Και σιγά μην έβγαινες χωρίς SMS, έκανες διαπεριφερειακές βόλτες, ψώνιζες «ελεύθερα» κι όχι με click away και inside και συναντούσες τους φίλους σου για καφέ ή τσίπουρο. Ευτυχώς που… «all I want is Greece» και… «Κοιτάξτε μας στα μάτια!». Το οποίο, τελευταίο, θα μπορούσε να είναι και η ελεύθερη μετάφραση του κεντρικού μηνύματος της εθνικής μας καμπάνιας για τον τουρισμό… Γιατί, άμα, θες κάτι, το κοιτάς… Για την ακρίβεια, το βλέπεις... Δηλαδή, το φροντίζεις.

Αυτό το… υπομήνυμα έρχεται από την Κρήτη. Που και φέτος αποτελεί έναν από τους κραταιούς πυλώνες τουριστικών εσόδων της χώρας μας. Και πόλος έλξης για όλους εκείνους τους «κλασικούς» πελάτες. Που φέτος θα μας επισκεφτούν, λέει, με φειδώ… Είναι που οι Άγγλοι μας έχουν στο πορτοκαλί και θα παραμείνουμε στο ίδιο χρώμα, έως το τέλος Ιουνίου, κατά τα φαινόμενα. Όχι.. σαν τους φίλους μας τους γερμανούς, που μας κατέταξαν, απευθείας, στο πράσινο…

Όπως και να ’ναι, πάντως… καλοδεχούμενοι! Κι ας ελπίσουμε, ότι δε θα «τρελαθούν» εντός ελληνικής και καλοκαιρινής επικράτειας.

Γιατί, θα ήταν μια λογική… συνέπεια, μετά από τέτοιο βαρύ και χειμωνιάτικο… «θάψιμο».

Βέβαια, εξαιτίας αυτού, οι τουριστικοί μας προορισμοί κινδυνεύουν να γίνουν ένα πελώριο σκηνικό από… Μάλια. Γι’ αυτό κι εμείς… εξασκηθήκαμε μόνοι μας. Μήπως χρειαστεί να… συνηθίσουμε.

Κάνοντας προσομοιώσεις… βομβαρδισμένων τοπίων. Με τα πάρτι στα πάρκα και τους ανοιχτούς χώρους όλο το προηγούμενο διάστημα πριν της άρσης των πολλών περιορισμών. Τότε, που κάθε γειτονιά στα μεγάλα αστικά κέντρα θύμιζε με χωματερή την επόμενη μέρα και οι περίοικοι ωρύονταν για την κατάντια… Ίσως ο μεγάλος θυμός τους να οφείλονταν και στην έλλειψη ύπνου.

Γιατί, η διασκέδαση, στα χρόνια του κορωναϊού χρειάζεται δύο ομάδες: αυτήν που χαίρεται κι αυτήν που δεν κλείνει μάτι…

Αλλά είχαν προειδοποιήσει οι επιστήμονες της ψυχικής υγείας από το χειμώνα ακόμα, αν και μάλλον το τάιμινγκ δεν ήταν το ιδεωδέστερο, καθώς τότε, το «μέσα μας» βρισκονταν σε δεύτερο πλάνο. Το.. έξω και πώς θα το κατακτήσουμε «έπαιζε μπάλα σε όλο το γήπεδο». Και λογικό, επίσης. Ένα-ένα τα προβλήματα. Αν θέλουμε να έχουμε κάποια τύχη σε ό,τι αφορά τη λύση τους.

Και τώρα, είναι η ώρα. Να δοξάζουμε τον Θεό, καθώς αυτή η διαδικασία, θα εξελιχθεί κάτω από τον ελληνικό καλοκαιρινό ήλιο, με υψηλές θερμοκρασίες και γαλάζιο παντού, ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε αστικό περιβάλλον. Γιατί, η Ελλάδα, είτε είναι ηπειρωτική είτε βρέχει τα πόδια της έχει μια ικανότητα στο… μπλε και τη διαβάθμισή του. Μ’ έναν μαγικό τρόπο.

Κι αν αυτό μπορεί να εντυπωσιάσει έναν ντόπιο, ας πούμε, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει σε έναν που δεν είναι… Αλλά αυτό είναι ένα ρίσκο που ευχαρίστως το παίρνουν οι διοικούντες. Το οποίο δεν εκλαμβάνεται και ως τέτοιο.  Γιατί άλλα είναι τα ζητήματα που απασχολούν -και δικαίως. Το κυριότερο: να προσεγγίσουμε όσο γίνεται το… υπέροχο 19. Από τουριστικής απόψεως.

Γιατί, στα υπόλοιπα, το έτος (εκτός που αλλάξαμε κυβέρνηση) ήταν λίγο πολύ τα ίδια. Τότε, που βγαίναμε αλλά… δε βγαίναμε από τα μνημόνια…

Κάτι ανάλογο που βιώνουμε, δηλαδή και το 21. Με την αναγκαία ψευδαίσθηση: Ελεύθεροι αλλά… υπόδουλοι της πανδημίας. Κι όπως τότε, έτσι και τώρα, όποιος την… κοιτάει στα μάτια (την ψευδαίσθηση)… δεν κερδίζει τίποτα.

