Αυτή η Επιχείρηση «Ελευθερία» άρχισε να γίνεται κουραστική. Δύο μέρες πριν από το ραντεβού με το εμβόλιο, βομβαρδίζει τον… υποκείμενο με μηνύματα υπενθύμισης, λες και βρίσκεται δύο βήματα από το Αλτσχάιμερ και είναι χρέος της να τον κρατήσει σε «φόρμα»…. Που πιθανότατα να βρίσκεται, αλλά κι αυτή η πρεμούρα, σε τι βοηθάει, δηλαδή; Μάλλον, προκαλεί ένα κάποιο άγχος, που και η… ανυπομονησία, από μόνη της, διαθέτει. Οπότε, ας μη το… τεντώνουμε το ζήτημα, όπως δηλαδή κάνουμε, γενικώς…

Άντε παιδιά…. Καλή επιτυχία… και καλή συνέχεια.

Μεγαλύτεροι και μικρότεροι (από τους μεγαλύτερους) κατευθύνονται προς τον διάδρομο «κανονικότητα». Σύμφωνα με όσα διατείνονται οι ειδικοί και επιστήμονες, που καμία πρόθεση δεν έχουμε να αμφισβητήσουμε. Δε συμφέρει κιόλας. Αλλά και η αισιοδοξία, όσο μπορεί να χαρακτηρίζει τις γενιές των… εμβολιασμένων και των εν δυνάμει, εν μέσω πανδημίας, καλό συστατικό είναι. Ας μην το ξεχνάμε…

Είναι που η επικαιρότητα δε βοηθάει. Ούτε και το τάιμινγκ. Που έχει μια τάση να ενοχοποιεί, κατά το δοκούν. Αρκεί βεβαίως να υπάρχουν και «εύκαιρα» αυτιά για κάτι τέτοιο. Υπάρχουν, πάντα. Γιατί ο φόβος δε χάνει ευκαιρία να γράψει τις δικές του σελίδες να προβάλει εκείνο το κακό σενάριο που «πουλάει» με... ασφάλεια και εγγυάται... σίγουρη επιτυχία.

Γι’ αυτό, άμα φρενάρει η ανοσία, είναι επειδή αυτή απαιτεί από ένα 70% σύμπνοια -και σε ίδιο χρόνο. Είδε κανείς ποτέ τέτοιο εθνικό εκλογικό αποτέλεσμα; Ε, τι συζητάμε τότε.

Και καθώς και οι… μικροί της παρέας -οι πενηντάρηδες, ντε- αρχίζουν να παίρνουν κι αυτοί θέση σε αυτή τη διαδικασία, είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίσουν άλλα προβλήματα, από τα προφανή: δηλαδή, τον φόβο για παρενέργειες του εμβολίου και το αυθόρμητο κόμπιασμα στα περί αμελητέου κινδύνου. Είναι που τον κάλεσε η κλάση του αλλά αυτός… νομίζεις πως ζητάνε τον απέναντι. Διότι, το ερώτημα που αναπηδά σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ που ποτέ δεν έμαθε, είναι «πώς φτάσαμε (τόσο γρήγορα) ως εδώ…». Δηλαδή, και η «Ελευθερία» τελικά, πολύ… ευέλικτη αποδείχθηκε, με δεδομένη την ελληνική κατάσταση και γραφειοκρατία, αλλά και το… πενήντα, πολύ φουριόζικο και κάπως αυθάδικα είναι έτοιμο να… κολλήσει σε όποιον βρεθεί μπροστά του…

Και τα φιλοσοφικά ερωτήματα αναδύονται και είναι έτοιμα να φορεθούν… κασκόλ. Και τα μεταφυσικά, ενίοτε, ένεκα που η γενιά μεγάλωσε με όλα τα καλά και με την πεποίθηση της αέναης νεότητας -απότοκο της καλής και ανεμπόδιστης ζωής -με την έννοια πως ούτε μια σύρραξη, ένα κίνημα, μια καταλυτική ιστορική στιγμή δε βρέθηκε στον δρόμο του…

Κι αυτό το… ντεμί σεζόν, που κανένα ενδιαφέρον παρουσιάζει από καλλιτεχνικής παύλα δημιουργικής πλευράς, μια χαρά δημιούργησε και σθένος και… ψευδαίσθηση.

