Τρίζετε τα δόντια σας τη νύχτα… Ανήκετε στο 13% που εκφράζει το άγχος του με αυτόν τον… ανατριχιαστικό τρόπο που προκαλεί τρελό πονοκέφαλο το άλλο πρωί και υποβάθμιση της υγείας των δοντιών μακροπρόθεσμα. Τι δεν καταλαβαίνετε; Χαλαρώστε, επιτέλους… Δε χάθηκε κι ο κόσμος.

Δηλαδή, όχι ακόμα. Απλώς έχει αρχίσει να μπερδεύεται και παλαντζάρει. Λέτε να… γύρει, επικίνδυνα; Ας είμαστε αισιόδοξοι. Όσο ο καθένας μπορεί. Αρκεί και η προσπάθεια, στην τελική. Δε θα γράψουμε και διαγώνισμα…

Και τον είδα εγώ τον… καρχαρία, που τον βαφτίζω «Ζαχαρία», στο πλαίσιο της «άσκησης αισιοδοξίας»,  να σουλατσάρει στα ρηχά του Καραθώνα Ναυπλίου… Εκτός,  που δεν είναι επικίνδυνος για τον άνθρωπο -και αν ήτανε- πόσο περισσότερο, από τον μεταλλαγμένο κορωναϊό, τον βρετανικό, τον νοτιοφρικάνικο, τον ινδικό και τον… εξωγήινο -που δεν μπορεί, θα υπάρχει- είναι;… Γιατί, τουλάχιστον τον γλαυκοκαρχαρία, τον βλέπεις. Άμα θες, κάνεις λίγο πιο πέρα…

Ούτε και πενταμερής είναι, που… πόσο «πέρα» να κάνεις πια… Αφού οι άνθρωποι θέλουν να το φάνε το κεφάλι τους ή τέλος πάντων κάποιος τους σπρώχνει σε αυτήν την κατάσταση. Θα είναι ο ΟΗΕ που ήδη από την αρχή της νέας και τόσο… ελπιδοφόρας χρονιάς, όπως προοιωνίζονταν, είχε θέσει στην ατζέντα του, την επίλυση του κυπριακού. Γιατί, δεν τα λέγαμε και τότε, πόσο θρασεία ήταν αυτή η… φιλοδοξία; «Πού πάτε κυρία μου, πώς μπαίνετε έτσι σε ξένο χωράφι… Βγάλτε, τουλάχιστον και κανένα τακούνι -φρεσκοργωμένο και… ισιάδι»…

Και ο Τατάρ, γράφουν, δεν πήγε με άδεια χέρια. Όχι, εκτός από… σιροπιαστά. Υπερθεμάτισε, σου λέει. Έφερε πακέτο προτάσεων, που δεν αφορούν στο κυπριακό, αλλά στη διαδικασία και ειδικότερα, στο πώς «οι άτυπες συνομιλίες μπορούν να γίνουν επίσημες». Δηλαδή, γιατί δεν το έχουμε πάρει ακόμα το μήνυμα, δεν έχω καταλάβει. Οι άνθρωποι το έχουν «τερματίσει». Δεν έχει παρακάτω. Ντουβάρι.

Κι εμείς συνεχίζουμε να στελεχώνουμε τον… θίασο. Μα αν θέλετε θέατρο του παραλόγου, πιάστε ΕΡΤFLIX. Δεν μπορεί να μην έχει το περιώνυμο του είδους… Ιονέσκο -εγγύηση. Γκουτέρες… χάσμα.

Κι επειδή, αυτά πάνε, λέει, δυο δυο (εξ’ ου και… gap goup) είχαμε και τη δήλωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ… Αυτοί, μετά την αναγνώριση του Τζο πήραν φόρα κι όποιον πάρει ο χάρος (απολύτως ασορτί). Απαντώντας σε ερώτηση του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων (τι τις θέλουν αυτές τις ερωτήσεις…) εκπρόσωπος του αμερικανικού ΥΠΕΞ είπε ότι «οι ΗΠΑ συνεχίζουν να υποστηρίζουν μια κυπριακής ηγεσίας διευθέτηση για την επανένωση του νησιού στη βάση μίας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, που θα ωφελήσει όλους τους Κύπριους, όπως και την ευρύτερη περιοχή».

Συναγερμός στα ελληνικά και κυπριακά επιτελεία. Ξαναβλέπουν τις δηλώσεις των πολιτικών προϊσταμένων τους, για την αναγνώριση και μετρούν το ποσοστό ενθουσιασμού, κατά την… υποδοχή.

