείται χορήγηση ειδικής φαρμακευτικής αγωγής.

Αλλά κανείς δεν μπορεί να υποτιμά ένα εξαγριωμένο και… περίεργο ον. Μ’ αυτά και μ’ αυτά.. πορεύτηκε η ιστορία ανά τους αιώνες δίνοντας καθηλωτικά παραδείγματα προς αποφυγήν -αλλά πού…

Ωστόσο, εμείς πρέπει να πανηγυρίζουμε καθώς εγκρίθηκε η χρήση του πράσινου πιστοποιητικού για την υγειονομική κατάσταση των Ευρωπαίων που βρίσκεται σε πορεία υλοποίησής του από τις Βρυξέλλες και αυτό σημαίνει ότι το καλοκαίρι (από τουριστικής πλευράς) μπορεί να είναι και… φυσιολογικό. Φυσιολογικό ή όχι, εμείς… όπως, δηλαδή, είπε μέσες άκρες ο πρωθυπουργός θα ανοίξουμε και θα σας περιμένουμε, μιλώντας στο CNN (ναι, το αμερικάνικο…) και χωρίς περιστροφές διατύπωσε πως «εξαρτόμαστε πολύ από τον τουρισμό» και πως «θα κάνουμε όσα μπορούμε για να κρατήσουμε ασφαλή τα ταξίδια».

Επίσης, αναφέρθηκε και στη χαλάρωση των μέτρων του lockdown αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει κόπωση στην κοινωνία. Μια νέα λέξη που μάλλον όχι μόνο θα μας απασχολήσει αλλά και θα την επικαλούμαστε το επόμενο διάστημα, ίσως και με το καντήλι αναμμένο, είναι η «επιπέδωση» (εντάξει, όποιος σκέφτεται με εικόνες, ας απομακρυνθεί για την… ασφάλειά του). «Περιμένω σύντομα επιπέδωση του τρέχοντος κύματος της πανδημίας», είπε… 

Μάλιστα, βρήκε την ευκαιρία και παρουσίασε και το νέο σχέδιο για την τήρηση των μέτρων που έλεγε και η Αριστοτελία, κατά την ενημέρωση των δημοσιογράφων. Ένα μόνο πρέπει να ειπωθεί: από τα έξυπνα μέτρα, η κυβέρνηση μας κρατάει το «έξυπνα»και προχωρεί! «Πρέπει να φερθούμε έξυπνα με την χαλάρωση των μέτρων», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μητσοτάκης κι αν αυτό -ως φιλοσοφία- δεν βρίσκεται στον αντίποδα του… νόμου του Μέρφυ, τότε… να μην καθρεφτιστεί ποτέ ξανά η τελευταία Σταρ Ελλάς…

Και μια και μιλάμε για… «Ελλάς», όπως γίνεται απολύτως κατανοητό καμία ενέργεια από την συντεταγμένη πολιτεία δεν έχει γίνει που να δηλώνει ότι έφτασε η ώρα των 200 χρόνων της Επανάστασης του 1821…

Εκτός κι αν έγιναν οι σημαιοστολισμοί και δεν τους βλέπουμε λόγω... καραντίνας, η τηλεόραση παίζει εκπομπές που χάνουμε στο ζάπινγκ και η τηλεκπαίδευση, τουλάχιστον στα δημοτικά άντε και τα γυμνάσια βρίθει από επετειακούς διαγωνισμούς ή έστω… χαρτοκοπτικές.

Ή μήπως κάνουμε… ησυχία μέσα και… βομβαρδίζουμε τους έξω. Μην κάναμε τίποτα εκδηλώσεις στο Ευρωκοινοβούλιο, μήπως ήδη έχουμε κινητοποιήσει την ομογένεια στις ΗΠΑ και αλλού, μην στείλαμε κανέναν φάκελο στες πρεσβείες και στα κράτη τους, έστω με μια μικρή υπόμνηση αυτών των ηρώων, που η ένδοξη πορεία τους ανάγκασε και τον Βολταίρο να πει ότι «οι αγώνες του μικρού αυτού λαού εναντίον της Ασίας, ίσως είναι ό,τι ενδοξότερο υπάρχει στον κόσμο»…

Μην έγιναν όλα αυτά και.. εκτίθεμαι…

Τέλος πάντων, η 17^η Μαρτίου του 1821 είναι μία από τις ενδοξότερες ημέρες του Αγώνα των Ελλήνων για την Ελευθερία.

«Σα σήμερα, πριν ακριβώς από 200 χρόνια υψώνεται, στην Τσίμοβα της Μάνης (σημερινή Αρεόπολη), από Πελοποννήσιους οπλαρχηγούς και πρόκριτους της Μάνης η σημαία της Επανάστασης. Την ίδια ημέρα ο Υψηλάντης υψώνει τη σημαία της Επανάστασης στο Βουκουρέστι, ενώ σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές (και παρά τις όψιμες προσπάθειες αποπροσανατολισμού), ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλογεί τα άρματα των επαναστατών και το λάβαρο της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα».

Καλοί μου άνθρωποι, καληνύχτα…

(...Ή καλημέρα. Αλλά το τελευταίο ήρθε η ώρα να το επιλέξουμε και να το απαιτήσουμε, κιόλας)