Ε, ώρες είναι να ενοχοποιήσουμε και την άνοιξη… Και μη… μας ξεφύγουν και οι μέλισσες από το… κάδρο. Αλλά, με τα αφύσικα που πιαστήκαμε, έτσι θα συνεχίσουμε. Μη μείνει τίποτα όρθιο από τα «όρθια» που ξέραμε…

Τη νέα ιατρική έρευνα σχετικά με τις μεταλλάξεις έρχεται να κοινοποιήσει ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, ομότιμος καθηγητής Γενετικής του ΑΠΘ, που δημοσιεύθηκε σε βρετανικό ιατρικό περιοδικό και αφορά στη θνησιμότητα του βρετανικού στελέχους του μεταλλαγμένου κορωναϊού που επικρατεί στην Ευρώπη, σε ποσοστό πάνω από το 60%. Οι μελέτες, λοιπόν, «λένε», ότι η γύρη παίζει καταλυτικό ρόλο στη μετάδοση του ιού.

Και σκέφτομαι πως ευτυχώς, πρόλαβαν οι ποιητές μας να ενθουσιαστούν και να συμπαρασύρουν όσους… δεν έχουν πρόβλημα με τον ενθουσιασμό.... Γιατί, τώρα, τα πράγματα σκουραίνουν κι άλλο -και είναι να απορεί κανείς, πώς το μαύρο μπορεί να έχει διαβάθμιση και να δείχνει κατράμι πάντα…

Αχ κι εκεί που λέγαμε θα έχουμε ένα μεσοδιάστημα, ένα όχι τόσο σκιερό μεταίχμιο να ηρεμήσει λίγο το μυαλό και το σώμα να δούμε λίγο και… τα πλαϊνά μας, βρε παιδί μου...

Αλλά όχι. Δε θα μας κάνουνε τη χάρη… Κατευθείαν καλοκαιράκι κι έξω απ’ την πόρτα. Άλλωστε η μόνιμη επωδός μας δεν είναι αυτό το «χάθηκαν οι εποχές», στοχοποιώντας άνοιξη και φθινόπωρο, μόνο και μόνο για να δικαιολογηθούμε επειδή είμαστε απρόσεκτοι και επιφανειακοί με τις κρίσεις μας;

Και την είχαμε τόση ανάγκη φέτος, έστω και «κουρασμένη να κουβαλάει τόσα χρόνια τα λουλούδια πάνω της», που θα έλεγε κι ο Σαχτούρης.

Αλλά εμείς είμαστε κουρασμένοι, από τις αναπροσαρμογές. Διότι ο ιός τρέχει και διαφοροποιεί τα δεδομένα, ενώ εμείς, παραμένουμε ακόμα σε προηγούμενα κεφάλαια. Εκεί, δηλαδή, που ο ιός έδειχνε τα δόντια του στις χαμηλές θερμοκρασίες. Κι έτσι, όπως πάμε να ξεφύγουμε από την μέγγενη που προκαλεί ο… Άντερς Κέλσιος και η κλίμακά του, που δε φταίνε σε τίποτα και οι δύο, φυσικά, αλλά κάπως θα πρέπει να εκτονωθούμε όσο γίνεται ανώδυνα, έρχεται η μετάλλαξη και γενικώς η παραλλαγή του και σου τρίβει την αργοπορία σου στη μούρη.

Και κοιτάξτε τώρα, πόσο σκληρά αποδίδεται αυτό, διαβάζοντας τα «Ασυμβίβαστα» της Κικής Δημουλά: «Όλα τα ποιήματά μου για την άνοιξη ατέλειωτα μένουν. Φταίει που πάντα βιάζεται η άνοιξη, φταίει που πάντα αργεί η διάθεσή μου. Γι’ αυτό αναγκάζομαι κάθε σχεδόν ποίημά μου για την άνοιξη με μια εποχή φθινοπώρου ν’ αποτελειώνω»…

Ορίστε, μπορεί να είναι κάπως μεγάλο, αλλά θα έπρεπε να τυπωθεί σε μπλουζάκια και να δίνεται μαζί με τα self testing, αντάμα.

Δεν ξέρω για το ιικό, αλλά το… ειρωνικό φορτίο, από την αρχή της πανδημίας είναι ασήκωτο -θα πρέπει να το παραδεχτούμε…

Οι 10-20 βαθμοί Κελσίου είναι ιδεώδεις για τη διάδοση του ιού, λέει ο κύριος καθηγητής και σίγουρα το αμφιθέατρο -αν τύχαινε να το λέει σε φοιτητές του- θα σηκωνόταν ως… υποδομή να πάει παρά πέρα.

Έλεος και φτάνει και νισάφι και ως εδώ…

Πόσα μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος -ακαδημαϊκός και μη…

Πάντως, η ανθεκτικότητά μας, πυρίμαχοί μου (το λέω, μπας και το πιστέψουμε) δοκιμάζεται με πρωτόγνωρο τρόπο, καθώς ο κ. Τριανταφυλλίδης ρητώς και κατηγορηματικώς διατυπώνει πως «Η ανθοφορία και η γύρη είναι πλέον ένας επιπρόσθετος παράγοντας σε ό,τι αφορά τη μεταδοτικότητα».

Αχ, πώς το έλεγε ο Καρούζος: «έαρ μικρό έαρ βαθύ έαρ συντετριμμένο»…

Αλλά, ποιος μπορεί να αμφισβητήσει μια έρευνα, μετά συγκεντρώσεως δεδομένων που έγινε σε 35 χώρες-ανάμεσα και η Ελλάδα- που αποφαίνεται πως όταν υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση γύρης, υπήρχε και αύξηση κρουσμάτων.