Όχι, έχει σημασία. Γιατί αν αυτοί νιώσουν ότι μας έχουν ικανοποιήσει, θα μας στείλουν το λογαριασμό. Και αμέσως μετά, θα μας ενημερώσουν ότι τους χρωστάμε. Και ξέρετε… Αυτοί δεν περιμένουν, έρχονται να πληρωθούν. Και συνήθως παίρνουν κι εσένα -και το βόδι. Κι ας μην έχεις…

Αλλά το θέμα μας είναι εάν θα φτάσουν… αρτιμελείς στα εμβολιαστικά κέντρα οι 30ρηδες. Γιατί, τους έπιασε φρενίτιδα με το που άνοιξε η πλατφόρμα τους, λες και έκανε ξεπούλημα το…  Zara. Ε, μα τι να κάνουν τα παιδιά. Έχουν κι ένα στερητικό να κουμαντάρουν, μια «θέση» να υπερασπιστούν, ψηλά στην καταναλωτική πυραμίδα του πλανήτη. Και μόνον, υπ’ αυτήν την έννοια, θα έπρεπε ο σχεδιασμός να τους έχει βάλει σε προτεραιότητα… Τουλάχιστον πάνω από τους 60 πλας. Για να ολοκληρώσουν τις δόσεις έγκαιρα. Να τους ξεκινούσαν τον Μάρτιο ώστε να ολοκλήρωναν τον εμβολιασμό, τώρα, αρχές Μαΐου, για να προλάβουν και τα… εγκαίνια της νέας εποχής στο λιανεμπόριο. Αφού, σου λέει… Astra.

Βέβαια κι ο Τσίπρας Astra είπε, αλλά καθόλου καλά δεν ακούστηκε. Άλλα ήθελε να πει, ρε παιδιά. Δηλαδή… αυτά ακριβώς ήθελε να πει. Ό,τι πάνω κάτω λέμε και οι υπόλοιποι, -αλλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμα κι εμείς οι ερασιτέχνες των δηλώσεων γνωρίζουμε ότι το… προϊόν απαιτεί «αμπαλάζ», αναλόγως με τον προορισμό. «Ξεστοκάραμε» και σας περιμένουμε… Μα, είναι κουβέντες πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού κόμματος αξιωματικής αντιπολίτευσης. Λες και ψωνίζει από τα… δεύτερα του ομίλου, μάλλον από το Stradivarious… Που το πιο πιθανόν να το είχε «κυκλωμένο» έτσι (και με το επικοινωνιακό του επιτελείο σύμφωνο) για να «πιάσει» αυτούς, ακριβώς, τους 30άρηδες… Αλλά εκείνοι ήταν πιασμένοι στην πλατφόρμα και έκλειναν ραντεβού με την… κανονικότητα. Και.. «κρέμασαν» τον Αλέξη. Σαν ρούχο, δυο νούμερα μεγαλύτερο…

Και να τώρα, που κρεμάνε και τον Φουρθιώτη στα μανταλάκια -σα δεν ντρέπονται (αλήθεια, πρόλαβε, τουλάχιστον να εμβολιαστεί). Διότι τι έκανε το παιδί, περισσότερο από μια… διαταραχή μπορεί να προκαλέσει; Και οι αναγωγές στην πολιτική, την οικονομική, δημοσιογραφική και τελικά, κοινωνική ζωή του κόσμου, χιλιάδες… Τι είναι αυτό που συνιστά την υπόθεση «δυσώδη» (άμα, θέλει ο Χρυσοχοΐδης, παίζει τον Μπαμπινιώτη στα δάχτυλα…), σε σχέση, με άλλες, κοινές, απλές και καθημερινές υποθέσεις που απασχολούν ένα αστυνομικό δελτίο;

Εκτός που ο Καραϊβάζ παραμένει στα σκοτάδια, δε δικαιούσαι να διατείνεσαι ότι έχεις εξιχνιάσει μια υπόθεση εάν δε βρεις (και συλλάβεις) τον… ηθικό αυτουργό.

Ποιος το έβγαλε αυτό το παιδί στο μεϊντάνι; Πώς έγινε ξαφνικά, αυτό που, τέλος πάντων, ήταν στα μίντια; Τι σκοπούς εξυπηρετούσε αυτή η σουρεάλ φυσιογνωμία στο ψηφιδωτό του σκληρού… τρας της ενημέρωσης και ψυχαγωγίας; Γιατί το σύστημα, μιντιακό και πολιτικό παρατάχθηκε, πέριξ; Τι... σαπούνι χρησιμοποιείται στο σπίτι του κρεμασμένου, είναι μερικά από τα… αδυσώπητα ερωτήματα που περιμένουν να απαντηθούν…

Ε, μ’ αυτά και μ’ αυτά Μεγάλη Εβδομάδα δεν καταλάβαμε φέτος. Που είναι και οι εκκλησίες ανοιχτές -και έχεις και το δικαίωμα. Ενώ πέρσι, με τόσο λουκέτο,  κι όμως σώμα και ψυχή, κάτι κατάφεραν… Γιατί ήρθαν και σεταρίστηκαν με την προσμονή. Και με την πίστη ότι το Φώς είναι κοντά…

Ενώ φέτος, μόνον… ο πυροσβέστης έρχεται και φεύγει, κάνοντας πάντα την ίδια ερώτηση «τι κάνει η φαλακρή τραγουδίστρια;». Και η απάντηση «φοράει ακόμα την ίδια περούκα», καθόλου… καθησυχαστική δεν ακούγεται -έτσι όπως τα έχουμε κάνει, δηλαδή…