Άμα δεν έχεις τη δυνατότητα -ή την ικανότητα- να αναγνωρίσεις, ως λάθος, μια πράξη σου, ένα είναι το σίγουρο: θα την επαναλάβεις. Μυριάδες νοματαίοι να σου λένε ότι ήταν, αν εσύ βρίσκεις ένα… κάρο δικαιολογίες κι άλλο ένα με επιχειρήματα υπέρ των πεπραγμένων σου, ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει -με το «λάθος» γραπωμένο στην τροχιά του- αλλά απολύτως ανεμπόδιστος… Όπως κι εσύ…

Ναι, ήταν μια ιστορική στιγμή, καθώς ο Μπάιντεν αναγνώριζε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, γιατί, ως… περίπου πλανητάρχης, η δήλωση καταχωρείται, σε αυτές της βαρύνουσας σημασίας. Και, κατά τα φαινόμενα, και άλλα κράτη θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του…

Αλλά χρειάστηκε κι ένας αιώνας κι έξι χρόνια για να ακούσει ο πλανήτης το προφανές -και χωρίς να ιδρώσει και τ’ αυτί του, στην πλειοψηφία του- καθώς από… πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί (ή έχει σερβιριστεί με χαρακτηριστική καθυστέρηση -αν και… κάλλιο αργά παρά ποτέ…).

Κι ύστερα, είναι και τόσες άλλες που περιμένουν στη σειρά για αναγνώριση, όχι μόνο σ’ αυτήν την πλευρά του φεγγαριού, αλλά και στην απέναντι…

Κι εδώ που τα λέμε και το τάιμινγκ δεν είναι τυχαίο… Δηλαδή, προτιμότερο θα ήταν να είχε… προγραμματιστεί: έναν αιώνα και πλέον μετά να σημάνει η ώρα της Αλήθειας. Όμως, το όλο σκηνικό καμία σχέση με αυτήν έχει…

Και η Κωνσταντινούπολη που… προβιβάστηκε από Ισταμπούλ στο ανήξερο στόμα του αμερικανού προέδρου, καθόλου τυχαίο ή… ευοίωνο θα πρέπει να ακούγεται, εν μέσω… πανδημίας και τρικυμίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Γιατί, εάν δεν ακούγεται ως «τύμπανα πολέμου» τότε σίγουρα, ως… προειδοποιητικές βολές θα πρέπει να εκληφθεί η… αεράτη επιστροφή στην ιστορική ονομασία της…

Αλλά είναι που ανακατεύεται και πάλι η τράπουλα του κόσμου και τα χαρτιά που έπεσαν, αναγκάζουν μια διαφορετική οπτική θεώρηση και στρατηγική…

Επίσης… λογική η αντίδραση και του τούρκου προέδρου και όλου του κατεστημένου: «κοίτα τα δικά σου» αντέτεινε στις ΗΠΑ, σαν άλλη γειτόνισσα της ελληνικής ηθογραφίας στα μέσα της δεκαετίας του ’50. Ε, και φυσικά αν ακολουθηθεί η… προτροπή, τότε γίνεται αντιληπτό πως… «δε δικαιούσθε διά να ομιλείτε!», για να συνεχίσουμε στο ίδιο μοτίβο, με την αλήστου μνήμης ατάκα του Μένιου Κουτσόγιωργα -στα μέσα του ’80, αυτή τη φορά…

Γιατί δε χρειάζεται να ανατρέξεις στην… κοντούλα ιστορία των ΗΠΑ, για να βγάλεις μερικά ασφαλή συμπεράσματα για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται και εννοούν να πορεύονται στον κόσμο…

Έναν κόσμο… πώς το είπε ο αμερικανός πρόεδρος;… «… όπου θα γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και όπου όλοι οι άνθρωποι θα μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους με αξιοπρέπεια και ασφάλεια». «Αξιοπρέπεια και ασφάλεια», λέει ο Μπάιντεν κι αν ο συνειρμός που ακολουθεί αφορά στα… «δώρα» που κάνει η αμερικάνικη ιδιωτική πρωτοβουλία σε όποιον έχει εμβολιαστεί, τότε η έννοια της συνάφειας μπορεί να αντέχει ακόμα, όμως το σίγουρο είναι ότι περνάει δύσκολες ώρες.