Και καθώς η έρευνα αλλάζει όλα όσα ξέρουμε μέχρι τώρα για τις μεταλλάξεις, φοβάμαι μήπως και πάρει σβάρνα και όλα όσα αντιπροσώπευε η άνοιξη, μέχρι τώρα να ’ρθουμε να αποτελειώνουμε, σιγά-σιγά... Αλλά, τις μέλισσες αρνούμαι να τις βάλω στο πλαίσιο γιατί θεωρώ ακράδαντα ότι κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με… τρομοκρατική ενέργεια.

Και αρκούν τελικά, τα όσα τρομοκρατικά είχε να πει ο καθηγητής από τα αποτελέσματα που φέρει η έρευνα του τελευταίου 48ώρου, που αλλάζει άρδην όσα η επιστημονική κοινότητα γνώριζε για τις μεταλλάξεις.

Καταρχήν το βρετανικό στέλεχος έχει οκτώ μεταλλάξεις (καλοφόρετες…) και 50% μεγαλύτερη μεταδοτικότητα από τα προηγούμενα στελέχη (μάλλον, γιατί τα εξελιγμένα μοντέλα είναι πάντα καλύτερα;). Επίσης, μία από τις οκτώ είναι η πλέον μεταδοτική, οι επιστήμονες τη γνωρίζουν, αλλά φαντάζομαι ότι δεν μπορούν να μας την περιγράψουν (ξέρω, «τραβηγμένο» απ’ τα μαλλιά…) αλλά το πράγμα γίνεται ακόμα… καλύτερο, καθώς η παραλλαγή αυτή, λέει, έχει 30% μεγαλύτερη θνησιμότητα (να ζήσετε να μας θυμόσαστε) .

Εν τω μεταξύ, εργασία που δημοσιεύθηκε παραμονές της 25^ης Μαρτίου σε ιατρικό περιοδικό αποκαλύπτει ότι η θνησιμότητα είναι πλέον στο 60%... ναι, αλλά κάπου να κάτσει η μπίλια γιατί, έχουμε και την αγωνία του παίχτη παύλα ετοιμοθάνατου… Το μόνο, κάπως ενδιαφέρον, θα πρέπει να θεωρείται το γεγονός ότι η υπόθεση θυμίζει ζωηρά τον χορό του Ζαλόγγου, που τον έχουμε φρέσκο ως ιδέα, λόγω των ημερών… Και σε… θεωρητικό επίπεδο (πάντα) μια αναγκαστική μετάβασή μας στην πράξη, λογικά, είναι… πρόκληση!

Πάντως, ανεξαρτήτως από όλες αυτές τις πληροφορίες και τους προβληματισμούς που ενισχύουν το ανίκητο του ιού -με όποιο πρόσωπο- που συσσωρεύονται με δραματικό τρόπο, αποδομώντας κάθε διάθεση για ανάταση, η καθημερινότητα μάς περιμένει και θα την προϋπαντήσουμε από ανάγκη, καθώς η παράταση της κλεισούρας δεν αποφέρει αποτελέσματα και κρατά και τα ταμεία ανισόρροπα…

Και μπορεί για άλλη μια εβδομάδα να μένουμε κλειστά, αλλά ήδη ετοιμάζονται να ανοίξουν τα σχολεία, στις 5 Απριλίου και μάλιστα με υποχρεωτικό self testing κάθε Δευτέρα, για μαθητές και εκπαιδευτικούς. Και τα έχουν τακτοποιήσει έτσι, με τα τέσσερα τεστ που αναλογούν στον καθένα κάθε μήνα -να πάνε τα σχολεία μέχρι το Πάσχα που ούτως ή άλλως θα κλείσουν, για τις διακοπές…

Και η επιτροπή, λέει, πιέζεται από τέσσερα υπουργεία για χαλάρωση του λοκντάουν και άνοιγμα των καταστημάτων, ακριβώς μαζί με τα σχολεία ή την αμέσως επόμενη εβδομάδα, δηλαδή, στις 12 Απριλίου…

Και φυσικά μαζί με το λιανεμπόριο να ανοίξει και η εστίαση μέχρι το Πάσχα, καθώς οι επιχειρηματίες του κλάδου βιώνουν μια αντιφατική κατάσταση: εκτός από… ημιθανείς είναι και «στα κάγκελα». Τουλάχιστον, κουραστικό, αυτό το… «ξάπλα-σήκω και ξανά…»)

Και μπορεί Πάσχα να μην κάνουμε, κατά το δίλημμα που έθεσε και ο καθηγητής φαρμακολογίας του πανεπιστημίου μας Ευάγγελος Μανωλόπουλος (ή Πάσχα θα περάσουμε ή καλοκαίρι), αλλά μη φανταστείτε ότι θα πάρουμε γεύση από το δεύτερο…

Όλοι μαζί προχωράμε, ήδη σε ένα πολύ μελαγχολικό και σκοτεινό δρόμο, σ’ ένα μαρτύριο χωρίς τέλος, αλλά με παραλλαγές…

Γιατί, αν το καλοσκεφτούμε το πρόβλημα δεν είναι η καραντίνα, αλλά η έξοδος από αυτήν. Δηλαδή τα προβλήματα έπονται και θα το δούμε όλοι στην πράξη.

Ότι θα ζούμε, τουλάχιστον στις αρχές ή μέχρι… να το συνηθίσουμε ως πειραματόζωα ή, έστω, ως παίχτες ρώσικης ρουλέτας. Μέχρι νεωτέρας…

Και οι εποχές θα συνεχίσουν να περνούν απροετοίμαστες…