Μας βλέπω να πλακωνόμαστε στις γωνίες, «δι’ ασήμαντον αφορμήν»… Που καθόλου τέτοια δε θα μοιάζει την ώρα του κλωτσομπουνιδίου αλλά καμία σημασία έχει. Γιατί, είναι πλέον προφανές, ότι τα πνεύματα έχουν οξυνθεί από την… «πολυκαιρία» και κάτι πρέπει να γίνει πάραυτα, πριν χάσουμε και το τελευταίο ψήγμα κοινωνικής αλλά και ατομικής κατεύθυνσης. Μοιάζουμε με όχημα που κινείται μόνο με την όπισθεν και… ξεχνάει πως αυτό δεν προβλέπεται από τον ΚΟΚ…

Γιατί πολλά αλλάζουν και πριν αποφανθούν πως… μένουν ίδια, το «μπέρδεμα» που σημειώνεται είναι ανεπανόρθωτο (φοβάμαι)… Επίσης, πισωγύρισμα είναι να κάνεις την ίδια διαδρομή, αλλά με λάθος τρόπο. Κι αυτό, άμα το συνειδητοποιούσαμε, γενικότερα, ακόμα και η καραντίνα, θα είχε άλλη δυναμική.

Αλλά, ήταν μάλλον αναπόφευκτη η εξέλιξη. Το λένε «ιδρυματοποίηση» και είναι απλό. Αχ. Μείναμε πολύ καιρό στο… ίδρυμα, αποκομμένοι από το κοινωνικό μας περιβάλλον, μακριά από τον μπαμπά και τη μαμά, τους ανθρώπους μας, τις μυρωδιές τους… Καταδικασμένοι για βόλτες στον περίβολο, με τη σχετική άδεια και σε συγκεκριμένη ώρα. Τρόφιμοι, χωρίς «τροφή».

Γι’ αυτό και θα είναι δύσκολη, έστω και η σταδιακή, όπως θέλει και η κυβέρνηση, απελευθέρωση. Συνηθίσαμε -και αυτό είναι το χειρότερο. Κι άντε τώρα, να ξαναπάρεις τα πράγματα από κει που τα άφησες. Μη σου πω ότι τα περισσότερα τα έχεις ξεχάσει ή αποφάσισες πως δεν έχουν πλέον σημασία… «Πού να τρέχεις, τώρα»;

Και ήταν θέμα χρόνου. Από τη στιγμή που οι ηθοποιοί άρχισαν τις γλαφυρές περιγραφές τους, μέσα από τα ΜΜΕ και ρίχνανε τα μπινελίκια τους, πάλι από τα ΜΜΕ, αλλά μέσω των σόσιαλ μίντια, τα βίαια επεισόδια αστυνομικών -πολιτών και πολιτών-αστυνομικών, σε απευθείας μετάδοση και με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, το ακορντεόν στα σχολεία που έχει την τάση να κάνει «κρόσια» τα νεύρα των γονέων εξαιτίας της ανισορροπίας που προκαλείται στα παιδιά, από το συνεχές «μπες-βγες», η ανασφάλεια στην εργασία και την εντεινόμενη ανεργία, ο φόβος για το αύριο και το θανατικό που περιγράφεται σε ημερήσια διάταξη, η ανάμνηση της χαμένης δεκαετίας της κρίσης, που ακόμα είναι εδώ και το γεγονός ότι τα τραγούδια έχουν χάσει τον δρόμο για τους αποδέκτες τους (άσχετο), αποτελούν μερικούς από τους λόγους που μας έφεραν σε οριακή κατάσταση.

Και το βλέπεις, στο σούπερ μάρκετ στο τμήμα των λαχανικών, στο απογευματινό ξεμούδιασμα χωρίς μάσκα, στο φαρμακείο για τα… δίγραμμα, στο «καλημέρα» με τη γειτόνισσα στον τρίτο. Παρατηρήσατε πώς… φεγγοβολάει το… μάτι απέναντί σας. Καλά, πού να βλέπατε το δικό σας.

Κι επειδή καθώς θα μας βγάζουν έξω, το πράγμα θα εκτραχυνθεί μέχρι να… κάτσει η μπίλια, το περιβάλλον πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν φιλικότερο, καθώς οι εντάσεις (ένθεν κακείθεν) δεν ενδείκνυνται -το λένε και οι φίλοι μας (gonna be), οι ψυχίατροι.

