Κρατήστε αλλιώτικες προτάσεις για μια διαφορετική γιορτή λοιπόν.

 

Αγαπημένο σημείο για Ξανθιώτες και επισκέπτες. Από δω ξεκινούν λιγοστά μεν, πανέμορφα δε περιπατητικά μονοπάτια. Φτιάχτηκε στα χνάρια του παλιού μυλαύλακα που έφερνε νερό στους αλευρόμυλους της Ξάνθης. Εδώ, λοιπόν, εκτυλίχθηκε μια συγκινητική ερωτική ιστορία, θα πει ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης και μνημονεύει τους πρωτεργάτες του Μονοπατιού: Τον Γιώργο Κωτούλα και το Μιχάλη Δερμεντζόγλου.

Μας προτρέπει να παρατηρήσουμε όσα περιγράφουν την ερωτική ιστορία του Ξάνθου και της Ξανθίππης γύρω μας .

 

Μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα. Ήρθε μια μέρα που αποφάσισαν να επισημοποιήσουν τον έρωτα τους, να παντρευτούν, και κίνησαν για το μοναστήρι.  Το κορίτσι πλούσιο αλλά το αγόρι φτωχό. Οι γονείς δεν ήθελαν το γάμο και οι μοναχοί, που γνώριζαν την κοπέλα, αρνήθηκαν να τους παντρέψουν χωρίς τη συναίνεση των γονέων. Περίλυποι οι δυο νέοι αποφάσισαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους. Πρώτη έπεσε η κοπέλα στο γκρεμό και ακολούθησε ο νεαρός. Η κοπέλα άφησε την τελευταία της πνοή στην αγκαλιά του αγαπημένου της. Έκτοτε, λένε, μεταμορφώθηκε σε πουλί και συντροφεύει ακόμη και σήμερα τους ερωτευμένους! Στην πέτρινη στήλη, μπροστά στη σπηλιά του έρωτα στο Μονοπάτι της Ζωής, θα αντικρύσετε το πανέμορφο ποίημα του αείμνηστου Γιώργου Κωτούλα, που υμνεί τον έρωτά τους. Ο Δημήτρης Γκαγκαλίδης το απαγγέλλει. 

Τα τέσσερα κομψοτεχνήματα του εικαστικού Θάνου Μαυρουδή, ακριβώς πάνω από το θεατράκι του δικτύου Λόγου και Πράξης, αναβιώνουν την ίδια ιστορία…

 

Επόμενος σταθμός, λίγο πιο κάτω από το Μονοπάτι της ζωής,  η πεζογέφυρα του Κόσυνθου, στην περιοχή Νησάκι, που ενώνει την Παλιά Ξάνθη με το Σαμακώβ. Πρόκειται για μία μικρή σύγχρονη κρεμαστή πεζογέφυρα με πλαϊνά κιγκλιδώματα, στα οποία τα ζευγάρια τοποθετούν  συμβολικά μικρές κλειδαριές για να ¨κλειδώσουν” με αυτόν τον τρόπο την αγάπη και τον έρωτά τους. Κι εδώ οι νεαροί ερωτευμένοι βρίσκουν καταφύγιο και το μαρτυρούν στον επισκέπτη το πλήθος κλειδαριών στα κάγκελα της πεζογέφυρας. 

 

Τελευταίος σταθμός “ο  πλάτανος του έρωτα”, που φύτεψε το 1992, ανήμερα της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου,  ο Μάριος Κουτσουρίδης, στην κεντρική πλατεία, ΒΔ, πίσω και πλάγια από το ρολόι. Ο Μάριος Κουτσουρίδης  έδωσε “μάχες” για να  παραμείνει μέχρι σήμερα δυνατός. Το όνομα; Προφανώς εξαιτίας των ραντεβού των ερωτευμένων κάτω από τα κλαδιά του.

 

Από νωρίς άρχισαν τα προβλήματα για το Μάριο Κουτσουρίδη… Οι επιχειρηματίες ήταν αρνητικοί, γιατί νόμιζαν ότι μεγαλώνοντας θα τους κρύβει τις βιτρίνες. Πες –πες τους κατάφερε . Έμεινε στη θέση του το μικρό δεντράκι. Κινδύνεψε και κατά τη διάρκεια του έργου της ενοποίησης των πλατειών, αλλά και πάλι ο Μάριος Κουτσουρίδης κατάφερε να το σώσει. Ώσπου μια μέρα διαπιστώνει ότι ο κορμός είχε γεμίσει χαρακιές και οι χυμοί του έρρεαν ασταμάτητα! Κάποιος πλήγωσε το δεντράκι… Απευθύνθηκε σε φίλους του και σε γεωπόνους της Ξάνθης. Ένας από αυτούς του πρότεινε να κάνει ένα μείγμα από χώμα και γρασίδι, να το εναποθέσει στις ‘πληγές’ και να τις καλύψει με λινάτσα που θα έβρεχε κάθε μέρα. Το έκανε. Για ένα μήνα το φρόντιζε συνεχώς. Και ήρθε η ημέρα να δει το αποτέλεσμα. Οι ‘πληγές’ θεραπεύθηκαν, το δεντράκι μεγάλωσε και στέκει αγέρωχο στη θέση του μεγαλώνοντας χρόνο με το χρόνο, ώστε να το απολαμβάνουμε μέχρι σήμερα.

 

Η γνωστοποίηση της ιστορίας του, σημείωσε, θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο έλξης επισκεπτών, καταθέτοντας την πρότασή του πρώτον για τοποθέτηση μίας πινακίδας στο σημείο με την ιστορία του δέντρου, καθώς και στην διοργάνωση δρώμενων από τον χώρο της τέχνης, της μουσικής και του πολιτισμού την  ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, στις 14 Φεβρουαρίου.