Ίσως, μια κάποια γνώση… Που θα μπορούσε να υποστηρίξει τον ίδιο και το περιβάλλον στο οποίο κινείται. Αλλά κι αυτό «παίζεται».

Πάντως, για τους διοικούντες, ο τουρισμός στηρίζεται σε… δύο πόδια. Τα έσοδα… που απαιτούνται, σε αυτό το σημείο και στην ασφάλεια. Με το σύνθημα… «πρώτα η υγεία»… κατά τι διαφοροποιημένο, κατά το… σαρκαστικότερο:  «να έχουμε την υγεία μας να… δουλεύουμε». Αλλιώς, πώς θα κινηθεί η ρόδα, καλοί μου άνθρωποι; Τα ’παμε…

Γι’ αυτό έχουν ληφθεί και όλα τα μέτρα, που θεωρητικά μπορούν να τη διασφαλίσουν. Ναι, ναι… αρκεί να εφαρμοστούν. Και να μην έχει πολλά κέφια ο… αστάθμητος παράγοντας.

Πάντως ήδη έχουν ενεργοποιηθεί το πρωτόκολλο εισόδου στη χώρα και ό,τι περιλαμβάνει αυτό: συμπλήρωση του PLF μία μέρα πριν την αναχώρηση, πιστοποιητικό εμβολιασμού, PCR έως και 72 ώρες πριν την αναχώρηση, πιστοποιητικό ανάρρωσης από τη λοίμωξη και ενεργοποίηση του Green pass από την 1^η Ιουνίου^. αλλά και η λειτουργία Συστήματος στοχευμένης δειγματοληψίας με rapid test, το πλέγμα ξενοδοχείων καραντίνας σε 35 σημεία της χώρας (αχρείαστα να ’ναι), η εφαρμογή των νέων πρωτοκόλλων δραστηριοτήτων στον τουρισμό και η επιτάχυνση εμβολιασμού στην επικράτεια.

Αλλά όλοι οι εμπλεκόμενοι στοχεύουν στην… προσέγγιση του 19. Όσο γίνεται. Ήδη, σου λέει, στις ΗΠΑ, η φετινή ζήτηση για την Ελλάδα έχει καλύψει το 33% της ζήτησης της χρονιάς… ορόσημο. Προσδοκία όλων, η αυξημένη ζήτηση για διακοπές στην Ελλάδα να «φανεί» σύντομα σε κρατήσεις στις οθόνες των υπολογιστών των ξενοδοχειακών μονάδων όλης της χώρας. Όμως, προς το παρόν οι κυβερνώντες αφήνουν να διαρρεύσει, πως στόχος της σεζόν είναι να ανακτηθεί το 40% των τουριστικών μεγεθών του 19 και δικαιολογούν το (πώς το λένε…) «απαραίτητο ρίσκο», δηλαδή, το άνοιγμα των συνόρων, την ώρα που η πανδημία συνεχίζει να δείχνει το χειρότερό της πρόσωπο, για να στηρίξει, λέει, τη βαριά της βιομηχανία, δηλαδή, επί της ουσίας, το… ταλαιπωρημένο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας.

Το παιχνίδι, βεβαίως, «χοντραίνει», καθώς με το επιχείρημα (άλλο απαραίτητο…) να μη χαθούν τουρίστες από τρίτες χώρες που έχουν εμβολιαστεί με μη αναγνωρισμένα εμβόλια από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Υγείας, η Ελλάδα αποφάσισε να δεχτεί ταξιδιώτες που έχουν κάνει το ρώσικο και το κινέζικο εμβόλιο. Προφανώς, για να υποστηρίξει τον τουρισμό στη Βόρεια Ελλάδα, καθώς Σέρβοι αλλά και Ρώσοι ξεκαλοκαιριάζουν στις τουριστικές περιοχές, αλλά και Ασιάτες και Άραβες, που προτιμούν κυρίως τα νησιά…

Και τα δεδομένα δείχνουν ότι ήδη, κινούμαστε σε τεντωμένο σκοινί. Το ερώτημα είναι αν θα βοηθήσει και πόσο, η εμπειρία της περασμένης καλοκαιρινής σεζόν, αλλά και του δύσκολου χειμώνα, που μόλις μας αποχαιρέτησε και… σε διοικητικό επίπεδο.

Αλλά το ρίσκο παραμένει, όπως και το στοίχημα. Του οποίου, η βάση είναι κομματάκι επίπλαστη.

Κι όσο… γίγαντας μοιάζει ή μπορεί να είναι, δεν παύει να στέκεται σε πήλινα πόδια. Κι ένας… δυνατός άνεμος αρκεί.

Δε λέτε καλά, που δεν τον στήσαμε στη… Μύκονο.

Όχι, ότι κερδίζουμε κάτι. Αλλά τουλάχιστον, κοιτάμε στα μάτια την ψευδαίσθηση…

Χριστός Ανέστη, συνάνθρωποι!