Τέλος πάντων, μέχρι τον Ιούλιο ακόμα και οι 40ρηδες θα έχουν εμβολιαστεί εκτός κι αν ανοίξει πραγματικά η τουριστική σεζόν. Γιατί τότε… το τρένο φεύγει στις οκτώ, ταξίδι για την… Σαντορίνη -και δε θα διαλέξουμε εμείς το μεταφορικό μέσο του καθενός… για οπουδήποτε.

Αλλά το σίγουρο είναι ότι τώρα η στόχευση είναι διαφορετική και ας μη λέγεται. Απλώς υπονοείται. Δεν είναι κι εύκολο πράγμα από το «πρώτα η υγεία» να πάμε στο «πρώτα η οικονομία» και… με τόσα πολλά λόγια.

Γι’ αυτό και άρχισαν οι πρώτες προειδοποιητικές (βλέπε Στουρνάρα, πρωινιάτικα να σου αλλάζει τη γεύση) και έπεται συνέχεια.

Και τα σχέδια, όταν βρίσκονται προστατευμένα σε χαρτί, σου γνέφουν ελκυστικά μηνύματα, μαριόλικα… Αυτό, μέχρι να τα αφήσεις να μπουν σε εφαρμογή για να πάρουν με φόρα το δρόμο τους και δύσκολα κουμαντάρονται.

Δεν είναι δα και δύσκολο να ξεστρατίσουν… Κι εκεί είναι που χρειάζεται να βάλει κανείς όλη του τη δύναμη και τη… μαεστρία, ενίοτε.

Διαφορετικά, τα αποτελέσματα, μπορεί να μας επιστρέψουν σε μια γνωστή όσο και αφιλόξενη αφετηρία. Και ποιος είναι έτοιμος για έναν τρίτο γύρο θανάτου;

Γι’ αυτό και παραμένει… αμίλητο, κυρίως τώρα που ο αριθμός των κρουσμάτων βρίσκεται στα ύψη και τα λύματα σφυρίζουν αδιάφορα αλλά απολύτως ενοχλητικά…

Το σίγουρο είναι πως ο εμβολιασμός αποτελεί τη μόνη σταθερά και όσο αυξάνεται ο αριθμός των εμβολιασμένων τόσο θα χαλαρώνουν οι περιορισμοί στις μετακινήσεις και στις οικονομικές δραστηριότητες.

Όμως δεν είναι και η λύση για το πρόβλημα. Μερικές φορές αυτή δεν υπάρχει, επί της ουσίας. Απλώς μπαίνουν σε εφαρμογή όλα τα διαθέσιμα μέσα που ίσως την εμπεριέχουν…

Αλλά το πράγμα συνεχίζει να κυλάει και τα δεδομένα ανοίγονται μπροστά.

Όπως ήδη έχει συμβεί με τα βόρεια σύνορά μας, για τη διέλευση τουριστών και επισκεπτών από τη Νυμφαία και τον Προμαχώνα.

Σε μια περίοδο που η περιφέρειά μας βρίσκεται σε βαθύ κόκκινο…

Με τους αρμόδιους να σπεύδουν να ενημερώσουν πως η υποδοχή τουριστών μετά από μήνες κλεισίματος θα γίνεται με όλα τα ενδεδειγμένα μέσα, στο πλαίσιο μιας πιλοτικής προσπάθειας: με την προϋπόθεση μοριακού τεστ 72 ώρες πριν την είσοδο και με την διενέργεια ράπιντ τεστ στα σύνορα.

Κι αυτό το crash test, που θα διαρκέσει ως τις 14 Μαΐου, θα είναι επιτυχές μόνον αν όλοι παραμείνουμε… αρτιμελείς και υγιείς. Και θα σημάνει και την έναρξη της τουριστικής περιόδου και για την περιοχή μας…

Αλλά τη… μασκοφορία δε θα τη γλιτώσουμε όσο κι αν θέλουμε κι όσες πρόβες ήδη κάνουμε, δηλαδή. Που από μόνο του έχει μια δόση παράδοξου, καθώς… μάσκα φορούσαμε και πριν -θα συνεχίσουμε και μετά…

Κι ο δρόμος για την ανοσία φαίνεται πως θα είναι μια ιδιαίτερα μακριά διαδρομή, ίσως γιατί μετά από τόσο καιρό το μέτρο δεν είναι δυνατόν να κρατήσει την… αντικειμενικότητά του…

Όποιος δεν το βλέπει αυτό, απλώς αρνείται να το δει…

Είτε γιατί φορά τη μάσκα… στα μάτια, είτε γιατί έχει πλέον πειστεί πως για… Σαντορίνη, τρένο δεν έχει…