Ξορκίζοντας τη θεατρική αδράνεια, το Θέατρο Ανατολικά του Νέστου, δημιούργησε ένα αφιέρωμα στον «θεατρικό λόγο που βρίσκεται σε εκκρεμότητα», με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Θεάτρου και ετοιμάζεται με αισιοδοξία, για την «επόμενη μέρα», με το έργο του Γιάννη Καλαβριανού «Γιοι και κόρες»…

Ίσως το μεγαλύτερο θύμα της πανδημίας να είναι το θέατρο. Δηλαδή, οι ηθοποιοί, οι σκηνοθέτες, οι μουσικοί, οι ομάδες ανθρώπων που εργάζονται σε κάθε πτυχή, που ολοκληρώνει μια θεατρική παράσταση. Αν είναι έτσι, τότε θύμα είναι και η κοινωνία των ανθρώπων, που στέκεται «απέναντί» του, σε μια αμφίδρομη ζωντανή σχέση…

Κι είναι η δεύτερη χρονιά που «βρισκόμαστε σε σιγή», τονίζει η Πολυξένη Καρακατσάνη από το θέατρο «Ανατολικά του Νέστου» μιλώντας στην «Όμορφη πόλη», με αφορμή την παγκόσμια ημέρα Θεάτρου, που τιμάται στις 27 Μαρτίου όχι όμως όπως τα προηγούμενα 60 χρόνια. Γιατί, από το 1961, που θεσπίστηκε η Ημέρα, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, κάθε χρόνο, ένας ηθοποιός του πλανήτη καλείται να συντάξει ένα μήνυμα, το οποίο και μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες και διαβάζεται, λίγο πριν από κάθε παράσταση, που δίδεται αυτήν την ημέρα.

Το μήνυμα εστάλη και φέτος, αλλά διαδικτυακά, με την ευθύνη του να επιφορτίζεται η Αγγλίδα ηθοποιός Έλεν Μίρεν -και το οποίο, διάβασε η κα Καρακατσάνη:

«Διανύουμε μια πολύ δύσκολη εποχή για τις ζωντανές παραστάσεις και πολλοί καλλιτέχνες, τεχνικοί, τεχνίτες και γυναίκες αγωνίζονται σε ένα επάγγελμα που ήδη επισφαλές. Ίσως, αυτή η διαρκής ανασφάλεια να τους κατέστησε ικανότερους να επιβιώσουν αυτής της πανδημίας με εξυπνάδα και θάρρος.

Η φαντασία τους έχει ήδη μετουσιωθεί μέσα σε αυτές τις νέες συνθήκες σε ευρηματικούς, ψυχαγωγικούς και συγκινητικούς τρόπους επικοινωνίας, πράγμα το οποίο οφείλεται φυσικά σε μεγάλο βαθμό στο διαδίκτυο. Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, αφηγούνται ο ένας στον άλλον ιστορίες. Η πανέμορφη κουλτούρα του θεάτρου θα ζει όσο παραμένουμε εδώ

Η δημιουργική παρόρμηση των συγγραφέων, σκηνογράφων, χορευτών, τραγουδιστών, ηθοποιών, μουσικών, σκηνοθετών δε θα καταπνιγεί ποτέ και στο πολύ εγγύς μέλλον, θα ευδοκιμήσει και πάλι, με νέα ενέργεια και με νέα αντίληψη του κόσμου που μοιραζόμαστε όλοι. Αδημονώ!».

«Η απραξία είναι η πιο τρομακτική διάσταση», υπογραμμίζει η Πολυξένη Καρακατσάνη, επισημαίνοντας ότι το διαδίκτυο (που αποτελεί τη μόνη λύση για κάθε πτυχή της ζωής μας, εν μέσω κόβιντ), δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον πυρήνα του Θεάτρου: «την άμεση συνύπαρξη σκηνής και πλατείας».

Η ίδια επισημαίνει, ωστόσο, πως η αισιοδοξία είναι ο μόνος δρόμος και σε αυτό το μοτίβο το θέατρο Ανατολικά του Νέστου συνεχίζει διαδικτυακά τη δραστηριότητά του.  «Με όλους αυτούς τους περιορισμούς, με τις αδυναμίες, συνεχίζει να υπάρχει. Εμείς, με τον Βασίλη Λειβαδίτη και τους μαθητές μας, προσπαθούμε να το κρατήσουμε ζωντανό -και θα το κρατήσουμε».

Δια του λόγου το ασφαλές, τονίζει πως ήδη ετοιμάζουν ένα έργο το οποίο και θα ανέβει στη σκηνή «μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν». Πρόκειται για το «Γιοι και κόρες» του Γιάννη Καλαβριανού και είναι βασισμένο σε πραγματικές συνεντεύξεις που έχει πάρει ο συγγραφέας από ανθρώπους διάφορων ηλικιών, πρωταγωνιστών της ιστορικής ακολουθίας από την Μικρασιατική Καταστροφή, μέχρι και το 2004.

Μέχρι την «επόμενη μέρα», οι συντελεστές του θεάτρου έφτιαξαν ένα αφιέρωμα, με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα Θεάτρου. Οι άνθρωποι του Ανατολικά του Νέστου διαβάζουν μικρά αποσπάσματα, από την παγκόσμια δραματουργία: Φιλάργυρος, του Μολιέρου, Μήδεια του Ευριπίδη, Κρέοντας από την Αντιγόνη του Σοφοκλή, Θείος Βάνιας, Ο Γλάρος του Τσέχωφ, Η Αγριόπαπια του Ύψεν, Η Λυσσασμένη Γάτα και Γυάλινος κόσμος του Τένεσι Ουίλιαμς, Η Όπερα της πεντάρας Μπέρτολτ Μπρεχτ, Κλειδοκράτορας του Μίλαν Κούντερα, Ρωμαίος και Ιουλιέττα Σαίξπηρ, Γιοι και κόρες του Γιάννη Κραβριανού, Η Έρμα του Φρεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ, Κάψτε τους νεκρούς του Ίρβιν Σόου, Η Ψεύτρα του Ζαν Κοκτώ, Η Γκόλφω του Σπυρίδωνα Περεσιάδη, Οιδίππους Τύραννος του Σοφοκλή.

Το αφιέρωμα υπογράφουν οι: Δήμητρα Κοτσάκη, Αργυρώ Γιαπουντζή, Θεοδώρα Μουδράκη, Γιώργος Αποστολίδης, Σοφία Ραξιώνη, Φωτεινή Ζάχου, Χριστόφορος Καραγιαννίδης, Ελένη Παπακωνσταντίνου, Θεόδωρος Βαϊντερλής, Άρτεμις Μπουτάλι, Ειρήνη Χατζηνικολάου, Δώρα Αντωνιάδου, Ευτυχία Κράλη, Δημήτρης Δεδεμάδης, Άννα Τσέγκα, Εμμανουέλα Μπαρτζοπούλου, Τηλέμαχος Αρναούτογλου, Βασίλης Ταβουλτσίδης, Βασίλης Λειβαδίτης, Πολυξένη Καρακατσάνη.

«Ο δραματικός λόγος είναι ένας λόγος σε εκκρεμότητα. Έχει γραφτεί προκειμένου να παρασταθεί», επισημαίνει η κα Καρακατσάνη, και η συγκεκριμένη σκέψη, εκτός από μία ουσιαστική υπόμνηση, ακούγεται «στα χρόνια του κορωναϊού» και ως ευχή, μα πρώτιστα, ως ανάγκη…

Ακούστε την κ. Π.Καρακατσάνη.