Γιατί, αν υποθέσουμε πως το εμβόλιο κατά του κορωναϊού θα έπρεπε αυτονόητα να αποτελεί προτεραιότητα, ωστόσο, η αλήθεια είναι πως και η Αμερική είναι αρκετά διστακτική ακόμη…. Αλλά εκτός από διστακτική… παίζει και το μάρκετινγκ στα δάχτυλα… Διότι, οι επιχειρήσεις, λέει, βρήκαν τον τρόπο ώστε να δώσουν μια… έξτρα ώθηση σε όσους αμφιβάλουν αλλά και να ορθοποδήσουν την οικονομία… Προσφέροντας γερές εκπτώσεις στα προϊόντα ή δίνοντάς τα ακόμα και δωρεάν, σε όποιον αμερικανό επιδείξει την κάρτα εμβολιασμού του…

Τι διατίθεται… τζάμπα, ασφαλώς και… με αξιοπρέπεια; Από μπύρες και ντόνατ, μέχρι μαριχουάνα -για τους άνω των 21 (για να μην ξεχνιόμαστε και να είμαστε -οι αμερικανοι, δηλαδή- και απολύτως νόμιμοι)…

Γιατί την ιστορία του, ένα έθνος την φτιάχνει… μόνο του, βάσει των αρχών και των επιδιώξεων, αλλά και των συνθηκών και των καταστάσεων που έχει να αντιμετωπίσει και φυσικά των επιλογών που πρέπει να κάνει -και οι εξωτερικοί παράγοντες δεν έχουν το δικαίωμα να κρίνουν να αξιολογούν, πόσο μάλλον να στηλιτεύουν επιλογές και αποτέλεσμα…

Αυτό είπε με… πολύ λιγότερα λόγια ο Τσαβούσογλου, αυτό είπε κι ο Καλίν, το οποίο συνόδευσε με την αναγκαία εθνικιστική γαρνιτούρα περί «εχθρότητας απέναντι στην Τουρκία», αλλά και με μια… ως προς το ορθότερο(!) διάθεση, ο Ερντογάν «Κανείς δεν εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι οι συζητήσεις -οι οποίες θα έπρεπε να διεξάγονται από ιστορικούς- πολιτικοποιούνται από τρίτους και γίνονται ένα μέσο παρέμβασης στη χώρα μας».

Η οποία, δεν ανέχεται τέτοιες πρακτικές εκτός κι αν τις… εφαρμόζει η ίδια… Από τις στρατιωτικές παρεμβάσεις στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη, μέχρι την ανέγερση ενός σύγχρονου νοσοκομείου στην Αλβανία κι από τη διάθεση εκατομμυρίων δολαρίων στις μειονότητες των Βαλκανίων από τα μυστικά κονδύλια, μέχρι την… υιοθέτηση των τουρκοκυπρίων για το 2021, καθώς ο Ερντογάν θα πληρώνει τους μισθούς και τις συντάξεις τους, ώσπου να… στυλωθούν οι άνθρωποι και φυσικά να δημιουργηθεί η αναγκαία ατμόσφαιρα λίγο πριν την πενταμερή, η Τουρκία, γράφει τη δική της ιστορία, όπως δηλαδή την έχει σχεδιάσει και την έχει φανταστεί…

Και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, δεν έχει μάθει -και δεν είναι η μόνη- να αναλαμβάνει οποιαδήποτε ευθύνη… Κοινώς, οποιοδήποτε κόστος.

Γιατί,  αν το καλοσκεφτούμε… ιστορική στιγμή ήταν κι όταν η Ούρσουλα χρειάστηκε πριν λίγες μέρες στην Άγκυρα να κάτσει στον καναπέ… Γιατί με αυτόν τον τρόπο «φωτίστηκαν» απροκάλυπτα κι απ’ όλες τις πλευρές, κουλτούρα και νοοτροπία -βασικά χαρακτηριστικά που καθορίζουν τα έργα και τις ημέρες ανθρώπων, ομάδων, λαών και… ηγητόρων. Κι ο καναπές… «μίλησε». Και για τα προηγούμενα και για τα μελλούμενα…

Γι’ αυτό, εάν η επίσημη δήλωση του αμερικανού προέδρου, περί της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων προκάλεσε μια κάποια συγκίνηση, θα πρέπει, η συναισθηματική παλέτα να έγειρε περισσότερο στη θλίψη, παρά στην ικανοποίηση ή και τη χαρά.

Αλλά, βάσει των συνθηκών, των αρχών και των επιδιώξεων, αυτή είναι η… σωστή δοσολογία…