Γι’ αυτό και ήταν η πλέον κατάλληλη στιγμή να ανακοινώσει ο κ. Χρυσοχοΐδης τη «Λευκή Βίβλο» για την προστασία του πολίτη. Στο πλαίσιο του κατευνασμού… Ενός ιδιότυπου «τσώπα τσώπα» στη γλώσσα πρώην νεαρών και νυν… τροφίμων, που όμως έχουν εκτίσει την ποινή τους…

Δεν ξέρω αν στη χρονική συγκυρία της παρουσίασης συνετέλεσαν και τα «γαλλικά» μεταξύ Καιρίδη της ΝΔ και Τσίπρα (ξάδελφου) του ΣΥΡΙΖΑ. Και σιγά τα «γαλλικά» θα μου πείτε, αφού τα… καταλάβαμε όλοι: Σκάστε, ο ένας – Είσαι καραγκιόζης, ο άλλος. Αλλά, ως παλιά καραβάνα ο ΥΠΠΟ και πάλαι ποτέ θαμώνας των αναπαυτικών όσο και «φλεγματικών» σαλονιών της Μεγάλης Βρετανίας, δε θα πρέπει να το πήρε καλά…

Ναι, όμως και η Βίβλος… μπερδεψούρα βρε παιδί μου, σαν πολυσέλιδο μνημόνιο, για να μην ξεχάσουμε και τα… ντελικάτα της περιόδου 2010-2012…

Άσε, που κάπως απειλητικό ακούγεται εκείνο το… «Θα αλλάξουν όλα». Άμα το ακούς έτσι -κάθετο κι ανήμπορο να αντιδράσει- δε σε προδιαθέτει, για καλό. Λες, σε μένα απευθύνεται και δεν είναι και χαρούμενος, γιατί; Βάλε και μια κατεύθυνση, να έχουμε μια προοπτική κι εμείς οι… εξοδούχοι. «Προς το καλύτερο…», ας πούμε… Και άντε, αν αυτό θεωρείται «μασημένη τροφή», δυσκόλεψέ το, λίγο: «Θα αλλάξουν όλα προς… τα πάνω» -να αναρωτιέται και ο… ωφελούμενος, πόσες… αναγνώσεις να μετρήσει με τα δάχτυλα… Φτάνουν τα δέκα ή…;

Εγώ, πάντως, συγκράτησα την πρόβλεψη, περί συνεργασίας ΕΛΑΣ με τους Δήμους και θυμήθηκα την επωδό των τελευταίων: «περισσότερες αρμοδιότητες-λιγότεροι πόροι»… Δεν ξέρω γιατί…

Επίσης, ότι η Αστυνομία του Χρυσοχοΐδη θα είναι Πράσινη (καμία σχέση με το ΠΑΣΟΚ, μάλλον με την… ανακύκλωσή του), Έξυπνη (με ασύρματη σύνδεση και στο… γκλοπ να φανταστώ), Ψηφιακή (ο Πιερρακάκης δεν αντέχει τη χαρτούρα), Εξωστρεφής (οι διάλογοι με τον πολίτη θα μπορούσαν να γεμίζουν και… θέατρα, εκεί, που έχουμε φτάσει), Αλληλέγγυα και Εθελοντική (γιατί τα κοινωνικά και εθελοντικά κινήματα παραπαίουν -ποιος ξέρει, γιατί…), Αποτελεσματική (με έμφαση στην πρόληψη, αλλά, πώς θα ακουγόταν αν την έλεγε «προληπτική»…), Του Ανθρωπίνου Δυναμικού (που δεν είναι και… ανθρωπίνως αδύνατον αν κάνει μια επιχείρηση… «σκούπα» και μαζέψει τους… Πυγμαλίωνες αυτού του τόπου), Προσβάσιμη (γιατί ας εμπεδώσουμε πρώτα την κυριολεκτική έννοια της λέξης, πριν πάμε σε κάτι πιο… μεταφυσικό), Επιτελική και Αποκεντρωμένη (καθώς η πολιτεία έχει αποδείξει ότι αυτόν τον συνδυασμό τον… παίζει στα δάχτυλα -ρωτήστε και την τοπική αυτοδιοίκηση…).

Και η πανδημία συνεχίζει να πολιορκεί την άρρυθμη ζωή μας... Τα κρούσματα με παραλλαγές ξεπερνούν τις δυόμιση χιλιάδες… Καινούρια στελέχη βγαίνουν στο προσκήνιο, αλλά εμείς εκεί: αναμένοντας τις βαλβίδες αποσυμπίεσης, σα χύτρες σε κατάσταση… απογείωσης.

Ενώ, οι αγώνες συνεχίζονται σε προσωπικό επίπεδο, για την επιβίωση, ίσως και για τη… ζωή, την αλήθεια, αλλά… και το λάθος, η υπόμνηση ότι μπορείς να λες ό,τι θες αρκεί να είναι στον… πληθυντικό, δείχνει ταιριαστή με την πραγματικότητα.

Είναι που, αυτός της… ευγενείας σου εξασφαλίζει ένα είδος ασυλίας. Σε απαλλάσσει από την εμπλοκή.

Άλλο, τώρα, εάν εμφανίστηκε η μαμά του συλληφθέντα σχεδιαστή για να σου χαλάσει την ψευδαίσθηση. Κι ας μην ξέρει ούτε κι εκείνη ότι η προσπάθεια να υπερασπιστεί το παιδί της άνοιξε πληγές και σε άλλους.

Σε πολλούς, δηλαδή…  που «η μόνη εμπλοκή που έχουν είναι με τον εαυτό τους»…