Η ακοίμητος κοιμήθηκε. Όλα τα παράδοξα και θαυμαστά βλέπουμε στην Παναγία μας. Στο πρόσωπο της συναντώνται κατά θαυμαστό τρόπο τα πλέον αντίθετα πράγματα. 

Σύλληψη παιδιού και παρθενία είναι δύο πράγματα, που δεν συνυπάρχουν. Αν μία γυναίκα συλλάβη παιδί μέσα της, σημαίνει πως δεν είναι παρθένος. Αν είναι παρθένος, δεν μπορεί να έχει συλλάβει παιδί. Στον Ευαγγελισμό όμως της Θεοτόκου συναντώνται και τα δύο: Σύλληψις και παρθενία συνυπάρχουν.

Μητρότητα και παρθενία είναι επίσης δύο πράγματα ασυμβίβαστα. Η μητέρα θάναι μία γυναίκα και θα κρατά στην αγκαλιά το βλαστό της, το παιδί της, η παρθένος θάναι. Και όμώς στα Χριστούγεννα, στη Θεία Γέννηση, τα δύο συνυπάρχουν. Η παρθένος είναι μητέρα. Η Μητέρα, που κρατάει στην αγκαλιά της το μικρό Χριστό, είναι παρθένος. Και δεν είναι η Παρθένος μόνο Μητέρα του Χριστού. Είναι Μητέρα όλού του κόσμου.

Θεός και άνθρωπος είναι δύο καταστάσεις, που δεν συνυπάρχουν. ‘Η Θεός είναι ένα πρόσωπο η άνθρωπος. Και όμως στην Υπαπαντή του Κυρίου βλέπουμε την συνύπαρξη και των δύο. Την ένωση των δύο σε ένα πρόσωπο. Το βρέφος, που κρατάει η Θεοτόκος τεσσαρακονθήμερο, δεν είναι ούτε μόνο Θεός, ούτε μόνο άνθρωπος. Είναι Θεάνθρωπος.

Άλλη αντίθεση, που βλέπουμε στη σημερινή γιορτή. Ζωή και θάνατος δεν συνυπάρχουν. Η ζωντανός θα είναι κανείς η πεθαμένος. Και όμως στην Κοίμηση της Θεοτόκου βλέπουμε να συνυπάρχει θάνατος και ζωή. Κλαίει κανείς την ημέρα της Παναγίας; Όχι, όπως δεν κλαίει και το Πάσχα. Πάσχα του καλοκαιριού θεωρείται η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Ανάσταση του Υιού  έχουμε το Πάσχα. Μετάσταση της Μητέρας Του έχουμε το Δεκαπενταύγουστο.

Αυτή τη θαυμαστή συνύπαρξη αντιθέτων και ασυμβιβάστων καταστάσεων τονίζει ένας ύμνος της εορτής «Νενίκηνται της φύσεως οι όροι εν σοι, Παρθένε άχραντε  παρθενεύει γαρ τόκος και ζωή προμνηστεύεται θάνατος. Η μετά τόκον Παρθένος και μετά θάνατον ζώσα»

Δοξασμένη αναβαίνει η Παναγία.  Έφυγε από το θάνατο και τον τάφο, όπως απελευθερώνεται ένας φυλακισμένος από το κελλί του. Απελευθερώθηκε πρώτη από τη φυλακή του θανάτου, αφού αυτή γέννησε τον Απελευθερωτή Χριστό.

Δοξασμένη όμως είναι και για άλλο λόγο, για το μέγεθος της δόξας, που ζει τώρα στον ουρανό.

«Τη ενδόξω Κοιμήσει Σου ουρανοί έπαγαλλονται και αγγέλων γέγηθε τα στρατεύματα».