Θα μπορούσε άνετα να ονομαστεί η Ξάνθη «πόλη της λογοτεχνίας». Ποιητές και ποιήτριες, δημιουργοί του πεζού λόγου πολλοί / πολλές συνδέονται με τον ένα ή άλλο τρόπο με την Ξάνθη και την περιφέρειά της.

  Μία ποιήτρια που γεννήθηκε (1982) και ζει στην Ξάνθη είναι η Μαρία Μουσοπούλου. Το 2014 δημοσίευσε την πρώτη της ποιητική συλλογή «… Σαν Βροχή…» (εκδ. Σπανίδης) και το 2019 τη δεύτερη με τον τίτλο «Βλέμμα Ένδον». Προ ολίγων ημερών είδε το φως τη δημοσιότητες από τις εκδόσεις Σπανίδη η τρίτη της συλλογή με τον τίτλο «Ερώτων Απαύγασμα» (σελ. 44).

  Και οι τρεις καλαίσθητες συλλογές εκτυπώθηκαν στην Τελεία+Παύλα, με την επιμέλεια της Αθηνάς Ηλιάδη και του Μιχάλη Πασχίδη.

   Συχνά η Μαρία Μουσοπούλου έχει μιλήσει και γράψει για την ποίηση και την ποίησή της. Λέγει χαρακτηριστικά:

Φίλε αναγνώστη

Συχνά έχω παρατηρήσει / παρεξηγούν τα ποιήματά μου,

ή αλλιώς πονήματα. / Δε γράφω φίλε αναγνώστη

ούτε για να με θαυμάσεις / ούτε για να με κρίνεις.

Γράφω για μένα,/ εσύ προκύπτεις ίσως

κάποιες φορές / συνοδοιπόρος στη διαδρομή…

   Το 2020, εξάλλου,  σε μία συνέντευξή της στη Μαρία Νικολάου στην ΕΡΑ Κομοτηνής ανάμεσα στα άλλα δηλώνει:

«Η ποίηση για μένα είναι κάτι που κάνω από πολύ μικρή, αν και άργησα αρκετά να εκδώσω. Είναι ένας τρόπος για να βγάλω τα μέσα έξω. Επειδή είμαι ένας κλειστός άνθρωπος, νομίζω ότι είναι ένα κομμάτι μου πλέον […] Γράφω όταν αισθάνομαι ότι κάτι θέλω να πω», ανέφερε, σημειώνοντας πως η ποίηση είναι και δεν είναι μοναχικό ταξίδι. «Θα είναι λίγο σκοτεινοί οι στίχοι μου γιατί είναι σκοτεινή η εποχή που ζούμε», είπε σημειώνοντας με νόημα πως «δύσκολα βρίσκει κανείς χρόνο για ποίηση όταν σκέφτεται όλα τα άλλα». Για να καταλήξει λέγοντας: «Η ποίηση κάνει κακό στον Καπιταλισμό, δεν την θέλουν γιατί η ποίηση είναι μια επανάσταση, μια φωνή απέναντι σε όλα όσα βιώνουμε».

  Ένα ποίημα από τη νέα συλλογή «Ερώτων Απαύγασμα» χαρακτηριστικό της θεματολογίας και της ποιητικής της Μαρίας Μουσοπούλου:

Κακούργα ωριμότητα

Μου πήρες ό, τι πιο πολύτιμο είχα, μου πήρες την παιδική μου αθωότητα, τα ανέμελα παιδικά χρόνια / Τότε που τα προβλήματά μου ήταν ποιο αυτοκόλλητο θα κολλήσω στο τραπέζι / Ή τι θα μου φέρει φέτος ο Άη Βασίλης.

Και τι μου πρόσφερες σαν αντάλλαγμα; / Το γήρας. / Το γήρας της ψυχής και του σώματος.

Ένα σώμα, ένα κορμί σπασμένο, κατακερματισμένο, / αγγιγμένο. / Ένα κορμί που επιζητά την παιδική του αθωότητα /Πήρε τους δρόμους και ρωτάει / Μην είδατε μια αθωότητα; Είναι κάπως μεγάλη, / αλλά στα μάτια της έχει τη λάμψη της θέλησης ενός παιδιού.

Χρόνια περιπλανιέται, αυτό το κορμί λέω, και ψάχνει. / Αλλά δε βρίσκει ούτε την αθωότητα ούτε το παιδί που χάθηκε μαζί της. / Αντ’ αυτού ακούει από τους σοφούς συμβουλές για την ωριμότητα, πώς θα τη βρει, πώς θα την χρησιμοποιήσει…

Μάλλον οι σοφοί γεννήθηκαν σοφοί κι όχι παιδιά, γι’ αυτό…

Ξάνθη, 28/11/2021

   Συμφωνώ απόλυτα με τη φίλη ποιήτρια  Ελένη Δημητριάδου Εφραιμίδου, η οποία μιλώντας παλιότερα για την ποίηση της Μουσοπούλου σημείωνε: «Θα έλεγα ότι η Μαρία γράφει ποίηση όχι επικαιρική, αλλά καθολική, με μια τάση συμβολισμού και κοινωνικής προβληματικής».

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ

ΞΑΝΘΗ, ΜΑΪΟΣ 2023