«Ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν, ην έδησεν ο σατανάς ιδού δέκα και οκτώ έτη, ουκ έδει λυθήναι από του δεσμού τούτου τη ημέρα του Σαββάτου;».

Η σύγκρουση για την οποία μας μίλησε η σημερινή ευαγγελική περικοπή έχει ένα χαρακτήρα τραγικό. Πρωταγωνισταί της είναι από τη μια μεριά ο αρχισυνάγωγος, εκπρόσωπος ενός παρηκμασμένου θρησκευτικού κατεστημένου, κι από την άλλη ο Χριστός. Αφορμή το πρόβλημα μιας απλής γυναίκας του λαού. Δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια «ήταν κυρτωμένη, και δεν μπορούσε διόλου να ανορθωθεί». Είχε πάει στη Συναγωγή να ακούσει την διδασκαλία του Χριστού και εκεί, «όταν την είδε ο Χριστός, την κάλεσε και της είπε:  «γυναίκα λυτρώνεσαι από την αρρώστια σου», και έβαλε τα χέρια του επάνω της, κι’ αυτή αμέσως ορθώθηκε και δόξαζε τον Θεό».

Στο γενικό αίσθημα χαράς και δοξολογίας του Θεού κάποιος διαφωνεί. Και όχι απλώς δυσαρεστείται, αλλά αγανακτεί για καταπάτηση του νόμου. «Υπάρχουν έξι μέρες που πρέπει κανείς να εργάζεται λέει. Αυτές λοιπόν τις μέρες να έρχεσθε για να θεραπευθείτε και όχι την ημέρα του Σαββάτου». Δεν είχε το θάρρος να τα βάλη απ’ ευθείας με τον Χριστό και απευθύνεται αόριστα στο λαό. Ο τύπος αυτός του αρχισυναγώγου δεν υπήρξε μοναδικό δείγμα στο ανθρώπινο γένος. Έχει πολλούς μιμητές σε κάθε εποχή.

Ο Νομοθέτης έχει μια εντελώς διάφορη αντίληψη περί σχέσεων νόμου και ανθρώπων.

Η στοργή για τον άνθρωπο, το ενεργό ενδιαφέρον για τον πόνο του ανθρώπου προέχει. «Το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο».

Ο Χριστός δεν αφήνει τον αρχισυνάγωγο να παραπλανήσει την δημόσια γνώμη με την δήθεν ακρίβεια στην τήριση του νόμου.

Με μια αμείλικτη κριτική σύρει την μάσκα του κοπτομένου για τις θρησκευτικές παραδόσεις και αποκαλύπτει ότι πίσω από το φαινομενικό αυτό σεβασμό για τα συστήματα και τις αρχές κρύβεται η σκληρότης και η πικρία ζυμωμένες με τα πιο απίθανα στοιχεία μικροπρεπείας, στενοκεφαλιάς και υποκρισίας.

«Υποκριτά, του λέει, ο καθένας σας δεν λύνει το Σάββατο το βόδι και τον  όνο του από τη φάτνη και το πάει να το ποτίσει; Κι αυτή, λοιπόν, που είναι θυγατέρα του Αβραάμ, που την είχε δεμένη ο σατανάς επί δέκα οκτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί από τα δεσμά της την ημέρα του Σαββάτου;».